در این آیات حضرت ابراهیم (علیه السلام) در خطابی که با پدر خود دارد دو نکته را خاطرنشان می سازد:
1- طریقه و مسلک او در پرستش بت ها طریقه ای لغو و باطل است.
2- نزد او علم و معرفتی است که نزد پدرش نیست و بر او لازم است که از وی پیروی کند تا به راه حق دلالتش نماید، زیرا او در خطر ولایت شیطان قرار دارد. [ نظرات / امتیازها ]

در این آیات حضرت ابراهیم (علیه السلام) در خطابی که با پدر خود دارد دو نکته را خاطرنشان می ‏سازد:
1- طریقه و مسلک او در پرستش بت ها طریقه‏ ای لغو و باطل است.
2- نزد او علم و معرفتی است که نزد پدرش نیست و بر او لازم است که از وی پیروی کند تا به راه حق دلالتش نماید، زیرا او در خطر ولایت شیطان قرار دارد. [ نظرات / امتیازها ]