همچنانکه در آیات 11 و 12 سوره مبارکه طور، آیات 7 و 8 سوره مبارکه روم و همچنین آیات متعدد دیگر مشاهده می شود، دلبستن به دنیا یعنی تکذیب نمودن خدا و وعده های داده شده. بدین معنا که وقتی انسان از دلبستن به دنیا نهی شده است و این دنیا محل گذار نام گرفته و زندگی حقیقی در جهان آخرت ترتیب داده شده، پس هر کسی این پندها و تذکرات را نادیده بگیرد و باز دلبسته دنیا و زرق و برق ها و بازی های آن شود، این یعنی تکذیب اوامر خدا و فردای قیامت. در نتیجه مصادیق افراد مورد اشاره در این آیات، بسیارند و فقط شامل کافران که به کلی خدا و دین را تکذیب می کنند نمی شود؛ بلکه می توان چنین گفت که این آیات شامل تمام کسانی می شوند که کلام خداوند را شنیده ولی به آن بی توجه اند و سرگرم و فریفته دنیای خویش هستند؛ اگر چه که به زبان اظهار دینداری هم نمایند. [ نظرات / امتیازها ]