إِلاَّ عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ (40)
إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ: (استثناء از اصل جزاى اعمال) یعنى مشرکان و مجرمان جزا داده شوند به عذاب و عقوبت مگر بندگان خالص که به خلوص نیت عبادت و فرمانبردارى حق را نمایند.
[ نظرات / امتیازها ]
إِلاّ عِبادَ اللّه‌ِ المُخلَصِین‌َ (40)
مگر بنده‌گان خداوند که خود را خالص کرده‌اند.
از کلیه اینکه امراض و کثافات و پلیدیها خالص چیزی را میگویند که هیچ داخلی نداشته باشد ایمان خالص آن عقیده و یقین است بجمیع آنچه مدخلیت در ایمان دارد از معرفة اللّه و توحیده بجمیع اقسامه توحید ذاتی صفاتی افعالی عبادتی نظری و عدله بهر سه قسم فعل قبیح و لغو و ظلم از او صادر نمیشودو نبوت که گفتیم در اعتقاد بنبوت بیست امر لازم است هشت امر در نبوّت عامه و 12 در نبوّت خاصه که ما در مجلد اول کلم الطیّب از صفحه 179 الی صفحه 389 بحث نبوت را کرده‌ایم و هم چنین در باب عدل و فروع عدل از صفحه 129 الی صفحه 177، 48 صفحه و در امر امامت و معاد و جمیع ضروریّات دین و مذهب و ترک بدعت در دین و توهین بمقدّسات دین که تمام اینها مدخلیت در ایمان دارد که اگر یک امر آن نباشد خالص نیست و عمل خالص آنکه جامع جمیع شرائط صحّة تام الاجزاء خالی از منافیات و موانع و مبطلات باشد و نفس خالص آنکه دارای جمیع اخلاق حسنه و صفات حمیده و خالی از صفات خبیثه و اخلاق رذیله باشد و اینکه معنی مصداق تام اتم آن معصومین هستند از انبیاء و اوصیاء و صلحاء و اتقیاء آنهم بتفاوت درجات و مراتب حتی از ترک اولی و حتی ما زاد از ضرورت و لزوم از مباحات و درجه ادنی آنکه با ایمان از دنیا رود که ایمانش خالص باشد و لو آلوده بمعاصی شده باشد که بالاخره برای ایمانش نجات پیدا شود و تدارک معاصی او یا بتوبه یا بعمل صالح یا بلیات دنیوی یا حین الموت یا در قبر و عالم برزخ یا در صحرای محشر بشفاعت شفعاء و مغفرة الهی و شمول عفو پروردگار و گرفتاریهای روز محشر شود و نجات پیدا کند.
[ نظرات / امتیازها ]