( قل لعبادی الذین امنوا یقیموا الصلوه و ینفقوا مما رزقناهم سرا و علانیه من قبل ان یاتی یوم لا بیع فیه و لا خلال ):(به بندگان من که ایمان آورده اند بگو:پیش از آنکه روزی بیاید که در آن نه معامله ای باشد و نه دوستی ، نماز را بپاداشته و از آ نچه به آنها روزی داده ایم در پنهان و آشکار انفاق کنند) بعد از آنکه در آیه قبل بوسیله رسول گرامیش و به جهت گمراه کردن مردم از راه خدا کافران را تهدید به عذاب قیامت کرد، اینک به وسیله همان رسول به بندگانی که ایمان دارند دستور می دهد که خدا را رها نکنند و به راه او ملتزم باشند، قبل از آنکه روزقیامت سر برسد که دیگر در آن روز مجالی برای کسب خیر و سعادت نیست ونمی توان در آنجا عملی را با عمل دیگر معاوضه نمود و یا با دوستی و محبت چیزهای از دست رفته را جبران کرد یا دوستی را به شفاعت طلبید، چون آن روزفقط روز حساب و جزاست و در آن روز همه اسباب به اذن خدای خالق آنها،ازکار می افتند و آنگاه در معرفی پایبندی به راه خدا می فرماید نماز را بپا دارند،یعنی رابطه خود را با پروردگارشان حفظ کنند، و با انفاق ، حق جامعه را ادا نمایندو این انفاقشان هم در مواردی که مخفی بودن بهتر است ( برای حفظ آبروی فرد) مخفیانه باشد و در مواردی که آشکار بودن افضل است (مثلا برای تشویق دیگران بر انفاق )بصورت علنی انفاق نمایند. [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ لِعِبادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خِلالٌ (31)
قُلْ لِعِبادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا: بگو اى پیغمبر، یعنى امر فرما بندگان مرا که ایمان آورنده‌اند.
نکته: تخصیص مؤمنین به اضافه به جهت تعظیم ایشان، و تنبیه بر آنکه ایشانند اقامه کنندگان حقوق عبودیت، یُقِیمُوا الصَّلاةَ: بپا دارند نماز را.
تحقیق: محققین جملات انشائیه که به طریق اخبار متکلم بیان نماید: مثل «یقیموا و ینفقوا» و امثال آن، ظهور در وجوب بلکه اولى خواهد بود در وجوب؛ زیرا ورودش بدین طریق کاشف است از آنکه فعل در محبوبیت در نظر آمر به مرتبه‌اى است که راضى به ترک آن نیست و همیشه مکلف را نسبت به آن فعل ممتثل خواهد؛ بنابراین آیه شریفه امر وجوبى است، یعنى بپاى دارید نماز را.
وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ‌: و انفاق کنند از آنچه روزى فرمودیم ایشان را، یعنى بدهند حقوق واجبه را از زکات و نفقات واجبه. سِرًّا وَ عَلانِیَةً: نفقه پنهانى و نفقه آشکارا، یعنى در همه احوال اشتغال به انفاق نمایند. و نزد اکثر مفسرین مراد از صدقه سرى، صدقه مستحب، و به علانیه، صدقات واجبه باشد؛ زیرا در صدقه مستحب پنهانى اولى است به جهت دورى از ریا، و در صدقه واجبه آشکارا براى رفع تهمت و ترغیب: مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ‌: انفاق کنید پیش از آنکه بیاید روزى که: لا بَیْعٌ فِیهِ‌: در آن خرید و فروش نباشد تا مقصر چیزى بخرد که به آن تدارک نماید تقصیر را. وَ لا خِلالٌ‌: و نه دوستى‌نمودن با هم تا دوست شفیع او شود. در مجمع‌ «1» فرماید: مراد به بیع، اعطاء بدل است تا به آن خلاص شوند از آتش، نه آنکه مبایعه باشد و مراد «خلال» محابه و مصادقه است. یعنى کفار به جهت فقد مصادقه نتوانند که خلیلى و صدیقى در آن روز یابند تا شفاعت آنان کنند، چه همه دوستان آنها دشمن گردند.
