آیات 128 تا 135 مربوط و متصل به آیات قبل است، و سرپرستى و ولایتى را که برخى از ستمگران بر برخى دیگر به اذن خدا دارند- مانند ولایت شیاطین بر کفار- تفسیر مى‏کند، و بیان مى‏کند که این کار از خداى تعالى ظلم نیست، به شهادت اینکه خود ستمگران و کفار به زودى در قیامت اعتراف مى‏کنند به اینکه اگر معصیت کردند و یا به خداوند شرک ورزیدند به سوء اختیار خودشان بوده، و این خود آنان بودند که با شنیدن نداى الهى و هشدارش نسبت به عذاب قیامت، مغرور زندگى دنیا شدند و راه ظلم را پیش گرفتند.و اینکه قضاى الهى با کفر و ظلم آنان موافق است سبب نمى‏شود که کفر و ظلم‏شان به خودشان نسبت داده نشود. نه قضاى الهى منافات با اختیار که مدار مؤاخذه و مجازات است دارد، و نه اختیار انسانى که مدار سعادت و شقاوت است مزاحم با قضاى الهى است، چون قضاى الهى بر این رانده شده که آنان اولیاى خود را از شیاطین به اراده و اختیار خود متابعت کنند، نه اینکه متابعت کنند چه اراده داشته باشند و چه نداشته باشند، تا بتوان گفت خداوند و یا شیاطین ایشان را مجبور به سلوک طریق شقاوت و انتخاب شرک و ارتکاب گناهان کرده‌اند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

وقتى در لغت عرب گفته مى‏شود: «اکثر من الشی‏ء» و یا «اکثر من الفعل» و یا «استکثر منه» معنایش این است که فلانى از فلان چیز زیاد آورده و یا فلان کار را بسیار انجام داده، و اینکه در آیه مورد بحث مى‏فرماید: شما اى گروه جن زیاد از انسانها آورده‏اید، معنایش این نیست که افراد زیادى را آورده‏اید براى اینکه آورنده انسانها در دنیا و مبعوث کننده آنان در قیامت خود خداى تعالى است، بلکه معنایش این است که شما اى گروه شیاطین زیاد در انسانها اثر سوء گذاشتید و خیلى آنان را اغوا کردید. و این اغوا کردن شیطانها همانطورى که قبلا هم گفته شد به طور اجبار نیست. [ نظرات / امتیازها ]

مراد از «أجل» در جمله «وَ بَلَغْنا أَجَلَنَا الَّذِی أَجَّلْتَ لَنا» آن حدى است که خداوند براى وجود پیروان شیاطین‏ قرار داده. و آن درجه و پایه‏اى است که ایشان به وسیله اعمالى که کردند بدان رسیدند، نه اینکه معنایش سر رسیدن مدت زندگى باشد، سیاق آیه هم همین معنا را تایید مى‏کند. روى این حساب برگشت معناى آیه به این است که: بعضى از ما به سوء اختیار و به عمل زشت خود بعض دیگر را پیروى کردیم، و این روش را تا آنجا که تو مقدر کرده بودى ادامه دادیم، یعنى تا سر حد ظلم و کفر پیش رفتیم.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

ولایت شیطانها بر آدمیان ولایت اجبار نیست بلکه از قبیل معامله طرفینى است، به این معنا که اگر انسانها شیطانها را متابعت مى‏کنند به خاطر منافع و فوایدى است که در این کار تصور مى‏کنند، و اگر شیطانها هم آنان را مى‏فریبند بخاطر منافعى است که در ولایت بر آنان و اداره کردن شؤون ایشان مى‏پندارند.
آرى، شیطانها از فریفتن انسانها و ولایت داشتن بر ایشان یک نوع لذتى مى‏برند، انسانها هم از پیروى شیطانها و وسوسه‏هاى آنان یک نوع لذتى را احساس مى‏کنند، چون به این وسیله به مادیات و تمتعات نفسانى مى‏رسند، و این همان اعترافى است که اولیاى شیطانها در قیامت خواهند کرد، و خواهند گفت: «رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ» پروردگارا ما پیروان شیاطین و شیاطین، از یکدیگر استفاده کردیم ما از وسوسه و تسویلات آنها- که همان متاع دنیا و زخارف آن باشد- استفاده کردیم، و آنان از ولایتى که بر ما داشتند لذت بردند، و نتیجه‏اش این شد که مى‏بینیم.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

