(رب السموات و الارض وما بینهما العزیز الغفار): (پروردگار آسمانها وزمین و آنچه بین آنهاست خدایی که عزیز و غفار است ) در اینجا به رسولخداص امر می نماید که به مردم بگوید: من فقط یک بیم دهنده برای شما هستم و خداوند برای هر قومی یک هادی ارسال می کند، یعنی من هم ازجانب خدا برای بیم دادن شما و هدایت آمده ام و در برابر رسالت خود از شما مزدی نمی خواهم که این امر باعث شود از دعوت من اعراض کنید. و نیز بدانید که خدای متعال در امر الوهیت یگانه است و معبودی واحد و غالب وقهار می باشد .لذا هیچ معبودی جز او نیست و هیچ چیز در عالم وجود مماثل و نظیر اونمی باشد، چون او کمالی نامتناهی دارد و معبود حقی است که همه چیز در برابر اوخضوع دارند و بنده اویند و همین ثبوت الوهیت برای ذات خدای متعال ، الوهیت غیر اورا نفی می کند و در اصل ثبوت معبود میان اسلام و شرک اختلافی نیست ، اختلاف بر سرمصداق این اله و معبود است که اسلام آن را منحصر در ذات باری تعالی می داند امامشرکین الوهیت را به آلهه و بتها نسبت می دهند. آنگاه به ذکر حجتی دیگر بر وحدانیت خدا در الوهیت می پردازد. با این بیان که نظام تدبیری که در سراسر عالم جریان دارد نظامی واحد و متصل است که به ما نشان می دهدخالق و مدبر عالم یکی است ، چون خلقت و تدبیر از یکدیگر جدا نیستند، زیرا تدبیریعنی اینکه موجودات پشت سر هم و ردیف و هر یک را در جایی که باید باشد، خلق شوند، پس تدبیر و خلقت در واقع یکی هستند و چون مشرکین معترفند که خالق عالم یکی است ، پس رب و مدبر عالم هم اوست که متصرف کلی در عالم است و قادر است که هر نعمتی را افاضه کرده و هر نقمتی را رفع نماید و غیر از او مؤثری در عالم وجودنیست ، آنگاه به دو صفت عزیز و غفار اشاده می کند که خود، حجتی بر توحید الوهیت هستند، چون خدا عزیزی است که هیچ چیز بر او غالب نمی شود و غیر او در برابرش ذلیل و مطیع هستند و گفتیم که عبادت یعنی اظهار ذلت در برابر عزیز، پس حال که غیرخدا کسی عزیز نیست و او عزیز مطلق است ، لذا تنها معبود عالم هم اوست و نیز خداوندغفار است ، یعنی تنها کسی است که در امر رساندن رحمت به خلق مستقل است و خزانه های رحمتش هرگز تهی نمی گردد و اوست آمرزنده ای که واجب است بنده به طمع مغفرت و آمرزش او، وی را عبادت کند، چون غایت و مقصود از عبادت و تمثل بندگی ، تقرب در نزد معبود و رفع دوری بنده از اوست و این همان مغفرت گناه است که فقط شأن خدای متعال می باشد. [ نظرات / امتیازها ]

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ (66)

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: آفریدگار آسمانها و زمین، وَ ما بَیْنَهُمَا: و آنچه میانه آنهاست از مخلوقات، الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ: غالب بر عذاب کفار، بسیار و آمرزنده گناهان تائبان. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 66)- و بلا فاصله به عنوان ذکر دلیل برای توحید الوهیت و عبادت پروردگار می‌افزاید: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفّار» (رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ).
در این آیه سه وصف از اوصاف خداوند بیان شده نخست مسأله «ربوبیت» او نسبت به تمام عالم هستی است، دوم و سوم توصیف او به «عزیز» و «غفار» می‌باشد که دلیل دیگری بر «الوهیت» اوست، چرا که تنها کسی شایسته پرستش است که علاوه بر «ربوبیت» قدرت بر مجازات نیز دارد، و علاوه بر قدرت بر مجازات، درهای رحمت و مغفرت او نیز گشوده است. [ نظرات / امتیازها ]