1) رمضانی (داور) : علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: « "ملکوت" در عرف قرآن و بطورى که از آیه" إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ، فَسُبْحانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ" «یس/82-83» استفاده مى‏شود عبارت است از باطن و آن طرف هر چیز که بسوى پروردگار متعال است، و نظر کردن به این طرف با یقین ملازم است، هم چنان که از آیه" وَ کَذلِکَ نُرِی إِبْراهِیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ" «انعام/75» این تلازم به خوبى استفاده مى‏‌شود.»