لقوله تعالى‌ (الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ) «2» پس اى عزیز من، عمر را اعتبارى نیست و زندگانى دنیا را بقائى نى، دنیا گذشتنى و چشم خواهش و آرزو به خاک انباشتنى، از خواب غفلت بیدار و براى عاقبت خود فکرى کن و از مال دنیا توشه تهیه نما.
برگ عیشى به گور خویش فرست‌
کسى نیارد ز پس تو پیش فرست‌
این همه فریادها در عالم براى عاقبت بنى آدم بیهوده نیست. [ نظرات / امتیازها ]

قُل‌ لِعِبادِی‌َ الَّذِین‌َ آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنفِقُوا مِمّا رَزَقناهُم‌ سِرًّا وَ عَلانِیَةً مِن‌ قَبل‌ِ أَن‌ یَأتِی‌َ یَوم‌ٌ لا بَیع‌ٌ فِیه‌ِ وَ لا خِلال‌ٌ (31)
بفرما ‌برای‌ بندگان‌ ‌من‌ کسانی‌ ‌که‌ ایمان‌ آورده‌اند بپا دارند نماز ‌را‌ و انفاق‌ کنند ‌از‌ آنچه‌ ‌ما روزی‌ ‌آنها‌ کرده‌ایم‌ ‌هم‌ سرا ‌در‌ پنهانی‌ و ‌هم‌ علانیة و آشکارا ‌از‌ پیش‌ ‌از‌ آنی‌ ‌که‌ بیاید روزی‌ ‌که‌ نه‌ بیعی‌ ‌در‌ ‌او‌ هست‌ و نه‌ دوستی‌ و خلّتی‌.
قُل‌ لِعِبادِی‌َ الَّذِین‌َ آمَنُوا ‌که‌ بایمان‌ تنها قناعت‌ نکنید ایمان‌ درختی‌ ‌است‌ ‌در‌ قلب‌ کشت‌ میشود و مقدمات‌ و مؤخّراتی‌ دارد مقدماتش‌ آنکه‌ زمین‌ قلب‌ باید آماده‌ ‌باشد‌، ‌از‌ اخلاق‌ خبیثه‌ و صفات‌ قبیحه‌ پاک‌ ‌باشد‌ و متخلق‌ بصفات‌ حمیده‌ و اخلاق‌ حسنه‌ شود ‌تا‌ درخت‌ ایمان‌ ‌در‌ ‌او‌ رشد کند و فاسد نشود. و مؤخّراتش‌ اینکه‌ باید آبیاری‌ شود باعمال‌ صالحه‌ و عبادات‌ صحیحه‌ ‌که‌ اعظم‌ ‌آنها‌ نماز ‌است‌ یُقِیمُوا الصَّلاةَ نماز ‌در‌ ایمان‌ بسیار مدخلیت‌ دارد ‌که‌ ‌در‌ حدیث‌ ‌است‌حدیث‌ معتبر(الصلاة عمود الدین‌)
‌اگر‌ عمود نباشد دین‌ ‌از‌ ‌بین‌ میرود
(الصلاة خیر موضوع‌ ‌ان‌ قبلت‌ قبل‌ ‌ما سواها و ‌ان‌ ردّت‌ ردّ ‌ما سواها)
(عنوان‌ صحیفة المؤمن‌ الصلاة)
(الصلاة معراج‌ المؤمن‌)
(اول‌ ‌ما یحاسب‌ ‌به‌ العبد یوم القیمة الصلاة)
و ‌غیر‌ اینها ‌که‌ ‌در‌ آیات‌ بسیار سفارش‌ نماز ‌شده‌ و امروزه‌ اکثر ‌ یا ‌ تارک‌ الصلاة هستند ‌ یا ‌ ضایع‌ الصلاة، و اقامه‌ نماز نگاهداری‌ ‌او‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ جامعه‌ مؤمنین‌ ‌از‌ ‌بین‌ نرود و مراعات‌ شرایط و اجزاء و منافیات‌ و مبطلات‌ و شکیات‌ و سهویات‌ ‌آن‌ بشود.
