تحلیلى بر حدیث حب الدنیا رأس کل خطیئة

مسلما براى افراد مؤمن این محاسبه قرآنى که در آیات فوق آمده در مقایسه دنیا با آخرت که مى‏گوید آخرت بهتر و پایدارتر است .
کاملا روشن است ، اما با این حال چگونه انسان مؤمن در بسیارى از اوقات این علم و آگاهى خود را زیر پا مى‏گذارد و آلوده گناهان و جرائمى مى‏شود ؟ ! پاسخ این سؤال یک جمله است ، و آن غلبه شهوات بر وجود انسان ، و سرچشمه غلبه شهوات نیز حب دنیا است.
حب دنیا اعم از حب مال ، مقام ، شهوت جنسى ، تفوق‏طلبى ، برترى جوئى،تن‏پرورى ، انتقامجوئى ، و مانند اینها ، گاه چنان طوفانى در روح انسان ایجاد مى‏کند که تمام معلوماتاو را بر باد مى‏دهد ، و حتى گاه حس تشخیص او را از میان مى‏برد ، و در نتیجه حیات دنیا بر آخرت مقدم مى‏دارد.اینکه در روایات اسلامى کرارا حب دنیا به عنوان سرچشمه تمام گناهان شمرده شده است یک واقعیت عینى و محسوس است که در زندگى خود و دیگران بارها آن را آزموده‏ایم.
بنا بر این براى قطع ریشه‏هاى گناه راهى جز این نیست که حب و عشق دنیا را از دل بیرون کنیم.
باید به دنیا همچون وسیله‏اى ، گذرگاهى ، پلى ، و یا همچون مزرعه‏اى بنگریم.
ممکن نیست عاشقان دنیا بر سر دو راهى وصول به متاع این جهان و نیل به رضاى خدا دومى را مقدم شمرند .
اگر پرونده‏هاى جنائى را بنگریم واقعیت حدیث فوق را در آنها به خوبى مشاهده مى‏کنیم.
هنگامى که علل جنگها ، خونریزیها ، کشت و کشتارها ( حتى میان برادران و دوستان ) را مورد توجه قرار مى‏دهیم جاى پاى حب دنیا در همه آنها مشهود و نمایان است.
اما چگونه مى‏توان حب دنیا را از دل بیرون کرد با اینکه ما همه فرزند دنیائیم ، و علاقه فرزند به مادر یک امر طبیعى است ؟ ! این نیاز به آموزش فکرى و فرهنگى و عقیدتى ، و سپس تهذیب نفس دارد.
و از جمله امورى که مى‏تواند بالاترین کمک را به سالکان راه در این مسیر کند ملاحظه عاقبت کار دنیا پرستان است .
فراعنه با آنهمه قدرت و امکانات مالى سرانجام چه کردند ؟ قارون از اینهمه گنجهائى که کلید آنها را چندین انسان نیرومند به زحمت مى‏کشیدند چه اندازه با خود برد ؟ ! قدرتهاى عظیمى را که در عصر و زمان خود مى‏نگریم ، و با نسیمى دفتر زندگانیشان بر هم مى‏خورد ، و با یک گردش لیل و نهار از تخت قدرت فرو مى‏افتند ، و کاخها و ثروتهایشان را مى‏گذارند و مى‏گریزند ، و یا به زیر خاک پنهان مى‏شوند ، خود بهترین واعظ و معلم ماست.
این سخن دامنه‏دار را با حدیثى از امام على بن الحسین (علیهماالسلام‏) که بسیار رسا و گویا است پایان مى‏دهیم : از حضرتش پرسیدند که افضل اعمال نزد خدا چیست ؟ فرمود : ما من عمل بعد معرفة الله عز و جل و معرفة رسوله (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) افضل من بغض الدنیا : هیچ عملى بعد از معرفت خداوند و رسولش افضل از دشمنى با دنیا نیست ! سپس افزود : زیرا براى حب دنیا شعب بسیارى است ، و معاصى نیز شعب بسیارى دارد ، اولین چیزى که با آن معصیت خدا شد معصیت ابلیس بود در آن زمان که ابا کرد و تکبر ورزید و از کافرین شد .
سپس حرص بود که سرچشمهمعصیت ( و ترک اولاى ) آدم و حوا گشت ، در آن زم [ نظرات / امتیازها ]

صحیفه‌های حضرت ابراهیم و حضرت موسی دو نقطه ثقل در صراط مستقیم

این دو صحیفه دو نقطه ثقل در صراط مستقیم در گذشته هستند، خدای متعالی در آخر سوره مبارکه انعام به این مسئله اشاره می‌کند و می‌فرماید صراط مستقیم، می‌دانید چیست؟ بعد ۱۰ فرمان را ذکر می‌کند، می‌فرماید که این ۱۰ فرمان صراط مستقیم است و از ادامه روشن می‌شود که این ۱۰ فرمان صراط مستقیم ابراهیمی است و بعد از آن می‌فرماید ما همین صراط مستقیم ابراهیمی را در تورات تفصیل دادیم و شد صراط مستقیم موسوی (البته صراط مستقیم یکی است ولی یک بار ثقل ابراهیمی پیدا می‌کند و یک بار هم ثقل موسوی) بعد در دوران قرآن کریم می‌فرماید که همان صراط موسوی را تفصیل مبارک دادیم، تفصیل مبارک یعنی ماندگار است و خودش برکت دارد،‌ خودش پویاست تا جایی که صراط مستقیم به آن حد متکامل خودش می‌رسد که برای همیشه ماندگار است و در اینجا می‌شود صراط مستقیم محمدی(ص).

از همان ابتدای تاریخ انسانی و زمان حضرت آدم (ع) تا زمان حضرت ابراهیم و از زمان حضرت ابراهیم تا زمان حضرت موسی و از زمان حضرت موسی تا زمان قرآن ورژنهای مختلفی از صراط مستقیم ارائه شده است ولی آنها هیچ کدام ثقل نبودند و نقش بینابینی داشتند.

لذا می‌فرماید این لبّ دین که به شما گفتیم در صحف اولی و صحف ابراهیم و موسی وجود داشت.

إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الأولَى (١٨)صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى (١٩) یک بحث تبعی است و در حد یک تیتر برای بحث است و اصل بحث همان فرمول است.
[ نظرات / امتیازها ]