1 - نزول باران بر زمین، مایه تولید حبوبات و رویش گیاهان است.
باء» در «به»، برای استعانت است و بیانگر نقش باران در رویش دانه ها و گیاهان و نیز میوه هایی است که در بوستان های پوشیده از درخت، حاصل می شود.
2 - خداوند، پدید آورنده بذرها و دانه های خوراکی و روییدنی های زمین و تأمین کننده غذاهای گیاهی انسان است.
3 - حبوبات و گیاهان، از نعمت های الهی
سیاق آیات مورد بحث، نشان می دهد که خداوند در مقام برشمردن آن دسته از آفریده های خویش است که در زندگانی انسان ها مؤثر می باشد. تقدیم «حبّ» بر «نبات»، به دلیل اهمیت بیشتر دانه جات (از قبیل گندم، جو و...) در زندگی آنها است، به گونه ای که در اکثر موارد، گیاه را برای دانه اش می خواهند.
4 - پیدایش محصولات کشاورزی و روییدن گیاه در زمین، دلیل امکان معاد و حیات دوباره انسان است.
5 - عوامل طبیعی، اسباب و مجاری افعال خداوند است.
6 - معاد انسان، شبیه رویش گیاهان از زمین است.
یاد آوری اخراج دانه و گیاه از زمین ـ در آیاتی که به منظور رفع استبعاد از معاد مطرح شده ـ گویای تشابه معاد با رویش گیاهان است .
[ نظرات / امتیازها ]