بعد از آنکه به مساله تشریع شریعت براى رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) اشاره کرد، و فرمود که آن جناب را بر شریعتى از أمر یعنى شریعت اسلام قرار دادیم، اینک در این آیات به این معنا اشاره مى‏کند که شریعت اسلام بصیرتهایى براى مردم است، که با آن تشخیص مى‏دهند که چه راهى از راه‏هاى زندگى را طى کنند تا به حیات طیب در دنیا و سعادت زندگى آخرت برسند، و نیز شریعت اسلام هدایت و رحمتى است براى مردمى که به آیات خدا یقین دارند. و نیز به این نکته اشاره مى‏کند که آنچه مرتکبین گناهان را وادار مى‏کند که از پیروى شریعت سرباز زنند، انکار معاد است، آنها خیال مى‏کنند که با افراد متشرعى که پابند به دین خدا هستند، در زندگى و مرگ یکسانند، و براى پابندى به شریعت هیچ اثرى قائل نیستند، لذا فکر مى‏کنند چرا به خاطر پیروى از شریعت خود را به زحمت اندازیم، و بدون جهت مقید نموده، بار سنگین اعمال صالح را به دوش بکشیم؟ به همین جهت خداى تعالى بر بطلان پندار آنان و اثبات معاد اقامه برهان مى‏کند، و سپس به شرح جزئیات پرداخته شمه‏اى از پاداشهاى صالحان و عقابهاى طالحان و منکرین و مجرمین را بیان نموده، و سوره را با حمد و تسبیح خدا ختم مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]