1) شاه آبادی (داور) : اعمال انسان دارای حقیقتی است که از چشمان مادی پنهان است. زمانی که انسان به قبر می رود اعمال او به صورت انسان زیبا یا موجودی زشت مجسم می شود. در قیامت نیز اعمال انسان به شکل حقیقی شان مجسم می شود و انسان خود عمل را می بیند.

1) شاه آبادی (داور) : علامه در ادامه همین بخشی که آوردید، ادامه داده اند که:
جواب از این سؤ ال این است که آیات مذکور حاکم بر این دو آیه است ، و بین دلیل حاکم و محکوم منافاتى نیست ، مثلا آیاتى که دلالت دارد بر حبط اعمال ، شخص صاحب عمل خیر را از مصادیق کسانى مى کند که عمل خیر ندارند، و چنین کسى عمل خیر ندارد تا به حکم آیه مورد بحث آن را ببیند، و همچنین قاتلى که نگذاشت مقتول زنده بماند و عمل خیر انجام دهد، اعمال خیرش را به مقتول مى دهند، و خودش ‍ عمل خیرى ندارد تا آن را ببیند، و توبه کارى که گناهش مبدل به حسنه مى شود، براى این است که گناه موافق میل او نبوده ، عواملى خارجى باعث گناهکارى او شدند، و آن عوامل کار خیر، موافق طبعشان نیست ، ولى چون مى خواستند در بین مردم نیکوکار و موحد باشند، و بلکه رئیس و رهبر آنان باشند، لذا با زبان شکار حرف زدند، پس خوبیهاشان از خودشان نیست ، لذا در قیامت بدیهاى توبه کاران را به آن عوامل مى دهند، و خوبیهاى آن عوامل را به توبه کاران ، در نتیجه توبه کاران گناهى ندارند تا به حکم آیه مورد بحث در قیامت آن را ببینند، و نیز عوامل شر، کار خیرى ندارند، تا به حکم آیه مورد بحث آن را ببینند

1) شاه آبادی (داور) : از عبد الله بن مسعود نقل شده است که محکمترین آیات قرآن مجید همین آیات فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره مى‏باشد و از آن تعبیر به جامعه مى‏کرد و به راستى ایمان عمیق به محتواى آن کافى است که انسان را در مسیر حق وادارد ، و از هر گونه شر و فساد بازدارد ، لذا در حدیثى آمده است که مردى خدمت پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) آمد عرض کرد : علمنى مما علمک الله : از آنچه خداوند به تو تعلیم داده به من بیاموز .

پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) او را به مردى از یارانش سپرد ، تا قرآن به او تعلیم کند ، و او سوره اذا زلزلت الارض را تا به آخر به او تعلیم داد ، آن مرد از جا برخاست و گفت : همین مرا کافى است ( و در روایت دیگرى آمده تکفینى هذه الایة : همین یک آیه مرا کفایت مى‏کند)!
تفسیر نمونه ج : 27ص :231