کلمه «فرض» به معناى تعیین و سهم دادن است، وقتى مى‏گویند: فلانى فلان مقدار را براى فلان کس فرض کرده، یعنى معین کرده و سهم داده، بعضى از علماء (مجمع البیان، ج 8، ص 361) گفته‏اند: کلمه فرض، در خصوص آیه مورد بحث، به معناى اباحه و تجویز است. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «سنة» در جمله «سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ» اسمى است که در جاى مصدر به کار رفته، و در نتیجه مفعول مطلقى است براى فعل مقدر، و تقدیر آن چنین است: «سن اللَّه ذلک سنة». [ نظرات / امتیازها ]

مراد از «الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ» انبیاى گذشته، و رسولان قبل از آن جناب است، به قرینه اینکه بعدش مى‏فرماید: «الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسالاتِ اللَّهِ- همان گذشتگانى که رسالتهاى خدا را ابلاغ مى‏کردند» (احزاب/39).
جمله «وَ کانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَراً مَقْدُوراً»، یعنى خدا از ناحیه خود براى هر فردى چیزى را که سازگار حال اوست مقدر مى‏کند، و انبیاء هم از آنچه خدا برایشان مقدر کرده استثناء نشده، و ممنوع نگشته‏اند، همان چیزهایى که براى سایر مردم مباح است، براى ایشان نیز مباح است، بدون اینکه رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) از پاره‏اى از آن مقدرات ممنوع و محروم باشد. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «حرج» به معناى به زحمت افتادن و در تنگنا بودن است، و مراد از اینکه فرمود: پیغمبر در تنگنا نیست، نفى علت تنگنایى است، و آن علت عبارت است از منع خدا از انجام آنچه برایش معین شده.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]