ابن بابویه از اسماعیل بن فضل روایت کرده ذیل آیه (وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ) از حضرت صادق ع در مورد دعای قبل طلوع الشمس و قبل غروبها را سؤال کردم فرمود: بر هر کس واجب است همواره پیش از طلوع و غروب آفتاب هر بار ده مرتبه بگوید : (لا اله الا اللّه وحده لا شریک له، له المـلک و له الحـمـد یـحـیـى و یـمـیـت و یمیت و یحیى و هو حى لا یموت بیده الخیر و هو على کل شى ء قدیر).

توضیح : یعنی: هیچ معبودی جز الله نیست که تنها و بی‌شریک است، پادشاهی و حمد و ستایش سزاوار او و از آن اوست و او بر هر چیزی و هر کاری تواناست و الله تعالی زنده میکند و میمیراند و میمیراند و زنده میکند شکی نیست خدای لایزال و تمام خیر به قدرت الله است و از طریق قدرت الله به ما ساری و جاری می‌شود.

(إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۚ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ):

کسانی که با خدا و رسولش مخالفت می‌کنند مانند کافران پیشین به رو در آتش دوزخ می‌افتند و ما آیات روشن خود را فرستادیم و از برای کفار عذاب ذلت و خواری مهیا شده ای رسول ما یاد کن آن روزی را که خدای تعالی تمام خلایق را برای حساب زنده گرداند و خبر دهد ایشان رابه آن چه عمل کرده‌اند یعنی اعمال شان را در مقابل آن ها آورند تا خجل و شرمنده شوند و این شرمندگی نوعی از عقوبت (شکنجه،تنبیه) و عذاب می باشد چنان که یکی از ما به دیگری می گوید تو را آگاه کنم از آنچه کرده ای تمام آن اعمال و معاصی را که به جا آورده‌اند خداوند ضبط فرموده و آن ها فراموش کرده اند, ولی پروردگار ایشان را آگاه سازد که او بر همه چیز دانا و گواهست.

إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَریمٌ
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده فرمود: خداوند واجب نموده در اموال اغنیاء فرضیه ای را که ستایش نمی شوند در اثر اداء آن و آن فرضیه زکات است به واسطه زکات خود خون آن ها محفوظ است و به سبب اداء زکات مسلمان نامیده می شوند. و حقوق دیگری برای ایشان واجب فرموده و آیه فوق را تلاوت فرمودند و حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود آیه نازل شده در حق کسانیست که صله امام به جا می آورند.

قوله تعـــالی: {وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْکافِرُونَ هذا ساحِرٌ کَذَّابٌ}
(کفار قریش و مشرکین مکه تعجب کردند که پیغمبری از خودشان برای هدایت و پند آنان آمده, بجای آنکه باو ایمان بیاورند آن مردم کافر گفتند این شخص ساحر و جادوگریست دروغگو)
این آیات در مکه معظمه نازلشد و سبب نزول آن بود که وقتی پیغمبر اکرم ﷺ اظهار دعوت کرد و عده ای باو ایمان آورده و داخل دین اسلام شدند جماعتی از قریش و رؤسای مکه مانند ولید بن مغیره و ابوجهل و ابی امیه و عتبه و شیبه و نظر بن حارث حضور ابوطالب رفته و باو گفتند: برادر زاده ات ما را سفیه میخواند و خدایان ما را دشنام میدهد و توهین میکند و جوانان ما را فاسد و جمع ما را پریشان و متفرق ساخته است, اگر بر اثر فقر و بی چیزی چنین میکند ما می توانیم برای او آنقدر ثروت و مال فراهم سازیم تا بی نیازترین مردم شده و او را به ریاست خود برگزینیم, ابوطالب چگونگی این ملاقات را به اطلاع پیغمبر اکرم ﷺ رسانید, حضرتش در جواب فرمود: اگر قریش آفتاب را در یک دستم و ماه را در دست دیگرم گذارند هرگز از انجام مأموریت و رسالتی که از طرف خــــداوند عهده دار هستم سرپیچی نمی نمایم و از فعالیت خود دست بر ندارم تا اینکه قریش کلمه طیبه را گفته و بر عرب و عجم پادشاهی کنند و در بهشت هم از نعیم جاوید برخوردار گردند.
ابوطالب جواب را به قریش رساند پرسیدند مراد از کلمۀ طیبه چیست؟ فرمود شهادت بدهید به آنکه خـــــدائی جز خــــدای یکتا نیست و من فرستادۀ او هستم (أشهد أن لا إله إلا الله وأشهد أن محمداً رسول الله) , مشرکین قریش چون این کلمات شنیدند گفتند چگونه ممکن است ما از سیصد و شصت خدا و معبودان متعدد خود دست کشیده و آنها را رها کنیم؟ و خـــدای یکتا را پرستش نمائیم؟ جای شگفتی و حیرت است هرگز چنین کاری نمیکنیم!
که آیات فوق در این مورد به پیغمبر اکرم ﷺ نازل شد.

