این آیه تکذیب همان عذر خواهى آنان است، و در آن نفرموده که چه نیتى فاسد در دل دارند، بلکه به این اکتفاء نموده که (خدا مى‏داند چه در دل دارند) و این بدان جهت بوده که جمله بعدى که فرموده «فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ»، (پس از آنان اعراض کن و نصیحتشان کن)، مى‏فهماند سر این کوتاه گویى این بوده که اگر در دلشان نیت فاسدى نداشته‏اند و سخنشان صدق و حق بوده او باید عذرشان را بپذیرد، و رسول خدا (ص) هرگز مامور نیست به این که از سخن حق و صدق اعراض کند. [ نظرات / امتیازها ]

«وَ قُلْ لَهُمْ فِی أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیغاً» یعنى به ایشان سخنى بگو که دلهایشان آن را درک کند، و بفهمند چه مى‏گویى و خلاصه با زبان دل آنان حرف بزن تا متوجه شوند، که این رفتارشان چه مفاسدى دارد، و اگر معلوم شود نفاق ورزیده‏اند، چه عذابى ناشى از خشم خداى تعالى بر آنان نازل مى‏شود. [ نظرات / امتیازها ]

موعظه باید به گونه اى باشد که در وجود شنونده کارگر اُفتد.

و قل لهم فى انفسهم قولا بلیغاً

با توجّه به این احتمال که «فى انفسهم» متعلق به «بلیغاً» باشد، معناى جمله چنین است: به آنان سخنى بگو که مؤثر در جان آنان باشد. [ نظرات / امتیازها ]