لا یَسْمَعُونَ حَسِیسَها وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ (102)
لا یَسْمَعُونَ حَسِیسَها: نشوند دور شوندگان از آتش صداى آتش را به جهت زیادى دورى از آن. وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ: و ایشان در آنچه آرزو کند نفسهاى آنها جاویدگانند، یعنى مشتهیات خود را دائم یابند در جنات نعیم. خداى تعالى توصیف فرموده سابقین به عنایت سبحانیه را به چندین صفت:
اول- دورى از جهنم.
دوم- نشنیدن صداى آن.
سوم- دائم بودن در مشتهیات نفسانى در بهشت جاودانى.
[ نظرات / امتیازها ] لا یَسمَعُون‌َ حَسِیسَها وَ هُم فِی مَا اشتَهَت أَنفُسُهُم خالِدُونَ (102)
نمی‌شنوند اینکه هایی که سبقت لهم منّا الحسنی صدای جهنّم را و آنها در آنچه نفوس آنها مایل است و لذّت می‌برند همیشه مخلّد هستند.
(لا یَسمَعُون‌َ حَسِیسَها): حسیس صوت مخفی و سبک را گویند اشاره به اینکه است که اهل بهشت بقدری از جهنّم دور هستند با اینکه که جهنّم نعره‌ها دارد که می‌فرماید: «إِذا أُلقُوا فِیها سَمِعُوا لَها شَهِیقاً وَ هِی‌َ تَفُورُ». ملک آیه 7.
و در مجمع البحرین می‌گوید: الشهقة الصّیحة، و تفور بمعنی جوشش است که صدای جهنّم و لو بنحو سبک باشد نمی‌شوند چون صدا هر چه بلند باشد هر چه دورتر انسان باشد سبک بگوش او می‌رسد تا اندازه‌ای که دیگر صدا را نمی‌شنود مثل اینکه صدای توپ و طیّاره و لو تا چند فرسخ برود و اگر دورتر باشند نمی‌شنوند.
(وَ هُم فِی مَا اشتَهَت أَنفُسُهُم): شهوت بمعنای لذّت است چنانچه قوّه شهویّه جلب لذائذ می‌کند، و قوّه غضبیّه دفع منافرات می‌کند و لذّات بهشت دو قسم است لذائذ جسمانی و لذائذ روحانی و به اندازی است که نمی‌توان درک نمود که می‌فرماید: «فَلا تَعلَم‌ُ نَفس‌ٌ ما أُخفِی‌َ لَهُم مِن قُرَّةِ أَعیُن‌ٍ» سجده آیه 18. و از رسول اکرم است که فرمود:
«فیها ما لا عین رأت و لا اذن سمعت و لا خطر علی قلب بشر»و ما در مجلّد سوّم کلم الطّیّب از صفحه 151 تا صفحه 165 شانزده صفحه آنچه در خور استعداد خود بود از استفاده از آیات شریفه و اخبار آل اطهار از نعم بهشتی هر دو قسمت را بیان کرده‌ایم مستدعی است رجوع بآنجا بفرمائید از وضع تفسیر خارج است.
(خالِدُونَ): نه فقط خلود اهل بهشت در بهشت باشد بلکه جمیع نعم بهشتی همیشه باقی است کم نمی‌شود بلکه می‌فرماید: «لَهُم ما یَشاؤُن‌َ فِیها وَ لَدَینا مَزِیدٌ» ق آیه 36: اللهم‌ّ ارزقنا.
[ نظرات / امتیازها ]