1 - چهره برخى از اهل محشر، در غبارى سیاه و دودآسا فرو رفته، آثار افسردگى و اندوه از سر و روى آنان خواهد بارید.
ترهقها قترة
«رَهق»; یعنى، فراگرفتن و پوشاندن و «قَتَرة» غبارى است که مانند دود، سیاه فام باشد (لسان العرب). هم چنین به هر اندوهى که رخسار انسان را فرا گیرد «قَتَر» گفته مى شود. (مقاییس اللغة)
2 - روسیاهى در قیامت، فرجام بى نیاز دیدن خود از پند و اندرز قرآن
أمّا من استغنى ... کلاّ إنّها تذکرة ... ترهقها قترة
ارتباط این آیه با آیات آغاز سوره، گویاى برداشت یاد شده است.
[ نظرات / امتیازها ]