در آیه شریفه از کشتن اولاد به جهت ترس از فقر و احتیاج، شدیدا نهى شده است و جمله «نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ» تعلیل همان نهى و در مقام مقدمه چینى براى جمله بعدى است که فرمود: «إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبِیراً».
و معناى آیه این است که فرزندان خود را از ترس این که مبادا دچار فقر و هلاکت شوید و به خاطر ایشان تن به ذلت گدایى دهید به قتل نرسانید، و دختران خود را از ترس اینکه گرفتار داماد ناجورى شوید و یا به جهت‏هاى دیگرى مایه آبروریزى شما شود مکشید زیرا این شما نیستید که روزى اولادتان را مى‏دهید، تا در هنگام فقر و تنگدستى دیگر نتوانید روزى ایشان را برسانید، بلکه مائیم که هم ایشان و هم شما را روزى مى‏دهیم، آرى کشتن فرزندان خطایى است بزرگ. [ نظرات / امتیازها ]