بعضى از مفسران (مانند نویسنده المنار) اصرار دارند که کارهاى اعجاز آمیز فوق را که قرآن صریحا براى مسیح ذکر کرده ، به نوعى توجیه کنند، مثلا بگویند عیسى تنها ادعا کرد که من مى توانم به فرمان خدا چنین کارى را انجام دهم ولى عملا هرگز انجام نداد در حالى که اگر فرضا این احتمال در این آیه قابل گفتگو باشد در آیه 110 از سوره مائده : و اذ تخلق من الطین کهیئة الطیر... هیچگونه قابل قبول نیست زیرا در این آیه صریحا مى گوید یکى از نعمتهاى خداوند بر تو (عیسى ) این بود که پرندهاى از گل مى ساختى و در آن مى دمیدى و به فرمان خدا زنده مى شد.
به علاوه اصرار و پافشارى در اینگونه توجیهات هیچ موجب و دلیلى ندارد زیرا اگر منظور انکار اعمال خارق العاده پیامبران باشد قرآن در موارد بسیارى به این موضوع تصریح کرده و به فرض که یکى یا چند مورد را توجیه کنیم بقیه چه خواهد شد؟
از این گذشته هنگامى که ما خدا را حاکم بر قوانین طبیعت میدانیم نه محکوم آن ، چه مانعى دارد که قوانین عادى طبیعت به فرمان او در موارد استثنائى تغییر شکل داده و از طرق غیر عادى حوادثى به وجود آید و اگر تصور مى کنند این موضوع با توحید افعالى خداوند و خالقیت او و نفى شریک سازگار نیست قرآن پاسخ آن را گفته زیرا در همه جا وقوع این حوادث را مشروط به فرمان خدا مى کند، یعنى هیچکس به اتکاء نیروى خود نمى تواند دست به چنین کارهائى بزند مگر اینکه به فرمان خداوند و استمداد از قدرت بى پایان او باشد و این عین توحید است نه شرک .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

از مفاد آیه فوق و آیات مشابه آن که در ذیل هر یک به خواست خدا اشاره خواهیم کرد استفاده مى شود که فرستادگان و اولیاى خدا به فرمان و اذن او مى توانند به هنگام لزوم در جهان تکوین و آفرینش تصرف کنند و بر خلاف عادت و جریان طبیعى ، حوادثى به وجود آورند، زیرا جمله هاى ((ابرى )) (بهبودى مى بخشم ) و احى الموتى (مردگان را زنده مى کنم ) و مانند آن که به صورت فعل متکلم ذکر شده دلیل بر صدور اینگونه کارها از خود پیامبران است و تفسیر این عبارات به دعا کردن پیامبران و اینکه کار آنها تنها دعا براى تحقق این امور بوده نه غیر آن تفسیر بى دلیلى است ، بلکه ظاهر این عبارات این است که آنان در جهان تکوین تصرف مى کردند و این حوادث را به وجود مى آوردند.
منتهى براى اینکه کسى تصور نکند که پیامبران و اولیاى خدا استقلالى از خود دارند و در مقابل دستگاه آفرینش دستگاهى بر پا ساخته و نیز براى اینکه احتمال هر گونه شرک و دوگانه پرستى در خلقت و آفرینش بر طرف گردد در چندین مورد از این آیات روى کلمه ((باذن الله )) و مانند آن تکیه شده است (در آیه مورد بحث دو بار و در آیه 110 سوره مائده چهار بار کلمه باذنى تکرار گردیده ) و منظور از ولایت تکوینى نیز چیزى جز این نیست که پیامبران یا امامان به هنگام لزوم و ضرورت تصرفاتى در جهان خلقت به اذن پروردگار انجام دهند و این چیزى بالاتر از ولایت تشریعى یعنى سرپرستى مردم از نظر حکومت و نشر قوانین و دعوت و هدایت به راه راست است .
از آنچه گفته شد پاسخ کسانى که ولایت تکوینى مردان خدا را منکر مى شوند و آن را یک نوع شرک مى دانند به خوبى روشن مى گردد زیرا هیچ کس براى پیامبران و یا امامان دستگاه مستقلى در مقابل خداوند قایل نیست ، آنها همه این کارها را به فرمان و اجازه او انجام مى دهند ولى منکران ولایت تکوینى مى گویند کار پیامبران منحصرا تبلیغ احکام و دعوت به سوى خدا است و احیانا براى انجام گرفتن پاره اى از امور تکوینى از دعا استفاده مى کنند و بیش از این کارى از آنها ساخته نیست ، درحالى که آیه فوق و آیات مشابه آن غیر از این را مى گوید.
ضمنا از آیه بالا استفاده مى شود که لااقل بسیارى از معجزات پیغمبران اعمالى است که به وسیله خود آنها انجام مى شود گرچه به فرمان خدا و استمداد از نیروى الهى است در واقع مى توان گفت معجزه هم کار پیامبران است (زیرا به وسیله آنها انجام مى شود) و هم کار خدا است زیرا با استمداد از نیروى پروردگار و اذن او انجام مى گردد.
3 - قابل توجه اینکه تکیه بر اذن خداوند در این آیه تکرار شده تا بهانه اى براى مدعیان الوهیت مسیح باقى نماند و مردم او را خدا نپندارند و اگر در مساله اخبار به غیب تکرار نشده به خاطر وضوح آن است .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

معجزات حضرت عیسی (ع) در این آیه
1-زنده کردن مجسمه پرنده 2-شفا دادن کور مادرزاد 3-زنده کردن مردگان 4-خبر دادن از غیب (از خوردن مردم در خانه و ذخیره کردن آنها)
البته همه ی این معجزات به اذن خداوند می باشد [ نظرات / امتیازها ]

1 از آیه ى فوق ابتداءً چنین برمى آید که مأموریت عیسى علیه السلام تنها براى دعوت یهود (بنى اسرائیل) بوده است، اما برخى از مفسران احتمال داده اند که دعوت مسیح علیه السلام جهانى بوده، اگرچه یهود در صف اول دعوت شدگان قرار داشته اند
2 همه ى موجودات زنده از خاک و آب به وجود مى آیند و این تحوّل و تغییر، تدریجى است و طى سالیان به وقوع مى پیوندد؛ اما مانعى ندارد که خدا همان عوامل را فشرده کند و تمام آن مراحل، به سرعت صورت گیرد و خاک تبدیل به موجودى زنده و یا مجسمه اى گلى به پرنده اى تبدیل شود
از این گذشته، خدا که آفریننده ى طبیعت است، مانعى ندارد که گاهى این موجودات را از راه طبیعى و گاهى با اسباب ماوراى طبیعى به وجود آورد و معجزه آسا مجسمه اى را تبدیل به پرنده کند
3 آیه ى فوق دلیلى بر امکان ولایت تکوینى پیامبران و اولیاى الهى است؛ یعنى اولیاى خدا به فرمان او و در هنگام لزوم مى توانند در جهان آفرینش تصرف کنند، و برخلاف جریان عادى طبیعت، حوادثى را به وجود آورند
4 پیامبران و اولیاى الهى در جهان تکوین و آفرینش تصرف مى کنند و حوادثى را خلق مى کنند، ولى براى اینکه کسى تصور نکند که آنان از خود استقلال دارند و احتمال هرگونه شرک و دوگانه پرستى در خلقت برطرف گردد، مکرر از واژه ى «به رخصت خدا» استفاده مى کنند [ نظرات / امتیازها ]