(ولقد یسرنا القر ان للذکر فهل من مدکر): (و به تحقیق ما این قرآن را برای تذکر، آسان نمودیم ، پس آیا تذکر یابنده ای هست ؟)در این آیات به ماجرای قوم ثمود می پردازد، می فرماید: قوم ثمود انذار پیامبرشان صالح ع و یا همه منذران و انبیاء را تکذیب کردند ـ چون رسالت همه انبیاء واحد است و تکذیب یک پیامبر در حکم تکذیب همه انبیاست ـ و گفتند: آیا ما از بشری از نوع خود ما که یک نفر است و نیرو و جمعیتی هم ندارد، پیروی کنیم ؟ اگر ما اینکار رابکنیم ، خیلی بیچاره هستیم و به ضلالتی عجیب و جنونی غریب دچار شده ایم . و آیا ازمیان همه ما وحی تنها بر او نازل شده و او به این امتیاز تخصیص یافته (در حالیکه اگروحی بر یک بشر جایز باشد، هر آینه باید بر همه ما هم نازل شود)، نه چنین نیست ، بلکه او فردی دروغ پرداز و پرافاده است که می خواهد بر ما تکبر کند.آن وقت خدای متعال خطاب به صالح ع می فرماید: اینها به زودی وقتی که عذاب بر ایشان نازل شود، خواهند فهمید که دروغگو و جاه طلب آنها هستند یا تو ؟€ چون مامی خواهیم به طریقه اعجاز و به عنوان امتحان ایشان ، ماده شتری را که درخواست کرده اند، بفرستیم ، پس تو ایشان را در حال انتظار نگه دار و بر آزار و اذیت آنها صبر وخویشتنداری کن و به ایشان خبر ده که بعد از آنکه ما ناقه را فرستادیم ، آب بین آنها وبین ناقه تقسیم شده است و هر یک باید از سهم خودش بهره بگیرد و در موقع مناسب برسر آب حاضر شود. پس مردم همان شخصی را که ناقه را کشت صدا زدند و او دست بکار شد و ناقه را پی کرد و کشت . پس بنگر که عذاب و انذار من چگونه بود؟ ما به جهت همین عمل و کفران ایشان ، فقط یک صیحه آسمانی بر آنها فرو فرستادیم وهمگی مانند چوب خشک روی هم ریختند و هر آینه ما قرآن را برای تذکر مردم ،آسان و قابل فهم کردیم ، پس آیا پندگیرنده ای هست‌؟ [ نظرات / امتیازها ]