خداوند پیامبرش را از هرگونه قهر و غضب در دنیا و آخرت بیمه کرده است. {وللاخرة خیر لک...} [ نظرات / امتیازها ]

نعمت‏هاى آخرت، زوال و رنج و نقص نعمت‏هاى دنیوى را ندارد. {وللاخرة خیر لک من الاولى} [ نظرات / امتیازها ]

مراد از «آخرت» در آیه‏ «وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولى‏» یا روز قیامت است و یا عاقبت کار پیامبر در همین دنیا.
قبل از تولد پیامبر صلى الله علیه و آله، پدرش عبداللّه از دنیا رفت. در کودکى مادرش را از دست داد و هشت ساله بود که جدش عبدالمطلب از دنیا رفت و از این رو از درد یتیمان خبر داشت.
قرآن مى‏فرماید: «ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏» «1» یعنى پیامبر شما حتّى براى یک لحظه گمراه نبوده است. پس مراد از «وَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدى‏» آن است که اگر هدایت الهى نبود، راه به جایى نمى‏بردى.
چنانکه در سوره شورى آیه 52 مى‏فرماید: «ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لَا الْإِیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ» اگر لطف ما نبود تو خبرى از کتاب و ایمان نداشتى.
و در سوره یوسف آیه 3 نیز مى‏فرماید: «أَوْحَیْنا إِلَیْکَ هذَا الْقُرْآنَ وَ إِنْ کُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغافِلِینَ» تو قبل از نزول قرآن از بى‏خبران بودى.
کلمه «ضال» هم به معناى گمراه است و هم به معناى گمشده، نظیر «الحکمة ضالة المؤمن» «2» حکمت گمشده مؤمن است.
آرى پیامبر قبل از نزول وحى متحیّر بود و با نور وحى با دستورات و وظیفه الهى خود آشنا مى‏شد.
«عائل» به فقیر گفته مى‏شود و «قهر»، غلبه توأم با تحقیر است. «نهر» راندن همراه با خشونت است. عنوان نهر آب نیز به خاطر حرکت تند آب است.
اگر نیازهاى یتیم تأمین نشود مفاسد اخلاقى و اجتماعى فراوانى جامعه را تهدید مى‏کند و کمبود محبت ممکن است یتیم را به صورت فردى سنگدل و عقده‏اى درآورد.
در حدیث مى‏خوانیم: امیدوار کننده‏ترین آیات قرآن، آیه‏ «وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‏» مى‏باشد که مراد شفاعت است. «3»
رضاى پیامبر در دنیا و آخرت، مورد نظر خداست. چنانکه در دنیا قبله را براى رضاى او تغییر داد تا یهودیان بر او منت ننهند که رو به بیت المقدّس که قبله ماست نماز مى‏گزارى.
«فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها» و در آخرت، مقام شفاعت به او مى‏دهد تا راضى شود. «وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‏» «3»
امام باقر علیه السلام دوبار سوگند یاد فرمودند که مراد از آن عطاى مخصوص که خداوند به‏پیامبرش عطا خواهد کرد، شفاعت است. «و الله الشفاعة و الله الشفاعة» «1» و امام صادق علیه السلام فرمود: رضایت جدم به این است که موحدى در آتش باقى نماند. «2»
امام صادق علیه السلام در ذیل آیه‏ «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ» فرمودند: «حدث بما اعطاک الله و فضلک و رزقک و احسن الیک و هداک» «3» آنچه از عطاها، برترى‏ها، رزق‏ها، احسان‏ها و هدایت‏هاى اوست بازگو کن.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: «التحدث بنعمة الله شکر و ترکه کفر» «4» کسى که آثار نعمت‏هاى الهى در زندگى او دیده نشود، دشمن خدا و مخالف نعمتهاى اوست.

[ نظرات / امتیازها ]