1)
رمضانی (داور) : در تفسیر المیزان ردّ این مطلب بیان شده است:
«بعضى از مفسرین گفتهاند: آیه آل عمران در باره سابقین مقربین است، (که در سوره واقعه در باره آنان مىفرمود:" وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ") و آیه مورد بحث در باره عموم مؤمنین است. و استدلال کردهاند به دو دلیل:
اول به اینکه: در آیه مورد بحث تنها ایمان به خدا و رسولان او ذکر شده، به خلاف آیه آل عمران که آیات بعدش نشانههاى ایمان را که همان اعمال صالح است بیان مىکند. و دوم به اینکه: در آنجا بهشت موعود را به این وصف توصیف مىکند که" عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ" (آل‌عمران/133) ولى در آیه مورد بحث مىفرماید:" عَرْضُها کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ" آنجا پهناى بهشت را به پهناى همه آسمانها و زمین تشبیه مىکند، و اینجا به پهناى یک آسمان و زمین، پس معلوم مىشود بهشت سابقین مقربین پهناورتر از بهشت عموم مؤمنین است.
وجه نادرستى این استدلال این است که: سبقت معنایى زاید بر معناى سرعت را افاده مىکند، چون مسارعت تنها به معناى کوشش در سرعت دادن به حرکت است، ولى مسابقه هم این معنا را مىرساند و هم این را مىفهماند که سرعت دادن باید طورى باشد که زیادتر از سرعت حریف شود. و توجه کردید که (درست مطلب به عکس است، یعنى مشمولین آیه مورد بحث از نظر رتبه و مقام بلندترند از مشمولین آیه آل عمران) ، و کلمه" سماء" در این آیه به معناى یک آسمان نیست، تا بگویى پس بهشت مشمولین آیه آل عمران پهناورتر از بهشت مشمولین این آیه است، بلکه به معناى تمامى آسمانها است، چون الف و لام آن الف و لام جنس است، پس سماء در این آیه با سماوات در آن آیه منطبق است.»