نجات بنی اسرائیل از عذاب فرعونیان

حضرت عسکری علیه السلام در تفسیر آیه «و اذ نجیناکم من آل فرعون » فرمود: خداوند می فرماید: ای بنی اسرائیل! به یاد بیاورید آن زمانی که شما را از عذاب فرعونیان نجات دادیم و عذاب آنها این بود که شما را به ساختمان کردن و گل و آجر بردن به قصرهای بلند وا می داشتند.
و از ترس آنکه مبادا فرار کنید شما را می بستند و چه بسا مردمی که در اثر بستن در حین گل و خاک کشیدن از قصرهای بلند به زمین می افتادند و هلاک می شدند.
خداوند به موسی علیه السلام وحی رسانید که به آنها بگوید شروع به کاری نکنند ، مگر آنکه بر محمد صلی الله علیه و آله و آل او درود بفرستند تا آن کارها برایشان آسان و سبک شود به آنها که به زمین می‌افتادند، میگفت صلوات بفرستند تا سالم بمانند و همین که صلوات می فرستادند، سالم می‌ماندند.
و زمانی که فرعون فرزندان آنها را می کشت ، امر کرد قابله به خود راه ندهند.
و هنگام وضع حمل به جانب کوه و صحرا شتابند و فرزندان خود را آنجا وضع حمل کنند .
و ده مرتبه صلوات بر محمد صلی الله علیه و آله و آل او بفرستند و بر طفل بدمند،
تا خداوند فرشته ای را بفرستد که طفل را تربیت نماید، و از انگشت او شیری جاری کند تا بیاشامد ،و انگشت دیگری طعام نرم و لطیفی تراوش سازد که خورده و بزرگ شود.
به این ترتیب، عده کثیری از اطفال بنی اسرائیل، نشو و نما کردند
به طوری که عده‌ای که سالم ماندند، بیشتر از آنهایی بود که فرعونیان کشته بودند.
اما زن های آنها را بی عصمت می کردند و کنیز خود می نمودند.
چون به موسی علیه السلام شکایت کردند، خطاب رسید که به آنها بگوید هرگاه فرعونیان بخواهند به آنان دست درازی کنند، بر محمد صلی الله علیه و آله و آل او صلوات بفرستند.
در اثر فرستادن صلوات، خداوند، فرعونیان را به مرضی از امراض یا زمین گیری مبتلا ساخت. و قدرت آن که آنها را بی عصمت کنند ،از ایشان سلب می شد. چون این کار را می‌کردند، خداوند دفع شر مردان فرعون را از زنان بنی اسرائیل می نمود.
خداوند می فرماید: در این ابتلاآت و دفع کردن آنها به سبب صلوات فرستادن بر محمد صلی الله علیه و آله و آل او علیهم السلام، برای شما عبرتی است. و اگر با توجه به احوال پیشینیان خود ،محمد و ال او ایمان بیاورید و به شما نعمتی بیشتر و فضیلتی بالاتر عطا شود.¹
۱_ تفسیر امام عسکری علیه السلام ، ص 244_242 ، ح 120.

مسفرة : درخشان و نورانی
 توضيح : «مُسْفِرَة» از مادّه «اسفار» به معنای آشکار شدن و درخشیدن است، همانند طلوع سپیده صبح در پایان شب تاریک.

واکسوا : بپوشانید

قِیاماً : وسیله ی قوام ( زندگی) و پایداری