مجمع البیان (ج 3- 4 ص 188) به این جمله استدلال کرده است به اینکه صرف جارى کردن حد الهى که یا قتل است و یا بدار آویختن و یا قطع دست و پا و یا نفى بلد، باعث نمی شود که عذاب آخرتى مجرم بر طرف شود و این استدلال تا حدودى حق است. {ذلِکَ لَهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِیمٌ} [ نظرات / امتیازها ]

1- وظیفه‏ى نظام و حکومت، حفظ امنیّت شهرها، روستاها، جاده‏ها و برخورد با متخلّفان است. إِنَّما جَزاءُ ...
2- جنگ با خلق خدا، جنگ با خداست وآنکه با مردم طرف شود، گویا با خداوند طرف است. «یُحارِبُونَ اللَّهَ»
3- نافرمانى از دستورات پیامبر و مبارزه با آنها، جنگ با خداوند است. «یُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»
4- براى آنان که امنیّت جامعه را بر هم مى‏زنند، چند نوع کیفر مقرر شده است:
اعدام، تبعید، قطع دست و پا، به دار آویختن. یُقَتَّلُوا أَوْ یُصَلَّبُوا ...
5- مخالفان ولایت رسول اللّه که قصد براندازى دارند و با نظام الهى در جنگند، باید به سخت‏ترین کیفر مجازات شوند. یُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‏ ... أَنْ یُقَتَّلُوا

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]