(والذین ینفقون اموالهم رئاء الناس ولا یؤمنون بالله ولا بالیوم الاخرومن یکن الشیطان له قرینا فساء قرینا):(و کسانی که اموال خود را به جهت تظاهر و ریا در بین مردم انفاق می کنند و نه بخدا ایمان دارند و نه به روز قیامت ،وهر کس شیطان همنشین و قرینش باشد ،چه بد قرینی دارد) ریا کاران در واقع چون قصدشان توجه نمودن مردم است نه قصد رضای خدا، پس مشرک هستند،آنهم هم شرک در عقیده و هم شرک در عمل و از طرف دیگر چون به قصد ثواب آخرت انفاق نمی کنند، بلکه قصدشان تنها آنست که در نظر مردم خوب جلوه کنند، پس به آخرت هم ایمان ندارند، و خداوند با این بیان در حقیقت می فرماید،یطان رفیق و قرین شخص ریا کار است . [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه به یکى دیگر از صفات متکبران خود خواه اشاره کرده، مى‏فرماید: «و آنها کسانى هستند که اموال خود را براى نشان دادن به مردم (و کسب شهرت و مقام) انفاق مى‏کنند و ایمان به خدا و روز رستاخیز ندارند» (وَ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ).

و از آنجا که هدف آنها جلب رضایت خالق نیست بلکه خدمت به خلق است، دائما در این فکرند که چگونه انفاق کنند تا بیشتر بتوانند از آن بهره‏بردارى به سود خود نموده، و موقعیت خود را تثبیت کنند.
[ نظرات / امتیازها ]

شیطان، گاهى از دور چیزى را به افراد القا و وسوسه مى‏کند و گاهى از نزدیک همدم آنان مى‏شود. مؤمنان از وسوسه‏ها و القائات شیطان مى‏گریزند، امّا آنگونه که در آیه‏ى 36 سوره‏ى زخرف مى‏خوانیم: «من یعش عن ذکر الرّحمان نقیّض له شیطاناً فهو له قرین» هرکه از یاد خدا رخ برتافت، شیطانى براى او برمى‏انگیزیم تا یار و همنشین دائمى او باشد. [ نظرات / امتیازها ]

خداوند، کسانى را که ریاکارانه انفاق مى کنند، دوست ندارد.

انّ اللّه لا یحبّ من کان مختالا فخوراً ... و الذین ینفقون اموالهم رئاء الناس

«الذین ینفقون» بر «الذین یبخلون» عطف گرفته شده و بنابراین، توصیفى براى «مختال» و «فخور» است. [ نظرات / امتیازها ]

یکی از عوامل مؤثر در ریا ، بی اعتقادی انسان به قیامت و جزای اعمال است، وگرنه کسی که به معاد ایمان دارد اعمال خود را برای جلب توجه مردم با کسب اعتبار دنیوی انجام نمی دهد و می فهمد که این خسارت بزرگی است. بدتر از آن این گونه انفاق کردن، شرک به خداست، زیرا چنین آدمی به جای خداوند به مردم تکیه دارد.چون شیطان برای جلوگیری از انفاق، یاران خود را از فقر می ترساند.این که « قرین» به مفهوم دوست وهمدم دائمی است و آیه با این تعبیر اشاره می کند که همدم دائمی و سرپرست و مربی متکبران شیطان است. [ نظرات / امتیازها ]

در ایـن آیـه بـه یکى دیگر از صفات متکبران خودخواه اشاره کرده ،مى فرماید: ((و آنها کسانى هستند که اموال خود را براى نشان دادن به مردم (و کسب شهرت و مقام) انفاق مى کنند و ایمان به خدا و روز رستاخیز ندارند)) (والذین ینفقون اموالهم رئا الناس ولا یؤمنون باللّه ولا بالیوم الا خر).

و از آنـجا که هدف آنها جلب رضایت خالق نیست بلکه خدمت به خلق است ، دائمادر این فکرند که چـگونه انفاق کنند تا بیشتر بتوانند از آن بهره بردارى به سود خودنموده ، و موقعیت خود را تثبیت کنند.