وَ یُنفِقُوا مِمّا رَزَقناهُم‌ زکاة اموال‌ ‌را‌ بدهند ‌که‌ عقوبت‌ مانع‌ الزکاة قبل‌ ‌از‌ موت‌ ‌در‌ همان‌ حال‌ نزع‌ میرسد ‌که‌ میگوید لَو لا أَخَّرتَنِی‌ إِلی‌ أَجَل‌ٍ قَرِیب‌ٍ فَأَصَّدَّق‌َ وَ أَکُن‌ مِن‌َ الصّالِحِین‌َ منافقون‌ ‌آیه‌ 10.
سِرًّا وَ عَلانِیَةً موارد مختلف‌ ‌است‌ ‌در‌ جایی‌ ‌که‌ شبهه‌ ریاء و سمعه‌ ‌است‌ سرا و ‌در‌ جایی‌ ‌که‌ تشویق‌ دیگران‌ میشود علانیه‌ و بعضی‌ گفتند ‌در‌ فرائض‌ علانیه‌ لدفع‌ التهمة و ‌در‌ نوافل‌ سرّا لدفع‌ شبهة الریاء و ‌در‌ حکم‌ زکاة ‌است‌ سایر انفاقات‌ واجبه‌ خمس‌، واجب‌ النفقه‌، اعلاء کلمه‌ اسلام‌، دفع‌ شر اشرار و ‌غیر‌ اینها ‌حتی‌ انفاق‌ علم‌ و انفاق‌ قوی‌ ‌در‌ قضاء حوائج‌ مؤمنین‌.
مِن‌ قَبل‌ِ أَن‌ یَأتِی‌َ یَوم‌ٌ ‌که‌ روز قیامت‌ ‌باشد‌ لا بَیع‌ٌ فِیه‌ِ ‌یعنی‌ مبادله‌ نیست‌ ‌که‌ احدی‌ ‌را‌ بجای‌ دیگر تبدیل‌ کنیم‌ و مؤاخذه‌ کنیم‌ کُل‌ُّ نَفس‌ٍ بِما کَسَبَت‌ رَهِینَةٌ مدثر ‌آیه‌ 37 وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ أُخری‌ انعام‌ ‌آیه‌ 164.
و ‌لا‌ خلال‌ دوستی‌ نیست‌ ‌که‌ میفرماید الأَخِلّاءُ یَومَئِذٍ بَعضُهُم‌ لِبَعض‌ٍ عَدُوٌّ إِلَّا المُتَّقِین‌َ زخرف‌ ‌آیه‌ 67. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 31)- عظمت انسان از دیدگاه قرآن: در تعقیب آیات گذشته که از برنامه مشرکان و کسانی که کفران نعمتهای الهی کردند سخن می‌گفت، در اینجاسخن از برنامه بندگان راستین و نعمتهای بی‌انتهای اوست که بر مردم نازل شده.
نخست می‌گوید: «به بندگان من که ایمان آورده‌اند بگو: نماز را بر پای دارند و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم در پنهان و آشکار انفاق کنند» (قُلْ لِعِبادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً).
