(افمن یمشی مکبا علی وجهه اهدی امن یمشی سویا علی صراط مستقیم ):(آیا کسی که با صورت بر روی زمین می خزد، هدایت یافته تر است و یا آنکس که استوارو راست قامت در صراط مستقیم گام بر می دارد؟)در این آیات کفار را از جهت اتخاذ معبودهای دیگر توبیخ می کند و می فرماید وبلکه می پرسم ، آن چه کسی است که به آن اشاره می شود که این یاور شما و لشکرشماست غیر از خدای رحمان ، اگر خدای رحمان سرنوشت شوم یا عذابی را برای شمامقدر کرده باشد، آیا آن یاور، شما را یاری می کند؟و چون مشرکان جوابی از این سئوال نداشتند، خود خدای متعال در پاسخ می فرماید:جز این نیست که کافران در غرور هستند، یعنی غرور و فریب آنچنان به آنان حمله ورشده و از هر جانب آنها را احاطه کرده که خیال کرده اند اعتقادشان به آلهه ، اعتقاددرستی است .و در ادامه می فرماید، بلکه می پرسم آن چه کسی است که به آن اشاره می شود و گفته می شود: این است که به شما روزی می دهد،و اصولا اگر خدای بخشنده روزی را از شمادریغ بدارد، آن کس ،می تواند به جای خدا شما را روزی دهد؟ و خود خدای سبحان درپاسخ می فرماید، نه اینطور نیست ، بلکه کافران حق را دریافته اند، اما آن را تصدیق نمی کنند و همچنان در دوری از حق و نفرت از آن بیشتر پیش می روند.آنگاه در مقام تعریض و توبیخ کفار می فرماید: آیا دو حالت سرپا و مستقیم راه رفتن و باصورت روی زمین خزیدن با هم یکسانند؟ یعنی کفار در لجاجت و سرکشی عجیبی که دارند و در نفرت از حق مانند کسی هستند که راهی را که می بایست طی کند باخزیدن روی صورت طی می کند و مسلما چنین کسی بلندیها و پستیها را تشخیص نمی دهد و پرتگاه و سراشیبی را از سایر قسمتها نمی تواند بشناسد .و لذا راه درست و حق را نمی تواند تشخیص دهد، به خلاف شخصی که ایستاده وسر پا راه می رود، چون او هر قدم از قدمهای خود را می بیند ومواقع و پرتگاهها رامشاهده می کند و می فهمد که راه به کجا منتهی می شود، بنابر این از هلاکت ایمن است واین استفهام انکاری و تشبیه در این آیه که حالت هر کافر لجوج و جاهل و هر مؤمن طالب بصیرت و جویای حق را ممثل می سازد، برای برانگیختن نفوس مردم به تمیزهدایت و پیمودن راه حق است . [ نظرات / امتیازها ]

{أَ فَمَنْ یَمْشی‏ مُکِبًّا عَلی‏ وَجْهِهِ أَهْدی‏ أَمَّنْ یَمْشی‏ سَوِیًّا عَلی‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ}
آیا آنکس که سرنگون بروی در افتاده بهتر هدایت و راهنمائی یافته یا آنکه ایمان آورده و براه راست می رود.
این آیه مثالی است که خـــداوند برای کفار و مسلمین زد و کافر را تشبیه فرمود که وی در راه رفتن در افتاده و مؤمن را که براه راست میرود و اشاره به آنستکه روز قیامت که خلایق برانگیخته شوند کفار به صورت خزیده و در دوزخ روند و مؤمنین با قدرت و سرعت از روی پل صراط عبور کنند و داخل بهشت شوند.
در کافی ذیل آیه فوق از محمد بن فضل روایت کرده گفت معنای آیه فوق را از حضرت موسی بن جعفر ع سؤال نمودم فرمود: خـــداوند مثال زده کسانیکه از ولایت امیرالمؤمنین ع تجاوز کرده اند و به آنهائیکه که بصورت را میروند و بجائی نمیرسند و اشخاصیکه از ولایت آنحضرت پیروی نمودند به کسانیکه با قدم براه راست میروند و صراط مستقیم در اینجا وجود مقدس امیرالمؤمنین ع است.
و نیر از فضیل روایت کرده گفت به اتفاق حضرت باقر ع از در بنی شیبه وارد کعبه و مسجدالحرام شدیم آنحضرت نظرش بمردم افتاد که مانند بهائم طواف مینمودند فرمود: زمان جاهلیت هم چنین طواف میکردند این مردم حق را نمیشناسند و متدین به دینی نیستند, ای فضیل مشاهده کن آنها را چگونه بصورت در می افتند خـــداوند این قبیل مردم را لعنت کند چون از مخلوقاتی هستند که روز قیامت صورتهایشان مسخ میشود و آیه فوق و این آیه را تلاوت فرمودند: {فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ} , ای فضیل کسی به نام امیرالمؤمنین نامیده نمیشود جز علی بن ابیطالب و هر کس نام خود را امیرالمؤمنین گذارد به خـــداوند دروغ و افترا بسته و سوگند به پـــروردگار در این سال حج کننده ای برای خـــدا نیست غیر از شما شیعیان و خـــداوند گناهان کسی را نمی آمرزد و عبادتش را قبول نمیفرماید مگر شما دوستان ما آل محمدﷺ. [ نظرات / امتیازها ]