آنها شیطان را دوست و رفیق خود انتخاب کردند ((و کسى که شیطان قرین اوست بدقرینى براى خود انتخاب کرده)) و سرنوشتى بهتر از این نخواهد داشت (ومن یکن الشیطان له قرینا فسا قرینا).

از ایـن آیـه اسـتـفـاده مى شود که رابطه ((متکبران)) با ((شیطان و اعمال شیطانى))یک رابطه مستمر است نه موقت و گاهگاهى.

[ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور
شیطان، گاهى از دور چیزى را به افراد القا و وسوسه مى‏کند و گاهى از نزدیک همدم آنان مى‏شود. مؤمنان از وسوسه‏ها و القائات شیطان مى‏گریزند، امّا آنگونه که در آیه‏ى 36 سوره‏ى زخرف مى‏خوانیم: «من یعش عن ذکر الرّحمان نقیّض له شیطاناً فهو له قرین» هرکه از یاد خدا رخ برتافت، شیطانى براى او برمى‏انگیزیم تا یار و همنشین دائمى او باشد. 1- هم بخل وترک انفاق بد است، هم انفاق ریایى. در آیه‏ى پیش از بخل نکوهش شد و در اینجا از بخشش‏هاى ریاکارانه. «یبخلون، ینفقون... رئاء الناس» 2- عامل ریا، عدم ایمان واقعى به خدا و قیامت است. «رئاء الناس و لایؤمنون باللّه و لا بالیوم الآخر» 3- هدف از انفاق، تنها سیر کردن گرسنگان نیست، چون این هدف با ریاکارى هم تأمین مى‏شود. بلکه هدف، رشد معنوى انفاق کننده نیز مى‏باشد. «ینفقون اموالهم رئاء الناس» 4- خداوند ریاکاران را دوست ندارد. «لایحبّ کلّ مختال... والّذین ینفقون رئاء الناس» 5 - دل که از خدا تهى شد، جایگاه همیشگى شیطان مى‏شود. «لایؤمنون باللَّه... یکن الشیطان له قریناً»
[ نظرات / امتیازها ]

