این آیه که آخرین آیه این سوره است بیان دلیلى است براى آنچه در آیه قبل آمده، مىفرماید: این پاداشهاى مضاعف الهى علاوه بر نورانیت و مغفرت به خاطر آن است «تا اهل کتاب بدانند که آنها قادر بر چیزى از فضل خدا نیستند و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر کس بخواهد آن را مىبخشد و خداوند داراى فضل عظیم است» (لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ أَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ).
این پاسخى است به آنها که مىگفتند: خداوند به گروهى از اهل کتاب که ایمان به محمّد آوردهاند- طبق عقیده مسلمانان- دو پاداش مىدهد، بنابر این ما که ایمان به او نیاوردهایم داراى یک پاداشیم همانند دیگر مسلمانان! قرآن به آنها پاسخ مىگوید که مسلمانان عموما داراى دو پاداشند، چرا که همه آنها ایمان به رسول خدا و تمام انبیاء پیشین دارند و اما گروهى از اهل کتاب که ایمان نیاوردهاند هیچ سهمى ندارند تا بدانند که رحمت الهى در اختیار آنان نیست که به هر کس بخواهند بدهند و از هر کس بخواهند دریغ دارند!
[ نظرات / امتیازها ]