إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَریمٌ
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده فرمود: خداوند واجب نموده در اموال اغنیاء فرضیه ای را که ستایش نمی شوند در اثر اداء آن و آن فرضیه زکات است به واسطه زکات خود خون آن ها محفوظ است و به سبب اداء زکات مسلمان نامیده می شوند. و حقوق دیگری برای ایشان واجب فرموده و آیه فوق را تلاوت فرمودند و حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود آیه نازل شده در حق کسانیست که صله امام به جا می آورند.

وَ ما لَکُمْ أَلاَّ تُنْفِقُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ لِلَّهِ میراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا یَسْتَوی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ کُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنی‏ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ
و برای چه شما در راه خدا انفاق نمی کنید، و حال آن که میراث اهل آسمان ها و زمین برای خدا است یعنی شما و اموالتان در اثر مرگ نابود خواهید شد فقط ذات مقدس خدا باقی است پیش از آن که بر اثر مرگ دنیا را ترک نمائید حظ (بهره) و نصیب خود را از اموال و دارائی خود استیفاء (بازستانی،حق چیزی را ادا کردن) کنید پس از آن می فرماید انفاق پیش از فتح مکه و جهاد کردن قبل از آن نزد خدا ثواب و پاداش بیشتری داشت تا از انفاق و جهاد بعد ازفتح. و پروردگار به هریک از انفاق کنند گان وعده بهشت و پاداش نیکو می دهد و آگاه است به حال ایشان و کسانی که در راه او جهاد می کنند...

آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ فَالَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبیرٌ
در آیه به مردم خطاب می کند و می فرماید ای خردمندان خدا را تصدیق کنید و اقرار و اعتراف نمائید به یگانگی او و با خلوص او را عبادت کنید و تصدیق کنید رسولش را و اعتراف نمائید به نبوت او و در راه خدا از مال و ثروتی که از دیگران و گذشتگان به ارث به شما رسیده انفاق کنید.

توضیح : در این آیه خداوند بندگان خود را آگاه می کند به این که اموال و ثروتی که در تصرف آن ها است به ارث به دیگران خواهد رسید چنان که از گذشتگان به ایشان رسیده است و آن ها را ترغیب و تحریص (وادار،تحریک)می فرماید که حظ(بهره) و نصیب خود را از آن اموال پیش از آن که به ارث منتقل به دیگران شود استیفاء (بازستانی)کنید. آنگاه پاداش آنان را که در راخدا انفاق کنند بیان می فرماید: کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق نمایند اجر و پاداش بزرگی خواهند داشت.

قوله تعـــالی: {وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذَّابٌ}
(کفار قریش و مشرکین مکه تعجب کردند که پیغمبری از خودشان برای هدایت و پند آنان آمده, بجای آنکه باو ایمان بیاورند آن مردم کافر گفتند این شخص ساحر و جادوگریست دروغگو)
این آیات در مکه معظمه نازلشد و سبب نزول آن بود که وقتی پیغمبر اکرم ﷺ اظهار دعوت کرد و عده ای باو ایمان آورده و داخل دین اسلام شدند جماعتی از قریش و رؤسای مکه مانند ولید بن مغیره و ابوجهل و ابی امیه و عتبه و شیبه و نظر بن حارث حضور ابوطالب رفته و باو گفتند: برادر زاده ات ما را سفیه میخواند و خدایان ما را دشنام میدهد و توهین میکند و جوانان ما را فاسد و جمع ما را پریشان و متفرق ساخته است, اگر بر اثر فقر و بی چیزی چنین میکند ما می توانیم برای او آنقدر ثروت و مال فراهم سازیم تا بی نیازترین مردم شده و او را به ریاست خود برگزینیم, ابوطالب چگونگی این ملاقات را به اطلاع پیغمبر اکرم ﷺ رسانید, حضرتش در جواب فرمود: اگر قریش آفتاب را در یک دستم و ماه را در دست دیگرم گذارند هرگز از انجام مأموریت و رسالتی که از طرف خــــداوند عهده دار هستم سرپیچی نمی نمایم و از فعالیت خود دست بر ندارم تا اینکه قریش کلمه طیبه را گفته و بر عرب و عجم پادشاهی کنند و در بهشت هم از نعیم جاوید برخوردار گردند.
ابوطالب جواب را به قریش رساند پرسیدند مراد از کلمۀ طیبه چیست؟ فرمود شهادت بدهید به آنکه خـــــدائی جز خــــدای یکتا نیست و من فرستادۀ او هستم (أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً رسول الله) , مشرکین قریش چون این کلمات شنیدند گفتند چگونه ممکن است ما از سیصد و شصت خدا و معبودان متعدد خود دست کشیده و آنها را رها کنیم؟ و خـــدای یکتا را پرستش نمائیم؟ جای شگفتی و حیرت است هرگز چنین کاری نمیکنیم!
که آیات فوق در این مورد به پیغمبر اکرم ﷺ نازل شد.

ابن عباس از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: لوح محفوظ لوحی است از دُر سفید که طول آن بمقدار بُعد زمین به آسمان است و عرضش از مشرق تا مغرب و کناره های آن از یاقوت است و قلم آن از نور که یکطرف آن بطرف راست عرش و طرف دیگر بر جبهه اسرافیل است هر گاه پـــــروردگار وحی و تکلم میفرماید آن طرف بر جبهه اسرافیل زده میشود و او به لوح نگاه میکند و آن را به جبرئیل میرساند و جبرئیل به پیغمبران میرساند.