تفسیر کشاف
( رئاء الناس ) للفخار ، و لیقال : ما أسخاهم و ما أجودهم ! لا ابتغاء وجه الله . و قیل : نزلت فی مشرکی مکة المنفقین أموالهم فی عداوة رسول الله صلی الله علیه و سلم ( فساء قرینا ) حیث حملهم علی البخل و الریاء و کل شر . و یجوز أن یکون و عیدا لهم بأن الشیطان یقرن بهم فی النار [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نمونه
انفاقهاى ریایى و الهى ایـن آیـه در حـقـیقت دنباله آیات پیش و اشاره به افراد متکبر و خود خواه است . مى فرماید: ((آنـهـا کـسـانـى هـسـتـنـد کـه نـه تـنـهـا خـودشـان از نـیـکـى کـردن بـه مـردم ) بخل مى ورزند، بلکه دیگران را نیز به آن دعوت مى کنند)) (الذین یبخلون و یاءمرون الناس بالبخل ). عـلاوه بـر ایـن سـعـى دارنـد ((آنـچـه را کـه خـداونـد از فـضـل و (رحمت ) خود به آنان داده کتمان کنند)) مبادا که افراد اجتماع از آنها توقعى پیدا کنند (و یکتمون ما آتاهم الله من فضله ). سـپـس سـرانجام و عاقبت کار آنها را چنین بیان مى کند که : ((ما براى کافران عذاب خوار کننده اى مهیا ساخته ایم )) (و اعتدنا للکافرین عذابا مهینا). شـایـد سـر ایـن تـعـبـیر آن باشد که بخل غالبا از کفر سرچشمه مى گیرد، زیرا افراد بـخـیـل ، در واقـع ایـمـان کـامـل بـه مـواهـب بـى پایان پروردگار و وعده هاى او نسبت به نیکوکاران ندارند، فکر مى کنند کمک به دیگران آنها را بیچاره خواهد کرد. و ایـنـکه مى گوید: عذاب آنها خوارکننده است براى این است که جزاى ((تکبر)) و ((خود برتربینى )) را از این راه ببینند. ضمنا باید توجه داشت که بخل منحصر به امور مالى نیست ، بلکه گرفتگى در هر نوع مـوهـبـت الهـى را شـامـل مـى شـود، بـسـیـارنـد کـسـانـى کـه در امـور مـالى بـخـیـل نـیـسـتـنـد ولى در عـلم و دانـش و مـسـایـل دیـگـرى از ایـن قبیل بخل مى ورزند.! در آیـه دوم بـه یـکـى دیـگـر از صفات متکبران خود خواه اشاره کرده ، مى فرماید: ((آنها کـسـانـى هـسـتـنـد کـه اگـر انفاقى مى کنند به خاطر تظاهر و نشان دادن به مردم (و کسب شـهـرت و مـقـام اسـت زیـرا) آنـهـا ایـمان به خدا و روز رستاخیز ندارند))(و الذین ینفقون اموالهم رئاء الناس و لا یؤ منون بالله و لا بالیوم الآخر). و از آنـجـا کـه هـدف آنها جلب رضایت خالق نیست بلکه خدمت به خلق است ، و دائما در این فکرند که چگونه انفاق کنند تا بیشتر بتوانند از آن بهره بردارى به سود خود نموده ، و موقعیت خود را تثبیت کنند، زیرا آنها ایمان به خدا و روز رسـتـاخـیـز نـدارنـد، و به همین جهت در انفاقهایشان انگیزه معنوى نیست ، بلکه انگیزه آنها هـمـان نـام و شـهـرت و کـسـب شـخصیت کاذب از این طریق است که آنان نیز از آثار تکبر و خودخواهى آنها است . آنـهـا شـیطان را دوست و رفیق خود انتخاب کردند و کسى که چنین باشد بسیار بد رفیقى بـراى خـود انـتـخـاب کـرده و سـرنـوشتى بهتر از این