توضیح : منهج الصادقین (ج 5، ص 162) گفته است: «معنای تیسیر قرآن به زبان رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) همین است که از راه وحی آن را به زبان آن جناب جاری کرد، وحی کلام الهی خود را به آن جناب اختصاص داد تا تبشیر و انذار کند». ولی هر چند این وجه در جای خود وجهی عمیق است، لیکن وجه اول علاوه بر اینکه مورد تایید آیات سابقه و امثال آن است، با سیاق آیات سوره مطابق تر نیز هست.
از این تسهیل فهمیده می شود که می خواهد از سابقه ای خبر دهد که با آن سابقه تلاوت و فهم قرآن دشوار بوده است، همچنانکه در جای دیگر درباره کتابش از مثل چنین حالتی خبر داده و فرموده است: «وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ، إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ، وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» (زخرف/2-3-4) که در آن خبر می دهد از اینکه اگر قرآن به آن حال که بود (و اکنون نیز هست) نزد خداوند باقی می ماند و او را به این صورت که فعلا هست عربی و خواندنیش قرار نمی داد هیچ امیدی نمی رفت که مردم آن را بفهمند و همچنان علیّ (بلند پایه) و حکیم (غیر قابل فهم و تعقل) می ماند. [ بستن توضیحات ]

توضیح : منهج الصادقین (ج 5، ص 162) گفته‏ است: «معنای تیسیر قرآن به زبان رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) همین است که از راه وحی آن را به زبان آن جناب جاری کرد، وحی کلام الهی خود را به آن جناب اختصاص داد تا تبشیر و انذار کند». ولی هر چند این وجه در جای خود وجهی عمیق است، لیکن وجه اول علاوه بر اینکه مورد تایید آیات سابقه و امثال آن است، با سیاق آیات سوره مطابق‏ تر نیز هست.
از این تسهیل فهمیده می‏ شود که می ‏خواهد از سابقه ‏ای خبر دهد که با آن سابقه تلاوت و فهم قرآن دشوار بوده است، همچنانکه در جای دیگر درباره کتابش از مثل چنین حالتی خبر داده و فرموده است: «وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ، إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ، وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» (زخرف/2-3-4) که در آن خبر می ‏دهد از اینکه اگر قرآن به آن حال که بود (و اکنون نیز هست) نزد خداوند باقی می ‏ماند و او را به این صورت که فعلا هست عربی و خواندنیش قرار نمی ‏داد هیچ امیدی نمی ‏رفت که مردم آن را بفهمند و همچنان علیّ (بلند پایه) و حکیم (غیر قابل فهم و تعقل) می ‏ماند. [ بستن توضیحات ]