فجر : این واژه در اصل به معنى شکافتن آمده است؛ و بدان دلیل که روشنایى سپیدهدم تاریکى شب را مىشکافد، از سپیده دم به «فجر» تعبیر مىگردد.
توضيح : زمانى که گفته شود: «فجرهاللَّه لعباده فجراً» منظور این است که: خدا آن را براى بندگانش آن گونه که باید شکافت؛ چرا که روز روشن با پشتکردن شب تاریک در افق، مشرق رخ گشود. «فجر» بر دو گونه است: «صادق» و «کاذب». «فجر کاذب» یا مستطیل عبارت از سپیدى طولانى است که در آسمان پدیدار مىگردد، و بدان جهت که از جهت طول بالا مىرود، آن را به دم گرگ و یا روباه تشبیه مىکنند و از نظر شرعى حکمى ندارد، چرا که فجر کاذب است.
اما «فجر صادق» آن روشنى و سپیدى شفافى است که از آغاز در افق گسترش مىیابد و آن هنگا م نخستین لحظههایى است که در ماه رمضان باید از خوردن و آشامیدن خوددادرى کرد.
[ نظرات / امتیازها ]