12) کلیدهاى آسمان ها و زمین از آنِ اوست. روزى را براى هر که بخواهد گشاده مى سازد و بر هر که بخواهد تنگ مى گیرد. به یقین او به هر چیزى داناست; پس نیاز موجودات را مى داند و براساس آن روزى شان مى دهد.

13) خداوند حقایقى از دین را که به نوح سفارش کرد و همچنین احکام و معارفى را که به تو وحى کردیم و نیز آنچه را که به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش نمودیم، همه را براى شما امت اسلام بیان نمود و جزو شریعت شما قرار داد و شما را به پیروى از آن فرا خواند. فرمان خدا این است که تمامى احکام و معارف این آیین را برپا دارید و در آن اختلاف نیفکنید به گونه اى که بخشى را بپذیرید و بخشى را واگذارید. بر مشرکان آنچه آنان را بدان فرا مى خوانى گران آمده و پذیرفتن آن برایشان دشوار شده است. خداست که هر که را بخواهد به این آیین متمایل مى سازد و هر کس به سوى خدا باز آید به سوى آن آیین هدایتش مى کند.

14) امّت هاى پیامبران هنگامى پراکنده شدند و به اختلافات دینى روى آورند که علم برایشان حاصل شده بود و حق را شناخته بودند. آنان به سبب برترى جویى و ستمى که در میانشان بود به اختلافات روى آوردند و در دین خدا اختلاف افکندند. و اگر از جانب پروردگارت سخنى نرفته بود مبنى بر این که امّت ها تا سرآمدى معین در زمین مى مانند، قطعاً میانشان داورى شده بود و به سزاى کردارشان هلاک شده بودند. و کسانى که پس از آن اختلاف کنندگان وارث کتاب آسمانى شدند درباره آن سخت در شک و تردید افتادند.

15) پس بدین سبب که خدا دینى براى تو و امّتت تشریع کرده که جامع ادیان گذشته است به دعوت همگان بپرداز و آن گونه که فرمان یافته اى بر راه راست پایدار باش و از هواهاى نفسانى آنان پیروى مکن و بگو: به هر کتابى که خدا فرو فرستاده است ایمان آورده ام و فرمان یافته ام که میان شما به عدالت رفتار کنم، چرا که پروردگار ما و شما خداست و در آیین او همه باهم برابریم. اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما از آنِ شماست. هیچ کس در برابر اعمال دیگران نه مؤاخذه مى شود و نه پاداش مى بیند. در این که میان ما و شما تفاوتى و امتیازى نیست نباید تردید کنیم زیرا هیچ حجت و برهانى در میان نیست. خدا در روز قیامت ما و شما را گرد مى آورد و بازگشت همگان به سوى اوست.