از این آیات بر مىآید که براى وحى، ملائکه مخصوصى است، که متصدى حمل صحف آن و نیز رساندن آن به پیامبرانند، پس مىتوان گفت این ملائکه اعوان و یاران جبرئیلند، و تحت أمر او کار مىکنند، و اگر نسبت القاى وحى را به ایشان داده، منافات ندارد با اینکه در جاى دیگر آن را به جبرئیل نسبت دهد، و بفرماید: «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ عَلى قَلْبِکَ» (شعراء/194)، و در جاى دیگر در تعریف جبرئیل بفرماید: «إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ» (تکویر/21)، بلکه همین آیه مؤید مطلب ما است، که مىفرماید دستوراتش مطاع است، معلوم مىشود جبرئیل براى رساندن وحى به انبیاء، کارکنانى از ملائکه تحت فرمان دارد، پس وحى رساندن آن ملائکه هم وحى رساندن جبرئیل است، هم چنان که عمل جبرئیل و اعوانش روى هم فعل خداى تعالى نیز هست، و این انتساب وحى به چند مقام نظیر مساله توفى و قبض ارواح است، که یک جا به اعوان ملک الموت نسبت داده، و یک جا به خود او، و یک جا به خود خداى تعالى که بحث آن مکرر گذشت.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : ولى بعضى از مفسرین (تفسیر روح المعانى، ج: 30، ص: 42) گفتهاند: مراد از کلمه «سفرة» نویسندگان از ملائکهاند. لیکن، معنایى که گذشت روشنتر است. و بعضى دیگر (تفسیر روح المعانى، ج: 30، ص: 42) گفتهاند: قاریان قرآنند، که آن را مىنویسند و مىخوانند، که خواننده محترم به نادرستى آن واقف است.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]