(اولئک لهم رزق معلوم ): (که ایشان رزقی معلوم و معین دارند) [ نظرات / امتیازها ]

گوشه‏اى از نعمتهاى بهشتى: در آیه قبل سخن از (عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ) به میان آمد، در اینجا مواهب و نعمتهاى بى‏شمارى را که خداوند به آنها ارزانى مى‏دارد، بیان مى‏کند که مى‏توان آن را در هفت بخش خلاصه کرد.
نخست مى‏گوید: «براى آنان [بندگان مخلص‏] روزى معین و ویژه‏اى است» (أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ).
این جمله اشاره به مواهب معنوى و لذات روحانى و درک جلوه‏هاى ذات پاک حق، و سرمست شدن از باده طهور عشق اوست، همان لذتى که تا کسى نبیند نمى‏داند. [ نظرات / امتیازها ]

أُولئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41)

أُولئِکَ لَهُمْ‌: آن گروه مخلصان را براى ایشان است، رِزْقٌ مَعْلُومٌ‌: روزى دانسته شده، یعنى در آن آفریده شده باشد از دوام و بقا و طعم خوش و رائحه طیب و حسن منظر و محض لذت [ نظرات / امتیازها ]