(الرحمن ):(آن بخشنده ). [ نظرات / امتیازها ]

بسم الله الرحمن الرحیم
این سوره به طور کلى بیانگر نعمتهاى مختلف" معنوى" و" مادى" خداوند است که بر بندگان خود ارزانى داشته، و آنها را غرق در آن ساخته است، به طورى که مى‏توان نام این سوره را" سوره رحمت" یا" سوره نعمت" گذارد، و به همین دلیل با نام مبارک" الرحمن" که" رحمت واسعه الهى" را بازگو مى‏کند آغاز شده است . نام مقدس" رحمن" رمزى از رحمت واسعه او است . چرا که اگر صفت" رحمانیت" او نبود اینچنین خوان نعمت را براى دوست و دشمن نمى‏گستراند [ نظرات / امتیازها ]

این سوره هفتاد و هشت آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
نام سوره برگرفته از آیه اول است و «الرّحمن» همچون «اللّه» از نام‏ها و صفات مخصوص خداوند مى‏باشد.
امام کاظم‏علیه السلام فرمود: هر چیزى عروسى دارد و عروس قرآن، سوره الرّحمن است.(1)
در این سوره، آیه‏ى «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان» سى و سه مرتبه تکرار شده که بیشترین تکرار در کل قرآن است. جالب آنکه این آیه تکرارى، هم انسان‏ها را مورد خطاب قرار داده و هم جنّیان را، که کدام یک از نعمت‏هاى بى شمار الهى را تکذیب مى‏کنید؟
در سوره قبل، هشدار تکرار شده بود: «عذابى و نذر»، در این سوره نعمت‏ها تکرار مى‏شود. «فباىّ آلاء ربّکما...»
سوره قبل با قیامت شروع و با قدرت الهى تمام شد: «اقتربت الساعة... ملیک مقتدر» ولى این سوره با رحمت شروع و با اکرام الهى پایان مى‏پذیرد. «الرّحمن... ذى الجلال و الاکرام» [ نظرات / امتیازها ]

الرحمن علم القرآن خلق الانسان علمه البیان
چون این سوره مشتمل بر تعدد نعمتهای دنیا و آخرت است لذا افتتاح فرمود آنرا باسم الرحمن چه الرحمن کسی است که رحمت او وسعت دارد برای هر موجود و مخلوق خواه آن مخلوق کافر باشد یا مومن و از اینجهت توصیف نمیکنند کسی را باین اسم جز خدایتعالی و مقدم داشت تعلیم قرآن را زیرا آن اجل و اشرف نعمتها است و قرآن اساس دین و منشا شرع و اعظم وحی واعز کتب آسمانی است چنانکه فرمود پیفمبر اکرم (ص) شریفترین امت من حاملین قرآن می باشند و درحدیث دیگر فرمود یاد بگیرید قرآن را و یاد بدهید آنرا بمردم چه در قرآن تمام حقایق آسمانی مندرج است و گویا این آیه جواب قریش است هنگامیکه نازل شد آیه (و اذا قیل لهم اسجدواللرحمن قالوا و ما الرحمن) گفتند ما رحمانی نمیشناسیم جز صاحب یمامه که اسم او رحمن است ! این آیه جواب آنها و کسانی است که گفتند قرآن را بعضی از افراد بشر به محمد(ص) تعلیم و یاد داده اند پروردگار فرمود رحمن همانکسی است که قرآن را برسولش محمد آموخت و انسان را از عدم بوجود آورد و باو نطق و بیان آموخت.
طبرسی از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود بیان, اسم اعظم خداوند است که باو دانسته میشود
هر چیزی و از حسین بن خالد روایت کرده گفت معنای آیه فوق را از حضرت رضا(ع) سوال نمودم فرمود خداوند قرآن را بر رسولش محمد تعلیم فرمود و مقصود از انسان در اینجا وجود مقدس امیرالمومنین (ع) است و پروردگار بآنحضرت آموخت بیان هر چیزیکه مردم بآن محتاجند از احکام دین و دنیا و معاش و معاد و احبار گذشته و حوادث آینده. [ نظرات / امتیازها ]