خداوند تعالی در این سوره کلامش را با ذکر ثنای خود افتتاح فرموده است و به این نحو خود را ستوده است: قرآنی بر بنده‏اش نازل‌ کرده است که هیچ انحرافی از حق در آن نیست و آن کتاب، قیم مصالح بندگانش در زندگی دنیا و آخرت است و از عهده این کار به خوبی بر می آید پس همه حمدها که در ترتّب خیرات و برکات آن از روز نزولش تا روز قیامت هست همه برای خداوند است: {الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی...}

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

آنچه از صلاح و سداد در جوامع بشری به چشم می خورد همه از برکات انبیای کرام است که در بشر منتشر کرده اند و تخمی است که آنان با دعوت خود به سوی حق و حسن خلق و عمل صالح افشانده‏ اند و اینکه قرآن کریم در چهارده قرنی که از نزولش می گذرد تمدنی به بشر داده است و ارتقایی بخشیده و علم نافع و عمل صالحی در بشر به‌ وجود آورده است که مخصوص خود آن است و به همین جهت دعوت نبوی منتهایی بزرگ بر بشر دارد، پس همه حمدها برای خداوند است. {الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی أَنْزَلَ عَلی عَبْدِهِ الْکِتابَ} [ نظرات / امتیازها ]

کلمه (عوج)- به فتحه عین- در کجی چیزهایی که محسوس و قابل دیدن هستند- چون نیزه و چوب- استعمال می شود و با کسره عین در امور نادیدنی چون اعتقادات و سخن ‌گفتن کاربرد دارد و شاید منظور از چیزهای مرئی، آن ‌هایی باشند که به سهولت دیده می شوند و مقصود از چیزهای نامرئی، آن ‌هایی باشند که به آسانی مشهود نیستند کما اینکه راغب در مفردات چنین گفته است: «(عوج) به فتحه، عین کجی ‏هایی را گویند که با چشم به آسانی دیده می شوند مانند کجی چوبی که در زمین نصب ‌شده باشد ولی (عوج) به کسره عین در کجی ‏هایی است که با فکر و بصیرت تشخیص ‌داده می شوند مانند انحراف و انحنایی که در زمین مسطح است که تنها متخصصین می توانند آن را تشخیص‌ دهند و نیز مانند انحراف در دین و زندگی».

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

کلمه (قیما) آنگونه که از کتاب فهمیده می شود حال بعد از حال است، زیرا خداوند تعالی در مقام ستایش خویش است از این جهت که کتابی نازل‌ کرده‌ است که به صفت نداشتن اعوجاج متصف است و از این جهت که آن کتاب بر تامین مصالح جامعه بشری قیم است. پس به هر دو صفت به طور مساوی بذل عنایت شده است و همین اقتضا می کند که جمله مزبور حالیه باشد و (قیم) نیز حال دوم باشد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

کلمه (قیم) به معنای کسی است که مصلحت چیزی را تامین‌ نموده است و امور آن را تدبیر نماید مانند قیم خانه که قائم به مصالح خانه است و اهل خانه در امور خانه به او مراجعه‌ می کنند و کتاب قیم، آن کتابی است که مشتمل بر معانی قیمی باشد و آنچه که قرآن کریم متضمن آن است، اعتقاد حق و عمل صالح است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

توصیف کتاب به وصف قیمومت به خاطر این است که متضمن دین قیم می باشد، دینی که قائم به مصالح عالم بشری است، چه مصالح دنیایی و چه مصالح آخرتی.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

ظاهر آیه به قرینه اینکه مؤمنین را مقید می کند به آن مؤمنینی که عمل صالح می کنند، این است که تقدیر آیه (لینذر الذین لا یعملون الصالحات- تا بترساند کسانی را که عمل صالح نمی کنند) بوده باشد حال چه آن هایی که اصلا ایمان ‌نمی آورند و یا اگر ایمان می آورند در عمل خود مرتکب فسق و تباهی می شوند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

این آیه بیان می کند که چرا کتاب را قیم و مستقیم بر بنده‏ اش نازل‌کرده است، زیرا پر واضح است که اگر کتاب خودش مستقیم و برای غیر خودش قیم نمی بود، نمی توانست انذار و بشارت باشد. [ نظرات / امتیازها ]

مراد از (اجر حسن) بهشت است به قرینه اینکه در آیه بعدی فرموده است: «ماکِثِینَ فِیهِ أَبَداً». [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه حداقل یکی از بارزترین نشانه‌های استکبار ورزیدن بیان شده است. کسی که بگوید: چه کسی از من قوی تر است؟ یعنی گردنکشی کند که برآمده از این باور باشد. برای شکستن این استکبارها به قدرت خداوند اشاره می‌کند. نمونه دیگر این از این مورد،‌داستان قارون است که گفت من همه این ثروت را با علم خودم به دست آوردم و خدا باز در جواب می‌فرماید خدا از او قویترها را هلاک کرده است: قالَ إِنَّما أُوتیتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ عِنْدی أَ وَ لَمْ یَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَکَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَکْثَرُ جَمْعاً وَ لا یُسْئَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (78) [ نظرات / امتیازها ]