ابن عباس از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: لوح محفوظ لوحی است از دُر سفید که طول آن بمقدار بُعد زمین به آسمان است و عرضش از مشرق تا مغرب و کناره های آن از یاقوت است و قلم آن از نور که یکطرف آن بطرف راست عرش و طرف دیگر بر جبهه اسرافیل است هر گاه پـــــروردگار وحی و تکلم میفرماید آن طرف بر جبهه اسرافیل زده میشود و او به لوح نگاه میکند و آن را به جبرئیل میرساند و جبرئیل به پیغمبران میرساند.

سوره تکویر در مکه نازل شده و بیست و نه آیه و صدو چهارده کلمه و پانصد و سی حرف است.
خواص و ثواب تلاوت آن را ابن بابویه از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: هر کس سوره تکویر را قرائت کند در بهشت زیر سایه کرامت خــــــداوند زندگانی نماید.
در خواص قرآن از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: هر کس اینسوره را تلاوت کند در پناه خــــــداوند است آنوقتیکه نامه های اعمال را باز کنند و از ترس روز قیامت ایمن باشد.

توضیح : سوره تکویر مشتمل است بر علامات و احوال قیامت و شداید آن و در قوت و امانت جبرئیل.

پس ما به گوش ایشان در غار چند سالی پرده بیهوشی زدیم,

وقتی که آن جوانان کهف در غار کوهی منزل نموده گفتند پروردگارا نظر (لطف و) مرحمت خود به ما بنما و (عنایتی فرموده و) برای ما وسیله (هدایت و) ارشادی مهیا (و فراهم) آور,

(ای پیغمبر) آیا گمان میکنی که (داستان) اصحاب کهف و رقیم (در برابر عظمت و قدرت) و این همه آثار شگرف ما واقعه (مهم و) عجیبی میباشد؟,

قوله تعـــالی: {فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکارِ}
در این آیه پـــــروردگار به رسول خود میفرماید: ای رسول گرامی بر آزار و اذیت مردم و امتت که تو را تکذیب میکنند صبر و بردباری بنما و البته وعدۀ خــــداوند که نصرت در دنیا و ثواب و پاداش در آخرت باشد حق است و خلافی در آن نیست و از خـــــداوند طلب آمرزش نموده و هر صبح و شام به تسبیح و نیایش پـــــــروردگار خود مشغول باش.
و این دستور تعبدیست از طرف پــــــروردگار به پیغمبر به دعا و استغفار تا مقام و منزلت حضرتش مضاعف گردد و سنتی برای امت باشد چه پیغمبر معصوم است و هیچگونه گناه کبیره و صغیره از معصوم سر نمی زند تا موجب استغفار بشود, بطوری که بعضی از نادانان به غلط میگویند استغفار پیغمبران از گناهان کبیره است.
طبرسی از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود پــــروردگار فرموده: ای پسر آدم تسبیح و ستایش من هر صبح و شام ساعتی مشغول باش تا مهمات تو را کفایت کنم.

قوله تعـــالی: {إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهادُ}
"البته ما رسولان خود و کسانیکه ایمان آورده اند هم در دنیا یاری و نصرت دهیم و هم در روز قیامت که گواهان به شهادت قیام می نمایند."
سعد بن عبدالله از جمیل بن دراج روایت کرده که گفت معنای آیه فوق را از حضرت صادق ع سؤال نمودم فرمود: به خــــدا قسم تأویل این آیه در زمان رجعت خواهد بود آیا نمی بینی پـــــروردگار در دنیا بسیاری از پیغمبران را یاری نفرموده و آنها و ائمه آل محمّد ﷺ کشته شدند و هنوز یاری و نصرت پیدا نکرند البته پـــــروردگار, ایشان را در رجعت و بازگشت به دنیا یاری خواهد فرمود.
از ابی بصیر روایت کرده گفت حضور حضرت باقر ع آیه را تلاوت نمودم فرمود: حضرت امام حسین ع کشته شد و کسی به خون خواهی حضرتش قیام ننموده و او را یاری نکرده است البته به دنیا بازگشت میفرماید و از قاتلین انتقام میکشد.

طبرسی ذیل آیه {النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوًّا وَ عَشِیًّا وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ} از پیغمبر اکرم ﷺ روایت کرده فرمود: در دنیا آتش را بر آنها عرضه دارند زیرا که در قیامت روز و شب وجود ندارد و پیدایش روز و شب بر اثر گردش آفتاب و ماه است و در بهشت و جهنم آفتاب و ماه نیست و پیوسته میگویند پـــــروردگارا چه وقت قیامت بر پا میشود؟
شخصی به حضرت صادق ع عرض کرد در مورد این آیه چه میفرمائید؟
فرمود: مردم چه میگویند؟ عرض کرد آنها میگویند مراد از این آتش همان آتش جهنم است و آنان پیش از دخول به جهنم عذاب نمی شوند چونکه از سعداء هستند!, فرمودند: "چنین نیست بلکه این عذاب در دنیاست."