قول تعالی: تبارک الذی نزل الفرقان علی عبده لیکون للعالمین نذیرا
بزرگوار است آن خداوندی که قرآن را بر بنده خود نازل فرمود تا جهانیان را بترساند.
مفسرین برای تبارک سه معنی بیان کرده اند:
اول- برکت عظیم و بسیار که اشاره به کار سازی و بنده نوازی حق سبحانه و تعالی است.
دوم- بمعنای برتری و بزرگواری است و اشاره به صفت سرمدی و عزت ازلی و ابدی اوست.
سوم- بمعنای دایم و ثابت میباشد که کنایه از دوام ذات لم یزل و لایزال او است.
و حاصل هر سه معنی آنست که پروردگار بزرگوار با خیر کثیر بر دوام برتر است و تمام برکات از وجود اقدس او صادر و نازل می شود.
اما مقصود از عبده حضرت محمد صلی الله و آله و سلم و منظور از عالمین تمام متکلفین از جن و انس میباشد زیرا انواع حیوانات از تکلیف معاف و خارج از حکمند و پیغمبر اکرم (ص) جهانیان را بسوی خداشناسی رهبری و هدایت فرموده و از عذاب و عقاب پروردگار می ترسانند.
شیخ مفید در اختصاص ذیل آیه فوق از صحابه روایت کرده که روزی عبدالله بن سلام برسول اکرم (ص) گفت آیا خداوند کتابی بر شما نازل فرموده است؟
حضرت فرمودند بلی فرقان کتاب نازل شده از جانب پروردگار میباشد, عرض کرد به چه مناسبت آنرا فرقان نامیده اند؟
حضرت فرمودند: چون سوره ها و آیات آن بر خلاف تورات و انجیل و زبور که تماما یکجا و بصورت الواح نازل شده, بصورت پراکنده و متفرق و در غیر الواح نازل گردیده است.
در کافی از ابن سنان روایت کرده گفت از حضرت صادق (ع) سوال نمودم که آیا قرآن و فرقان دو کتاب است یا یکی؟ فرمود تمام کتاب را قرآن و محکمات آنرا که عمل نمودن بر آنها واجب میباشد فرقان خوانند.
[ نظرات / امتیازها ]