نخواهد داشت (و من یکن الشیطان له قرینا فساء قرینا). چون منطق و برنامه آنها همان منطق و برنامه رفیقشان شیطان است ، او است که به آنها مى گـویـد: ((انـفـاق خـالصـانـه مـوجـب فـقـر مـى شـود و بـنـابـر ایـن یا انفاق نمى کنند و بـخـل مـى ورزند (چنانکه در آیه قبل اشاره شد) و یا اگر انفاق کنند در مواردى است که از آن بهره بردارى شخصى خواهند کرد (چنانکه در این آیه اشاره شده است ). از ایـن آیـه ضـمـنا استفاده مى شود که یک همنشین بد تا چه اندازه مى تواند در سرنوشت انسان مؤ ثر باشد، تا آنجا که او را به آخرین درجه سقوط بکشاند. و نـیـز از آن اسـتـفـاده مـى شـود کـه رابـطـه مـتـکـبـران بـا شـیـطـان و اعـمـال شـیطانى یک رابطه مستمر است نه موقت و گاهگاهى ، چرا که شیطان را به عنوان رفیق و ((قرین )) و همنشین خود انتخاب کرده اند. در آیـه بـعـد به عنوان اظهار تاءسف به حال این عده مى فرماید: چه مى شد اگر آنها از ایـن بـیراهه ها بازمى گشتند و ایمان به خدا و روز رستاخیز پیدا مى کردند، و از مواهبى که خداوند در اختیار آنها گذاشته با اخلاص نیت و فکر پاک به بندگان خدا مى دادند)) و از این راه براى خود کسب سعادت و خوشبختى دنیا و آخرت مى کردند (و ماذا علیهم لو آمنوا بالله و الیوم الاخر و انفقوا مما رزقهم الله ). با اینکه این راه ، صافتر و روشنتر و پرفایده تر است و راهى را که آنها انتخاب کرده اند جز زیان و بدبختى نتیجه اى ندارد چرا در کار خود تجدید نظر نمى کنند؟! ((و در هـر حـال خـداونـد از نـیـات و اعمال آنها با خبر است )) و بر طبق آن به آنها جزا و کیفر مى دهد (و کان الله بهم علیما). قـابـل تـوجـه ایـنـکـه در آیـه سـابـق کـه سـخـن از انـفـاقـهـاى ریاکارانه بود انفاق به ((اموال )) نسبت داده شده ، و در این آیه به ((مما رزقهم الله )) نسبت مى دهد، این تفاوت تعبیر ممکن است اشاره به سه نکته باشد: نـخـسـت ایـنـکـه در انـفـاقـهـاى ریـایـى تـوجـه بـه حـلال و حـرام بـودن مـال نـمـى شـود، در حـالى کـه در انـفـاقـهـاى الهـى حلال بودن و مصداق ((ما رزقهم الله )) بودن مورد توجه است . دیـگـر ایـنـکـه در انـفـاقـهـاى ریـایـى افـراد انـفـاق کـنـنـده چـون مـال را متعلق به خودشان مى دانند از کبرفروشى و منت گذاردن ابا ندارند، در حالى که در انـفـاقـهـاى الهـى چـون تـوجـه بـه ایـن دارنـد کـه امـوال را خدا به آنها داده و اگر گوشهاى از آن را در راه او خرج مى کنند، جاى منت نیست از هرگونه کبرفروشى و منت خوددارى مى کنند. از طـرف دیـگـر انـفـاقـهـاى ریـایـى غـالبـا مـنـحـصـر بـه مـال اسـت زیرا چنین اشخاص از سرمایه هاى معنوى بى بهره اند تا از آنها انفاق کنند، اما انـفـاقـهـاى الهـى دامـنـه وسـیـعـى دارد و تـمـام مـواهـب مـادى و مـعـنـوى اعـم از مال و علم و موقعیت اجتماعى و مانند آن را در برمى گیرد.
[ نظرات / امتیازها ]