آیه شریفه ظهور دارد در اینکه مراد از «جن» شیاطین جنى است که در سینه‏ها وسوسه مى‏کنند. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «مثوی» اسم مکان از ماده «ثوى یثوى ثواء» و به معناى محل اقامت با استقرار است، پس اینکه فرمود: «النَّارُ مَثْواکُمْ» معنایش این است که: آتش محل اقامتى است براى شما که در آن استقرار خواهید داشت، و بیرون شدن برایتان نیست، از این رو جمله «خالِدِینَ فِیها» تاکید خواهد بود. [ نظرات / امتیازها ]

جمله «قالَ النَّارُ مَثْواکُمْ خالِدِینَ فِیها إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ ...» حکایت جوابى است که خداوند به آنان مى‏دهد، و در عین حال قضایى است که علیه آنان مى‏راند، و متن آن قضا تنها جمله «النَّارُ مَثْواکُمْ» است. پس اینکه فرمود: «النَّارُ مَثْواکُمْ» معنایش این است که: آتش محل اقامتى است براى شما که در آن استقرار خواهید داشت، و بیرون شدن برایتان نیست، از این رو جمله «خالِدِینَ فِیها» تاکید خواهد بود، و چون ممکن بود کسى خیال کند که خود خداى تعالى هم نمى‏تواند آنان را از آتش بیرون کند لذا فرمود «إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ» تا بفهماند که قدرت خداى تعالى بر نجات دادن آنان در عین حال بجاى خود باقى است، گر چه نجات نمى‏دهد.
و در آخر براى اینکه بیان آیه را تکمیل نموده و خطابى که به رسول خدا(صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) شده تعلیل کرده باشد فرمود: «إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ». [ نظرات / امتیازها ]

1 این آیه صحنه اى از قیامت را یادآورى مى کند که گروه هایى از شیطان هاى جن و انسان هاى پیرو آنان در برابر هم ایستاده اند و از آنان پرسش مى شود حکایت این جریان به آنان هشدار مى دهد که تنها به این چند روز زندگى دنیا ننگرند و به پایان کار نیز بیندیشند

2 واژه ى «جِن» در اصل به معناى موجود ناپیداست و «اِبلیس»، همان شیطان معروفى که آدم علیه السلام را فریب داد، نیز از جنس جن و رئیس شیطان هاست آرى؛ جن ها هم مثل انسان ها مکلّف و مختار هستند و کیفر و پاداش دارند

3 شیطان هاى جنّى و انسان هاى پیرو آنها از هم دیگر بهره مى برند؛ یعنى آن رهبران فاسد بر آنان حکومت مى کنند و به وسیله ى پیروان خویش، اهداف خود را دنبال مى کنند و انسان هاى منحرف نیز براثر وسوسه هاى شیطانى از کارهاى زشت خود لذت مى برند

4 جمله ى «مگر آنچه خدا بخواهد »، یا اشاره به آن است که خدا هرگاه بخواهد مى تواند عذاب را تغییر دهد و سلب قدرت از او نشده است و یا اشاره به آن است که برخى از این افراد استحقاق عذاب طولانى ندارند و ممکن است مشمول عفو الهى قرار گیرند

5 وقتى مرگ همه ى افراد رسید و رستاخیز برپاشد، دادگاه و بازخواست الهى علنى است و همه ى انسان ها و جن ها یکجا جمع آورى مى شوند

6 در پایان آیه ى فوق دو صفت «حکمت» و «علم» خدا آورده شده که شاید اشاره به آن باشد که بخشش براساس حکمت و حساب است و خدا به خوبى از موارد آن آگاه است [ نظرات / امتیازها ]