چرا که ایمان در صورتی ریشه‌دار است که در عمل متجلّی شود و انسان را از یک سو به خدا نزدیک کند و از سوی دیگر به بندگانش! «پیش از آن که روزی فرا رسد که نه در آن خرید و فروش است و نه دوستی» نه با مال می‌توانند از کیفر خدا رهایی یابند و نه با پیوندهای مادی! (مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خِلالٌ). [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ لِعِبٰادِیَ اَلَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ یُنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاٰ خِلاٰلٌ اقامه نماز و انفاق از آثار و شاخه هاى کلمه طیبه است، در مقابل آنان که به شرک چسبیده، خود و قومشان را به آتش کشیده اند دستور رسیده که آن حضرت به بندگان خدا بفرماید که در مدت زندگى نماز بخوانند و انفاق کنند که در روزى که همه ارتباطات قطع مى شود از رحمت خدا دور نباشند، انفاق آشکار و پنهان هر دو مطلوبند، انفاق آشکار مردم را تشویق مى کند، انفاق پنهانى خالى از ریا و وسوسه است رجوع شود به إِنْ تُبْدُوا اَلصَّدَقٰاتِ فَنِعِمّٰا هِیَ بقره 271 غرض از لاٰ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاٰ خِلاٰلٌ قطع شدن علائق فیما بین است: وَ رَأَوُا اَلْعَذٰابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ اَلْأَسْبٰابُ بقره 166 انفاق در آیه، مطلق انفاق است، آیه مکى است و آن وقت هنوز زکاة واجب نشده بود در تفسیر عیّاشى از سماعة نقل شده «و لکن اللّٰه فرض فى الاموال حقوقا غیر الزکاة» آن وقت آیه را شاهد آورده است [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ لِعِبٰادِیَ اَلَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ یُنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاٰ خِلاٰلٌ پس از بیان حال کسانى که نعمت خدا را تبدیل بکفر نمودند و سوء عاقبت آنها،خطاب برسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم نموده و مؤمنین را معزّز و مکرّم بعبادى گردانیده که به آنها بگو نماز را به پاى دارند و از آنچه به آنها روزى داده ایم انفاق نمایند در پنهانى و آشکارا پیش ازآنکه روزى بیاید که در آن روز نه دادوستدى است و نه دوستى و رفاقتى آیه بدو رکن از ارکان ایمان اشاره مى کند:یکى نمازهاى پنجگانه است و دیگرى انفاق که اطلاق آن شامل مى گردد تمام اقسام انفاقات را از نعمتهایى که روزى انسان کرده و اجازه داده که انفاق بهر دو قسم آن بنمایند خواه پنهانى باشد و خواه علنى لکن بعضى از دانشمندان را عقیده بر این است که در واجبات مثل زکات و امثال آن علنى انفاق نمودن بهتر است براى اینکه متّهم بمنع زکات نگردند مفسرین گفته اند قوله تعالى (یُقِیمُوا اَلصَّلاٰةَ وَ یُنْفِقُوا الخ)هر دو مجزومند زیراکه جواب امر واقع گردیده اند و مقول قول محذوف است و دو فعل (یُقِیمُوا و یُنْفِقُوا) بر آن دلالت دارند و در معنى(قل اقیموا الصلاة و انفقوا)مى باشد [ نظرات / امتیازها ]

قُلْ لِعِبٰادِیَ اَلَّذِینَ آمَنُوا یُقِیمُوا اَلصَّلاٰةَ منظور نمازى است که نمازگزار را به یاد خدا مى اندازد و او را از عذاب و مجازات مى ترساند و از گناهان و جنایت ها بازش مى دارد، مشروط بر اینکه در واقع از مؤمنان و صالحان باشد وَ یُنْفِقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِیَةً زکات همانند نماز است: این، نمازگزار را به یاد خدا مى اندازد و آن، زکات دهنده را به خدا نزدیک مى کند نظیر این جمله، در جلد اوّل آیۀ 274 از سورۀ بقره بیان شد مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فِیهِ وَ لاٰ خِلاٰلٌ بیع در اینجا کنایه از فدیه است و خلال کنایه از دوستى معناى آیه چنین است: کسى که از دارایى اش در راه خدا انفاق کند، از این انفاق در روز قیامت سود خواهد برد و هرکس که بخل ورزد، دچار حسرت و عذاب خواهد شد و چیزى در آن روز، او را سود نمى بخشد، زیرا در این روز، نه فدیه است و نه دوستى نظیر این جمله در آیۀ 18 از سورۀ رعد گذشت [ نظرات / امتیازها ]