شیطان، گاهى از دور چیزى را به افراد القا و وسوسه مى‏کند و گاهى از نزدیک همدم آنان مى‏شود. مؤمنان از وسوسه‏ها و القائات شیطان مى‏گریزند، امّا آنگونه که در آیه‏ى 36 سوره‏ى زخرف مى‏خوانیم: «من یعش عن ذکر الرّحمان نقیّض له شیطاناً فهو له قرین» هرکه از یاد خدا رخ برتافت، شیطانى براى او برمى‏انگیزیم تا یار و همنشین دائمى او باشد.

[ نظرات / امتیازها ]

و اینکه مى‏گوید : عذاب آنها خوار کننده است براى این است که جزاى تکبر و خود برتربینى را از این راه ببینند.
ضمنا باید توجه داشت که بخل منحصر به امور مالى نیست ، بلکه گرفتگى در هر نوع موهبت الهى را شامل مى‏شود ، بسیارند کسانى که در امور مالى بخیل نیستند ولى در علم و دانش و مسائل دیگرى از این قبیل بخل مى‏ورزند ! در آیه دوم به یکى دیگر از صفات متکبران خود خواه اشاره کرده ، مى‏فرماید : و الذین ینفقون اموالهم رئاء الناس و لا یؤمنون بالله و لا بالیوم الاخر ... : آنها کسانى هستند که اگر انفاقى مى‏کنند به خاطر تظاهر و نشان دادن به مردم و کسب شهرت و مقام است ، و هدف آنها خدمت به خلق ، و جلب رضایت خالق ، نیست به همین دلیل در موارد انفاق پایبند استحقاق طرف نیستند ، بلکه دائما در این فکرند که چگونه انفاق کنند تا بیشتر بتوانند از آن بهره‏بردارى به سود خود نموده ، و موقعیت خود را تثبیت کنند ، زیرا آنها ایمان به خدا و روز رستاخیز ندارند ، و به همین جهت در انفاقهایشان انگیزه معنوى نیست ، بلکه انگیزه آنها
همان نام و شهرت و کسب شخصیت کاذب از این طریق است که آن نیز از آثار تکبر و خودخواهى آنها است.
و من یکن الشیطان له قرینا فساء قرینا آنها شیطان را دوست و رفیق خود انتخاب کردند و کسى که چنین باشد بسیار بد رفیقى براى خود انتخاب کرده و سرنوشتى بهتر از این نخواهد داشت ، چون منطق و برنامه آنها همان منطق و برنامه رفیقشان شیطان است ، او است که به آنها مى‏گوید انفاق خالصانه موجب فقر مى‏شود : ( الشیطان یعدکم الفقر - بقره - 268 ) و بنا بر این یا انفاق نمى‏کنند و بخل مى‏ورزند ( چنانکه در آیه قبل اشاره شد ) و یا اگر انفاق کنند در مواردى است که از آن بهره‏بردارى شخصى خواهند کرد ( چنانکه در این آیه اشاره شده است ) .
از این آیه ضمنا استفاده مى‏شود که یک همنشین بد تا چه اندازه مى‏تواند در سرنوشت انسان مؤثر باشد ، تا آنجا که او را به آخرین درجه سقوط بکشاند .
و نیز از آن استفاده مى‏شود که رابطه متکبران با شیطان و اعمال شیطانى یک رابطه مستمر است نه موقت و گاهگاهى ، چرا که شیطان را به عنوان رفیق و قرین و همنشین خود انتخاب کرده‏اند.
[ نظرات / امتیازها ]

«اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ » 38 ابو الفتوح: بعضى گفته اند، این جمله توصیف یهود است، سدّى گفته است: براى منافقین است، و عدّه اى گفته اند: مقصود مشرکین مکّه هستند

بیضاوى: این جمله با جمله هاى بعد دنباله ى جمله هاى پیش است تا بفهمند که بخل و بخشش به ریاء تفریط و افراط است و کفر است یا از کارهاى شیطانى است

«وَ مَنْ یَکُنِ اَلشَّیْطٰانُ لَهُ قَرِیناً» 38 ابو الفتوح نوشته است: و گفته اند مراد آن است چنانکه امروز قرین دیواند فردا حقّ تعالى ایشان را هریک با دیوى به سلسله ببندد تا چنانکه در دنیا در اطاعت او بود در قیامت با او باشد

حسینى نوشته: حکیم الهى (سنائى) مى فرماید: هرکه این جایگه قرین تو است آن سرا نیز همنشین تو است دوستى جو که چون بیفزاید در دوعالم تو را به کار آید دیو را همنشین خویش مکن نفس بد را قرین خویش مکن [ نظرات / امتیازها ]

وَ اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ رِئٰاءَ اَلنّٰاسِ ، وَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ ، وَ لاٰ بِالْیَوْمِ اَلْآخِرِ، وَ مَنْ یَکُنِ اَلشَّیْطٰانُ لَهُ قَرِیناً، فَسٰاءَ قَرِیناً

کسانى که اموال خود را به قصد ریا و خودنمایى انفاق مى کنند، و ایمان به خدا و روز قیامت نمى آورند، و کسى که یار شیطان است پس بد یارى خواهد داشت

سفره اى به جز سفرۀ حق پایدار نخواهد بود، زیرا سفرۀ غیر جز سفرۀ شیطان نخواهد بود سفرۀ حق سفرۀ اخلاص است، که هیچ منیّتى در آن به چشم نمى خورد، پس سالک باید پاى در رکاب اسب اخلاص گذارد و بسوى او حرکت کند، که نزدیکى با او دورى از شیطان است، و نور، انسان را از آتش دور نگه مى دارد

