(یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض له الملک و له الحمد و هو علی کل شی ء قدیر):(هر آنچه در آسمانها و زمین است خدای را تسبیح می گوید، و ملک وحمد به تمامه از آن اوست و او بر هر چیز تواناست )گفتیم که همه موجودات آسمانها و زمین به زبان و با وجود خویش خداوند را از هرچه لایق ساحت او نیست منزه می شمارند و ملک و تسلط نامحدود از آن خداست ، لذادر سراسر عوالم فقط حکم او نافذ است و تمامی ستایشها از هر ستایش کننده ای درنهایت بسوی او باز می گردد، چون او مبدأ و منتهای همه هستی است و قدرت او نیزنامحدود است و قهرا او می تواند خلائق را در قیامت مبعوث کند. [ نظرات / امتیازها ]

این سوره نیز با تسبیح خداوند آغاز مى شود، خداوندى که مالک و حاکم بر کل جهان هستى ، و قادر بر همه چیز است ، مى فرماید: ((آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است براى خدا تسبیح مى گویند)) (یسبح لله ما فى السموات و ما فى الارض ).
سپس مى افزاید: ((مالکیت و حاکمیت از آن او است )) (له الملک ).
((و (به همین دلیل ) تمام حمد و ستایش نیز به ذات پاک او برمى گردد)) (و له الحمد).
((و او بر هر چیز توانا است )) (و هو على کل شى ء قدیر).
چون کرارا درباره تسبیح عمومى موجودات جهان سخن گفته ایم و تفسیرهاى متعددى که براى این موضوع بیان شده آورده ایم نیاز به تکرار نیست .
این تسبیح و حمد در حقیقت لازمه قدرت او بر همه چیز، و مالکیت او نسبت به هر چیز است ، زیرا تمام اوصاف جمال و جلالش در این دو امر نهفته است . [ نظرات / امتیازها ]

این سوره هجده آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
به مناسبت آیه نهم که در آن روز قیامت، روز «تغابن» شمرده شده، این سوره، تغابن نام گرفته است.
تغابن به معناى دیگرى را مغبون کردن و سود را به نفع خود جذب کردن است. در قیامت، هر کس به فکر آن است که خود را نجات دهد و دیگرى را مقصر بداند.
آیات این سوره از نظر نظم و سیاق، شبیه سوره حدید و گویى خلاصه‏اى از آن است.
سوره با بیان توحید و یگانگى خداوند آغاز شده و با هشدار به مردم در مراقبت از اعمالشان و توجّه به قیامت ادامه یافته است و در پایان مردم را به انفاق در راه خدا و دورى از دلبستگى به دنیا سفارش مى‏کند.
[ نظرات / امتیازها ]

حاکمان دنیوى براى کسب و حفظ قدرت خود، مرتکب خلافکارى‏هایى مى‏شوند، ولى خداوند فرمانروایى است که همه هستى او را تقدیس و تنزیه مى‏کنند و هیچ ظلمى از او صادر نمى‏شود.
حمد و ستایش، حقّ کسى است که از عیب و نقص به دور باشد، لذا اوّل تسبیح خداوند مطرح شده است و سپس ستایش او در نماز نیز تسبیح و حمد، در رکوع و سجود در کنار هم آمده است.
[ نظرات / امتیازها ]