سوره تکویر در مکه نازل شده و بیست و نه آیه و صدو چهارده کلمه و پانصد و سی حرف است.
خواص و ثواب تلاوت آن را ابن بابویه از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: هر کس سوره تکویر را قرائت کند در بهشت زیر سایه کرامت خــــــداوند زندگانی نماید.
در خواص قرآن از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: هر کس اینسوره را تلاوت کند در پناه خــــــداوند است آنوقتیکه نامه های اعمال را باز کنند و از ترس روز قیامت ایمن باشد.

توضیح : سوره تکویر مشتمل است بر علامات و احوال قیامت و شداید آن و در قوت و امانت جبرئیل.

در مدت کمتر از چند سال این پیروزی حاصل میشود ولی باید دانست شکست گذشته و پیروزی آینده تماماً بدست خدا است و موقع پیروزی مؤمنین مسرور و خوشحال خواهند گشت,

پس (تو ای بنی مکرم شکیبا و بردبار و) صبور باش و وعده پروردگار بر حق است و مراقب باش تا مبادا کسانی که فاقد نیروی یقین و ایمان هستند ترا از مقام حلم و بردباری و وقار به سبکی و خفت بکشانند,

این چنین خداوند دلهای مردم نادان را مهر میزند که (از روی سرسختی و عناد هیچ) سخن (حق) را گوش ندهند,

در کافی ذیل آیه {وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ...} از عبدالله بن سلیمان روایت کرده گفت حضور حضرت باقر ع بودم مردی از اهالی بصره بنام عثمان خدمت آنحضرت عرض کرد که حسن بصری میگوید هر کس کتمان علم کند اهل جهنم از تعفن بوی شکم او در رنج افتند حضرت باقر ع فرمود اگر اینطور باشد پس باید مؤمن آل فرعون هلاک شود زیرا زمان فرعون علم خود را کتمان کرده بود به خــــدا قسم حسن هر کجا که برود چه به جنوب و یا شمال علم بدست نمی آورد مگر از سینۀ من.
و نقل است که مؤمن آل فرعون ششصد سال ایمانش را پنهان داشت و بر اثر جذام انگشتانش افتاده بود و با همان دست قطع شدۀ خود بمردم اشاره میکرد و حرف میزد.

ابن بابویه ذیل آیه {وَ قالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونی‏ أَقْتُلْ مُوسی‏ وَ لْیَدْعُ رَبَّهُ...} از اسمعیل بن منصور روایت کرده گفت خالم یعقوب بمن گفت از حضرت صادق ع سؤال کردم چه کسی فرعون را از کشتن موسی منع می نمود؟ فرمود حلال زاده ای مؤمن از آل فرعون مانع او میشد زیرا انبیاء و حجت های خــــدا را نمی کشند مگر قاتل زنازاده باشد.

قوله تعـــالی: {وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی‏ بِآیاتِنا وَ سُلْطانٍ مُبینٍ إِلی‏ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ قارُونَ فَقالُوا ساحِرٌ کَذَّابٌ}
پس از آن داستان موسی و فرعون را برای عبرت گرفتن مردم بیان میکند و میفرماید: ما موسی را با آیات و معجزات و براهین آشکار بسوی فرعون و هامان و قارون فرستادیم ایشان گفتند او ساحر دروغگوئی است."
و تخصیص داد فرعون هامان و قارون را به ذکر آنکه موسی به تمام فرعونیان و قبطیان و بنی اسرائیل فرستاده شده بود و بخاطر آنکه آن سه نفر رؤسای آنها بودند و دیگران از ایشان پیروی می نمودند و چون دیدند موسی به حقیقت از جانب ما آمده و آنها را به توحید و خــــداشناسی و دین دعوت میکند فرعون و تابعین او گفتند پسران آنهائی را که به موسی ایمان آورده اند بکشید تا تعداد آنها زیاد نشود و باعث شوکت و قوت ایشان نگردد و زنهای آنان را زنده نگه دارید برای خدمت و این کشتن غیر کشتن اول بود زیرا فرعون پس از تولد و ظهور موسی دست از کشتن بنی اسرائیل کشیده بود پس از بعثت و تبلیغات موسی باز قتل را از نو سر گرفت.
آری مکر و حیلۀ کافران جز در راه ضلالت و خسران بکار نمی آید یعنی اثری برای آن مکر و حیله نیست.
و در آیه های بعدی فرعون با خاصان و درباریان خود مشورت کرد و در بارۀ قتل موسی, آنها گفتند موسی را بقتل نرسان چون ممکن است دعا کند و هلاکت تو را از خــــدای آسمان درخواست نماید, و فرعون از کثرت نخوت و غرور به اطرافیانش گفت بگذارید تا من موسی را بکشم و او خـــدای خود را بیاری خویش بخواند تا او را نگاهدارد من از آن میترسم که دین شما را تغییر دهد و یا آنکه در روی زمین فتنه و فساد برانگیزد, فرعون چون این سخنان را گفت, حضرت موسی پناه به پــــروردگار برد و عرض کرد به آفریننده خودم و شما از شر هر کافر گردنکشی که بروز قیامت ایمان ندارد پناه میبرم.