● معنای رحمت خداوند به پیامبران
در معنای رحمت چند احتمال است:
1- ممکن است مراد از رحمت، امامت باشد. همچنانکه در سوره انبیا که آن موهوب را صریحا نام برده است ائمه ای صالح خوانده و فرموده است: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ نافِلَةً وَ کُلًّا جَعَلْنا صالِحِینَ وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا» (انبیا/72-73).
2- ممکن هم هست مراد از آن رحمت، تایید به روح القدس باشد. همچنانکه در سوره انبیا می فرماید: «وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ» (انبیا/73) که به زودی معنایش خواهد آمد به آن اشاره می کند.
3- ممکن هم هست معنای آن مطلق ولایت الهی باشد.
[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج 14، ص: 81 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : پیامبران |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● ذکر خیر در میان مردم
کلمه لسان در جمله (وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا) به طوری که کشاف (ج 3، ص 22) گفته است به معنای ذکر خیر در مردم و یا ذکر شر است که اگر به صدق اضافه شود معنایش ثنای جمیل مردم و ثنائی که در آن دروغ نباشد، می باشد.
[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج 14، ص: 81 |
قالب : لغوی |
موضوع اصلی : بدون موضوع |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● معنای رحمت خداوند به پیامبران
در معنای رحمت چند احتمال است:
1- ممکن است مراد از رحمت، امامت باشد. همچنانکه در سوره انبیا که آن موهوب را صریحا نام برده است ائمهای صالح خوانده و فرموده است: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ نافِلَةً وَ کُلًّا جَعَلْنا صالِحِینَ وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا» (انبیا/72-73).
2- ممکن هم هست مراد از آن رحمت، تایید به روح القدس باشد. همچنانکه در سوره انبیا می فرماید: «وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ» (انبیا/73) که به زودی معنایش خواهد آمد به آن اشاره می کند.
3- ممکن هم هست معنای آن مطلق ولایت الهی باشد.
[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج14، ص: 81 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : پیامبران |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● ذکر خیر در میان مردم
کلمه لسان در جمله (وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا) به طوری که کشاف (ج 3، ص 22) گفته است به معنای ذکر خیر در مردم و یا ذکر شر است که اگر به صدق اضافه شود معنایش ثنای جمیل مردم و ثنائی که در آن دروغ نباشد، می باشد.
[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج14، ص: 81 |
قالب : لغوی |
موضوع اصلی : بدون موضوع |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.