برخی از اهل مدینه منافق( کسی که در ظاهر مسلمان ولی در باطن کافر باشد) هستند، ﴿مَرَدُواْ عَلَى ٱلنِّفَاقِ﴾که تمرین نفاق کرده و در آن مهارت پیدا نموده و سرکشی‌شان بیشتر شده است. ﴿لَا تَعۡلَمُهُمۡ﴾و پیامبر صلی الله علیه و آله هریک از آنان را به طور مشخص نمی‌شناسد تا مجازات‌شان کند و یا به مقتضای نفاق‌شان با آنان رفتار نماید چون خداوند در این مورد حکمت آشکاری دارد.به هر حال این گروه از منافقان چنان از حق و حقیقت عارى و چنان بر کار خود مسلط بودند که مى توانستند خود را در صف مسلمانان راستین جا بزنند بدون اینکه کسى متوجه آنها بشود حال اگر از کسانى که همراه رسول خدا صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بودند افرادى بوده باشند که در باطن ایمان نداشته اند و مانند منافقینِ معروف به نفاق، ایمانشان زبانى بوده و توانسته اند نفاق خود را از دیگران پنهان بدارند ( منافقین معروف به ایمان) آیا باز می توان گفت همه صحابه افراد صالحى بودند؟! موضوعی که دانشمندان اهل سنت معمولا معتقدند (اعتقاد به این موضوع که همه ی یاران پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم پاک و درستکار و صالح و شایسته و اهل بهشتند) در صورتی که در انتهای آیه خداوند منافقین را به مجازات شدید تر یعنی دو بار عذاب ونیز عذاب بزرگ تهدید می کند.{سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِیمٍ}

استاد قرائتی درضمن تفسیر این آیه می فرمایند: ﺭﻭﺡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻳﻜﻲ ﺍﺳﺖ، ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻱ ﻋﺒﺎﺩﻱ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ. (ﻛﻠﻤﻪ ﻱ «ﺷﺮﻳﻌﺔ» ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻜﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺭﺍﻫﻬﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪّﺩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻲ ﻛﻠﻤﻪ ﻱ «ﺍﻟﺎﻣﺮ» ﻣﻌﺮﻓﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻤﺎم ﺭﺍﻫﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻱ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ.) «ﺷﺮﻳﻌﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﺎﻣﺮ»

حضرت آیت الله جوادی آملی می فرمایند:پاره اى از سنگ ها منفجر مى شود و از آن نهرها جارى مى شود و پاره اى از آنها اگرچه در حدّ انفجار نمى شکافد، ولى در حدّ انشقاق شکاف برمى دارد و آب کمترى (نه در حدّ نهر) از آن تراوش مى کند.

1-یادآوری نعمت آتش که بعنوان عامل پخت وپز، عامل حرکت در موتورهای بنزینی و دیزلی، عامل اصلی ایجاد گرما در وسایل گرمازا، عامل اصلی گرم کردن آب، عامل ذوب مواد خصوصا فلزات برای جداسازی، ریخته گری و حالت دادن به آنها، عامل اصلی تولید بخار مخصوصا در نیروگاه ها، از عوامل از بین بردن زباله ها خصوصآ زباله‌های بیمارستانی، از عوامل ضدعفونی و از بین بردن میکروب ها و از عوامل دفاعی و جنگی می توان نام برد که به یاد آوردن نعمت و نعمت ها یاد خالق را در پی دارد ونیز شکر گزاری بابت نعمت ها قلبا، لسانا وعملا طبق طریق شریعت همراه با تسبیح خداوند را به دنبال دارد 2-یادآوری جهنم از طریق تداعی آتش دنیا با آتش اخرت که می تواند انسان را از گناه نگه دارد وعامل انجام واجبات ونیکی ها گردد و در کل یادآور معاد باشد. 3-یادآور قدرت‌ خدا از طریق آزاد سازی انرژی ذخیره شده خورشید در گیاهان ودرختان از طریق آتش که این خود نشان دهنده قدرت خدا برای انجام برعکس آن کار است مانند قدرت برای حیات بخشیدن و وبرعکس آن برای ممات بخشیدن یا قدرت خدا برای میراندن و سپس زنده کردن

یآ أَبَتِ : ای پدرم
 توضيح : «یآ أَبَتِ»: ای پدرم! اصل آن، یا أَبی است و عربها در نداء یاء متکلّم را به تاء تبدیل می‌کنند.

شریعت : آیین و طریقه
 توضيح : آیین و طریقه هر دینی با دین دیگر می تواند هم مشترکاتی داشته باشد هم تفاوت هایی، لذا طرفداران هر شریعت تا تاریخ مصرف آن موظف بودند از آن طریق به دینداری بپردازند بنابرین می توان شریعت را «راه دینداری» نامید.

کَم : چه بسیار، چقدر.
 توضيح : کلمه ای است که به دو صورت می آید یکی خبری که معنی «چه بسیار» دارد دیگری پرسشی به معنی چقدر و چند، البته اصل در «کَمْ» سؤالی است.
فَکَمْ یَا إِلَهِی مِنْ کُرْبَهٍ قَدْفَرَّجْتَهَا وَ هُمُومٍ قَدْ کَشَفْتَهَا
ای خدای من چه بسیار سختی هایی که گره گشودی، و اندوه هایی که برطرف کردی.
ﻗَﺎﻝَ ﻛَﻢْ ﻟَﺒِﺜْﺖَ ﻗَﺎﻝَ ﻟَﺒِﺜْﺖُ ﻳَﻮْﻣﺎً ﺃَﻭْ ﺑَﻌْﺾَ ﻳَﻮْم( از همین آیه ) ﮔﻔﺖ: ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩﻱ؟ ﮔﻔﺖ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ، ﻳﺎ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ.

تشخیص اسم شرط، فعل شرط و جواب شرط
 توضيح :
«ما» اسم شرط است و عمل آن این است که فعل شرط و جواب شرط را مجزوم(یا محلا مجزوم)می کند «یَفْتَحِ اللَّهُ» فعل شرط و مضارع را مجزوم کرده است و هرگاه دو ساکن به هم برخورد کردند اولی را باید کسره داد [همزه‌ی (الله) همزه وصل است و (لام) اول (الله) ساکن است و اگر همزه‌ی (الله) ساقط گردد و التقاء ساکنین می‌شود] جواب شرط گاهی یک جمله ی اسمیه است که در این صورت حتما پس از "فا" جواب می آید که جمله( لا مُمْسِکَ لها) جواب شرط و محلا مجزوم است و در ادامه «وَما» واو عطف و ما اسم شرط و «یُمْسِکْ» فعل شرط که مجزوم است کلمه ی هُو که به الله بر می‌گردد حذف شده و پس از "فا" جواب شرط (لَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ) آمده است که محلا مجزوم است.