هر که بگزیند جز این بگزیده خوان عاقبت دَرّد گلویش زِ اسْتخوان هر که سوى خوان غیرِ تو رود دیو با او دان، که هم کاسه بُوَد هر که از همسایگىِّ تو رود دیو بى شکّى که همسایه اشْ شود ور رود بى تو سَفَر او دور دست دیو بُد همراه و هم سفرۀ وى است ور نشیند بر سرِ اسبِ شریف حاسد ما هست، دیو، او را ردیف ور بچه گیرد از او شهنازِ او دیو در نسلش بُوَد اَنباز او در نُبى شارِکْهُمُ فرمود حق هم در اموال و در اولاد، اى شَفَق گفت پیغمبر ز غیب این را جَلى در مقالات نوادر با على یا رسول اللّه رسالت را تمام تو نمودى همچو شمسِ بى غَمام این که تو کردى دو صد مادر نکرد عیسى از افسونْش با عازَر نکرد از تو جانم از اَجل نکْ جان ببُرد عازَر اَرْ شد زنده زآن دم، باز مُرد [ نظرات / امتیازها ]

وَ اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ رِئٰاءَ اَلنّٰاسِ وَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ لاٰ بِالْیَوْمِ اَلْآخِرِ این آیه و تفسیر آن، در سورۀ بقره، آیه 264 بیان شد و خلاصۀ معنایش چنین است: کسى که دارایى خویش را با ریاکارى انفاق مى کند و کسى که به آن بخل مى ورزد، هر دو در پیشگاه خدا برابرند و چه بسا وضعیت ریاکار از بخیل بدتر باشد؛ زیرا همانندى او به کافر، که براى خدا کار نمى کند، بیشتر است

رفیق شیطان
آنچه کار زشت را زیبا جلوه دهد و انسان را از راه فساد و گمراهى بفریبد، مى توان آن را شیطان نامید؛ خواه خطورات ذهنى و یا انسانى باشد و یا هر چیز دیگر؛ چرا که واژۀ شیطان، رمز و سمبلى براى هر فریب کار و گمراه کننده اى است که حقیقت خود را در زیر لباس صالحان پنهان کند ازاین رو، بسیارى از مردم با وسوسه و اغواى شیطان سخن مى گویند و عمل مى کنند، درحالى که گمان دارند این عملشان، وحى و هدایتى از سوى خداست مقرّب ترین فرد نزد شیطان کسى است که مردم به تقدّس او اعتماد کنند؛ لکن حقیقت وى را نشناسند این معنا، مراد سخن خداوند متعال است که فرمود: وَ مَنْ یَکُنِ اَلشَّیْطٰانُ لَهُ قَرِیناً فَسٰاءَ قَرِیناً؛ هرکه شیطان قرین او باشد، بد قرینى است و نیز مراد این سخن اوست: «وَ مَنْ یَتَّخِذِ اَلشَّیْطٰانَ وَلِیًّا مِنْ دُونِ اَللّٰهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرٰاناً مُبِیناً؛ هرکس که به جاى خدا شیطان را به دوستى برگزیند، زیانى آشکار کرده است»

همان گونه که شیطان در دنیا قرین اوست، در آخرت نیز قرین وى خواهد بود؛ چرا که در حدیث آمده است: «انسان با کسى خواهد بود که او را دوست دارد» امام على علیه السّلام فرمود: «حال انسان چگونه خواهد بود، آن گاه که میان دو طبقه از آتش قرار گیرد: خوابگاه او از سنگ و قرین او شیطان باشد»
شیطان همانند فرمانده ارتش، پیروانش را به چند بخش تقسیم مى کند و به هر کدام، وظیفۀ متناسب با خودش را مى دهد؛ مثلا برخى از پیروان خود را با ریختن خون و تجاوز به ملّت هاى بى دفاع، فریب مى دهد؛ نظیر کشورهایى که اسرائیل را به وجود آوردند و کمک هاى مالى و تسلیحاتى در اختیار او قرار دادند تا به اعراب و کشورهاى عربى تجاوز کند، آن هم تنها به این سبب که آنها را در بعد سیاسى و اقتصادى، دنباله رو استعمار کند شیطان برخى دیگر را، از طریق تبهکارى و گناه و برهنگى و نشان دادن زیور به مردان بیگانه، گمراه مى سازد و برخى را به روزه و نماز و پوشیدن لباس صالحان و زاهدان، امر مى کند تا بدین وسیله انسان هاى ساده لوح و بى آلایش را شکار کند.