اتصال حمدبه کتاب،اشاره گر این نکته است که شناخت ومعرفت واعتقادعمیق به آن از مراتب حمداست.به قول مفسربزرگ قرآن حضرت امام خمینی "ره":اگرقرآن نبود باب معرفة الله بسته بودالی الابد... [ نظرات / امتیازها ]

بسم الله الرحمن الرحیم
«اعوجاج» یعنى انحراف و کجى. «عوج» در مورد محسوسات و «عوج» در غیر محسوسات به کار مى‏رود. «1» و «قیم» به معناى برپادارنده و سامان بخش است. «عَوَج» براى انسان‏ها و «عِوَج» براى غیر انسان‏هاست.
سوره‏ى قبل با «سُبْحانَ الَّذِی» شروع شده بود و این سوره با «الْحَمْدُ لِلَّهِ»، تسبیح و تحمید معمولًا در کنار هم‏اند.
کلمه‏ى «عَبْدِهِ» در قرآن هر جا به طور مطلق آمده، مراد پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه و آله است، مثل «نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‏ عَبْدِهِ» «فرقان ,1»، «فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ»«نجم , 10»«یُنَزِّلُ عَلى‏ عَبْدِهِ» «حدید , 9»، «أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ» «زمر , 36». [ نظرات / امتیازها ]

کهف؛هیجدهمین سوره قرآن است که مکی و 110 آیه دارد.

در فضیلت این سوره از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده: هرکس این سوره را در شب جمعه قرائت نماید بین او وخانه خدا و پس از آن نورانی خواهد شد

احمد بن هلال از عیسی بن عبدالله از پدرش از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرده که فرمودند: «هیچ بنده ای نیست که آیه (قل انّما انا بشر مثلکم... را تا آخر سوره کهف ) بخواند جز اینکه برای او نوری کشیده شود از خوابگاهش تا خانه کعبه و چنانچه خود از اهل حرم است برای او نوریست تا بیت المقدس.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: «سوره کهف در تورات به نام حائله معروف است، زیرا میان قاری خود و آتش حائل و مانع می شود.»

در روایت دیگری از ایشان وارد شده است:«آیا به شما خبر ندهم که عظمت آن آسمان و زمین را پر کرده است و کسی که این سوره را بنویسد نیز عظمتی این چنین دارد و هر کس این سوره رادر روز جمعه قرائت نماید خداوند گناهان او را تا جمعه آینده می آمرزد...»از امام صادق علیه السلام نقل شده: هر کس سوره کهف را در شب های جمعه قرائت نماید، به مرگ شهادت از دنیا خواهد رفت یا اینکه خداوند او را شهید مبعوث خواهد کرد و در روز قیامت در صف شهدا خواهد بود.

در روایات متعددی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم به قرائت 10 آیه آخر سوره کهف و حفظ کردن آنها سفارش شده است و فرموده اند: هر کس به این سفارش عمل کند از فتنه دجّال در امان خواهد ماند.(6) [ نظرات / امتیازها ]

از میان سوره‏هاى قرآن، حمد، انعام، سبأ، فاطر و کهف، باجمله‏ى «الحمدللّه» شروع شده است و در سه سوره از آنها سخن از آفرینش هستى است. در سوره‏ى حمد از تربیت و در اینجا از کتاب آسمانى سخن به میان آمده است. گویا هستى و آفرینش، همراه با کتاب و قانون، دو بال براى تربیت انسان‏ها هستند.
«اِعوجاج» یعنى انحراف و کجى. «عَوَج» در مورد محسوسات و «عِوَج» در غیر محسوسات به کار مى‏رود.(3) و «قیّم» به معناى برپادارنده وسامان‏بخش است.
سوره‏ى قبل با «سبحان الّذى» شروع شده بود و این سوره با «الحمدللّه»، تسبیح و تحمید معمولاً در کنار هم‏اند.
کلمه‏ى «عبده» در قرآن هرجا به طور مطلق آمده، مراد پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله است، مثل «انزل الفُرقان على عبده»(4)، «فاَوحى‏ الى عبده»(5)، «ینزّل على عبده»(6)، «ألیس اللّه بکاف عبده»(7).

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

سوره کهف در مکه نازل شده و شامل یکصد و ده آیه و یکهزار و پانصد و هفتاد و هشت کلمه و شش هزار و ششصد و شصت حرف است.

در آثار و ثواب تلاوت سوره کهف در کافی از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود: هر کسی آخر سوره کهف را در موقع خوابیدن بخواند در هر ساعتی که بخواهد از خواب بیدار میشود و قرائت هر شب جمعه سوره کهف باعث میشود کفاره گناهان او تا شب جمعه بعد باشد.
همچنین از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود: هر کس شب جمعه سوره کهف را قرائت کند نمی میرد مگر شهید شده و در قیامت او را از جمله شهدا محشور و با شهدا توقف نماید.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]