(ثم قفینا علی اثارهم برسلنا و قفینا بعیسی ابن مریم و اتیناه الانجیل وجعلنا فی قلوب الذین اتبعوه رافه و رحمه و رهبانیه ابتدعوها ما کتبناها علیهم الاابتغاء رضوان الله فما رعوها حق رعایتها فاتینا الذین امنوا منهم اجرهم و کثیرمنهم فاسقون ):(و بدنبال آن رسولان خود را گسیل داشتیم وبعد از آن عیسی بن مریم را فرستادیم و به او انجیل دادیم و در دل پیروان او رأفت و رحمت و رهبانیتی را قراردادیم که خود آنها آن را بدعت گذاشتند و ما آن را برایشان واجب نکردیم ، اما منظورآنان هم کسب رضایت الهی بود، ولی آنطور که باید رعایت حق آن را نکردند و درنتیجه به کسانی که ایمان آوردند، اجرشان را دادیم وبسیاری از آنها فاسق شدند).یعنی ما بدنبال نوح و ابراهیم رسولان دیگری را فرستادیم که طریقه همه آنها واحدبود و همه آنها مردم را به توحید فرا می خواندند و بدنبال آنها عیسی بن مریم رافرستادیم که از ذریه ابراهیم بود و به او انجیل را اعطاء کردیم و در قلبهای پیروان آنحضرت محبت و رحمت را قرار دادیم که درنتیجه با کمک به یکدیگر و مسالمت زندگی می کردند و نیز آنها رهبانیت رارعایت می کردند و تارک دنیا بودند، یعنی بواسطه خشیت خدا از غیر او منقطع گشته و یکسره به عبادت حق مشغول بودند، در حالیکه این امر را خودشان بدعت گذاشتند و چنین چیزی در دین و سنت سابقه نداشت و ما آن رابرای ایشان تشریع نکرده بودیم ، اما خود آنها برای خوشنودی خدا آن را ابداع کردند،ولی آنطور که باید حدود رهبانیت را رعایت نکردند و حق رعایت آن را بجا نیاوردند واز حدود آن تجاوز نمودند و بر تکالیف آن شامل تطهر، ترفع ، قناعت ، عفت ، ذکر وعبادت تاب نیاوردند(47)، اما به هر حال ما به اهل ایمان از این امت اجرشان را بواسطه ایمانشان می دهیم ، ولی بیشتر آنها از روش بندگی عدول کرده وفاسق شدند. [ نظرات / امتیازها ]

سپس اشاره سر بسته‏اى به سلسله انبیاى دیگر، و آخرین آنها قبل از پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله کرده، مى‏افزاید: «سپس در پى آنان رسولان دیگر خود را فرستادیم» (ثُمَّ قَفَّیْنا عَلى‏ آثارِهِمْ بِرُسُلِنا).
یکى بعد از دیگرى با اهدافى هماهنگ قیام کردند و چراغ هدایت را فرا راه مردم قرار دادند تا نوبت به حضرت مسیح علیه السّلام رسید.
«و بعد از آنان عیسى بن مریم را مبعوث کردیم» (وَ قَفَّیْنا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ).
سپس به کتاب آسمانى مسیح علیه السّلام اشاره کرده، مى‏افزاید: «و به او انجیل عطا کردیم» (وَ آتَیْناهُ الْإِنْجِیلَ).
بعد از ویژگیهاى پیروان او سخن مى‏گوید، مى‏فرماید: «و در دل کسانى که از او پیروى کردند رأفت و رحمت قرار دادیم» (وَ جَعَلْنا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَ رَحْمَةً).
سپس مى‏افزاید: «و رهبانیّتى را که ابداع کرده بودند، ما بر آنان مقرّر نداشته بودیم، هدفشان جلب خشنودى خدا بود ولى حق آن را رعایت نکردند، از این رو ما به کسانى از آنها که ایمان آوردند پاداش دادیم، و بسیارى از آنها فاسقند» (وَ رَهْبانِیَّةً ابْتَدَعُوها ما کَتَبْناها عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغاءَ رِضْوانِ اللَّهِ فَما رَعَوْها حَقَّ رِعایَتِها فَآتَیْنَا برگزیده تفسیر نمونه، ج‏5، ص: 112
الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ)
.
از آیه فوق استفاده مى‏شود که «رهبانیت» در آئین مسیح نبوده و پیروانش آن را بعد از او ابداع کردند، ولى در آغاز نوعى زهدگرائى و از ابداعات نیک محسوب مى‏شد، مانند بسیارى از مراسم و سنتهاى حسنه‏اى که هم اکنون در میان مردم رائج است، و کسى نیز روى آن به عنوان تشریع و دستور خاص شرع تکیه نمى‏کند، ولى این سنت بعدا به انحراف گرائید و آلوده با امورى مخالف فرمان الهى و حتى گناهان زشتى شد.
از جمله بدعتهاى زشت مسیحیان در زمینه رهبانیت «تحریم ازدواج» براى مردان و زنان تارک دنیا بود، و دیگر «انزواى اجتماعى» و پشت پا زدن به وظائف انسان در اجتماع، و انتخاب صومعه‏ها و دیرهاى دور افتاده براى عبادت و زندگى در محیطى دور از اجتماع بود، سپس مفاسد زیادى در دیرها و مراکز زندگى رهبانها به وجود آمد.
اسلام به شدّت «رهبانیت» را محکوم کرده چنانکه رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمود:
«خداوند متعال رهبانیت را براى امت من مقرر نداشته، رهبانیت امت من جهاد در راه خداست». [ نظرات / امتیازها ]