هرگاه پرهیزکاران با شیطان مخالفت ورزند و او از انواع حیله‌‏هایى که براى جلب آنان به کار برده ناامید و خسته شود، در این‏صورت حتّى اگر آنان به منظور پاسخ به خواسته او سخن حقّى را بگویند، از آنها خشنود می‌شود. روایت شده که ابلیس به عیسى بن مریم علیه السّلام گفت: بگو: لا إله إلّا اللّه. عیسى علیه السّلام فرمود: آن را مى‌‏گویم؛ امّا نه به سبب این‏که تو مى‏‌گویى، بلکه بدان جهت که کلمه‌‏اى حق است. ازاین‌‏رو، آن ملعون با ناراحتى، بازگشت. این حکایت، کنایه از آن است که ایمان به نماز و روزه و گفتن «لا إله إلّا اللّه و اللّه اکبر» نیست؛ زیرا این کارها، گاهى از نیرنگ‏‌ها و دام‌‏هاى شیطان است. ایمان حقیقى آن است که انسان خدا و احکام او را بشناسد و نیز منفذهاى ورودى شیطان را، که اخلاص و اعمال مؤمن را تباه مى‌‏کند، شناسایى نماید. [ نظرات / امتیازها ]

وَ اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوٰالَهُمْ ،صفت آنان است که ذکر ایشان رفت،حق تعالى گفت :یا ندهند یا اگر دهند به ریاى مردمان دهند به چشم دیدۀ ایشان و«ریاء»، فعال باشد من الرؤیة،و فعال و مفاعله به یک معنى باشد،و فاعل او مرائى باشد على وزن مفاعل و روا بود که در جاى صفت کافران باشد آنگه محلّ او جرّ باشد

گفتند:در جهودان آمد،و سدّى گفت:در منافقان آمد،و گفته اند:در مشرکان مکّه آمد که مال خرج مى کردند در عداوت رسول علیه السّلام

وَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ وَ لاٰ بِالْیَوْمِ اَلْآخِرِ ،آن که اوّل گفت صفت منافقان و فاسقان است،آنگه بیان کرد که با آن که مرایى اند کافراند به خداى و به روز بازپسین، یعنى روز قیامت وَ مَنْ یَکُنِ اَلشَّیْطٰانُ لَهُ قَرِیناً فَسٰاءَ قَرِیناً ،هرکس که دیو قرین او بود بد قرین است دیو او را،و قرین و یار و همنشین دیوند

و گفته اند:مراد آن است چنان که امروز قرین دیوند،فردا حق تعالى ایشان هریکى را با دیوى به سلسله بندد تا چنان که در دنیا در طاعت او بود در قیامت با او باشد و قرین مرد همسر او باشد و قرن همسال او باشد،و قرن هم قتال او باشد

قال عدىّ : عن المرء لا تسأل و ابصر قرینه فانّ القرین بالمقارن یقتدی و بر این معنى تفسیر دادند این آیت را که حق تعالى گفت: وَ إِذَا اَلنُّفُوسُ زُوِّجَتْ ،أى قرنت بقرینتها خیرا کان او شرا فَسٰاءَ قَرِیناً ،أى فساء القرین قرینه، و نصب او بر تمیز بود کقوله تعالى: سٰاءَ مَثَلاً ،و: سٰاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقٰاماً و سٰاءَتْ مُرْتَفَقاً مفسّران گفتند:چون با اوش دربندند،ندا کند که: یٰا لَیْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بُعْدَ اَلْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ اَلْقَرِینُ
[ نظرات / امتیازها ]