ظاهرا فاعل فعل «یهد» ضمیرى است که به داستان اجمالى اهل قرى بر مى‏گردد و «لِلَّذِینَ یَرِثُونَ» مفعول فعل مزبور است، و آن فعل که متضمن معناى تبیین است براى گرفتن این مفعول با لام متعدى شده، و معناى آیه چنین است که: «آیا آنچه که ما از قصص اهل قرى براى کسانى که جانشین آنان شدند و زمین را بعد از آنان تصرف کردند، به منظور هدایت‏شان تلاوت کردیم روشن نکرد که ... ». جمله «أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ ...»، نیز مفعول فعل «یهد» است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

منظور از «کسانى که زمین را ارث برده‏اند» (نسل حاضر در زمان نزول آیه است) کسانى هستند که زمین را از نیاکان خود ارث برده‏اند. [ نظرات / امتیازها ]

جمله «وَ نَطْبَعُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ» عطف است بر جمله «أصبناهم» چون کلمه «اصبنا» گر چه ماضى است و لیکن در معناى مستقبل است، و معناى این معطوف و معطوف علیه این است که آیا این معنا که اگر ما بخواهیم آنان را به کیفر گناهانشان مؤاخذه مى‏کنیم و بر دلهاشان مهر مى‏زنیم، آنان را هدایت نکرده؟.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]