آیه، اشاره به توطئه‏ى خطرناک مشرکین براى کشتن پیامبرصلى الله علیه وآله دارد. در داستانِ «لیلة المبیت» از هر قبیله‏اى شخصى آماده شد و تصمیم گرفتند شبانه پیامبر را بکشند. آن حضرت، على‏بن ابى‏طالب‏علیهما السلام را به جاى خود خواباند و شبانه همراه ابوبکر به سوى غار ثور رفت. کفّار در تعقیب پیامبرصلى الله علیه وآله تا در غار آمدند، ولى با دیدن تار عنکبوت بر غار، منصرف شدند و برگشتند و پیامبرصلى الله علیه وآله پس از سه روز به مدینه عزیمت فرمود. در آن مدّت، غلام ابوبکر، (عامربن فهره) براى آنان غذا مى‏برد و على‏علیه السلام مقدّمات سفر به مدینه را فراهم مى‏کرد. پس از سه روز، سه شتر آماده شد و پیامبرصلى الله علیه وآله، ابوبکر و راهنما، عازم مدینه شدند. [71]
چند سؤال و جواب
سؤال: آیا همراهى ابوبکر، براى دفاع از جان پیامبرصلى الله علیه وآله بود؟
پاسخ: یک پیرمرد در برابر بسیج عمومى مشرکان، چه دفاعى مى‏توانست بکند؟
سؤال: اطلاق کلمه‏ى «صاحبِ پیامبر» در آیه به ابوبکر، نشان لیاقت او براى جانشینى پیامبرصلى الله علیه وآله نیست؟
پاسخ: کلمه‏ى صاحب، مفهوم لایق ندارد. گاهى دو نفر با دو فکر و سلیقه و روش متفاوت، مصاحب مى‏شوند. چنانکه در آیه 37 کهف مى‏خوانیم: «قال له صاحبه وهو یحاوره» با آنکه میان آن دو نفر تفاوت بسیار بود.
سؤال: اینکه از میان همه‏ى اصحاب، تنها ابوبکر با پیامبر بود، آیا این بالاترین ارزش براى او نیست؟
پاسخ: همان شب، على‏علیه السلام هم در بستر پیامبر خوابید. ابوبکر آن شب به خاطر وظیفه، همراه پیامبر بود. دو نفر دو وظیفه انجام دادند.
سؤال: ترس ابوبکر بر جان خودش بود یا بر جان پیامبرصلى الله علیه وآله؟
پاسخ: اگر بر جان پیامبر نیز ترسیده، وظیفه‏ى هر مسلمان است که در موقع خطر، نگران حال رهبر باشد.
سؤال: اصحاب کساء که فضیلت دارند، پنج نفر بودند و اصحاب غار دو نفر، آیا این خصوصى‏تر و مهم‏تر نیست؟
پاسخ: دعاهاى پیامبرصلى الله علیه وآله براى اصحاب کساء که اهل‏بیت او بودند و در تشهّد هر نماز بر مسلمانان واجب است بر آنان صلوات بفرستند، هر شب و روز و همیشه و همه جا، حساب این دو صحنه را جدا مى‏کند.
سؤال: در این آیه پیامبر مى‏فرماید: «انّ اللَّه معنا»، پس خدا با ابوبکر است. آیات دیگر، خدا را با متّقین و محسنین مى‏داند. پس او نیز از متّقین و محسنین است؟
پاسخ: مادامى که انسان در مدار احسان و تقوا باشد، خدا با اوست، ولى اگر از مدار خارج شد، مشمول لطف خدا نیست. باید دید مسیر حرکت‏ها، موضعگیرى‏ها، عکس العمل در برابر غدیر خم و بیعت به کجا انجامید؟
سؤال: آیه مى‏فرماید: خدا بر او (ابوبکر) آرامش نازل کرد، آیا این امتیاز نیست؟
پاسخ: در این آیه، پنج ضمیر است که همه به پیامبر بر مى‏گردد، چگونه ضمیر «علیه» به ابوبکر برگردد؟!

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

آیه، اشاره به توطئه‏ى خطرناک مشرکین براى کشتن پیامبرصلى الله علیه وآله دارد. در داستانِ «لیلة المبیت» از هر قبیله‏اى شخصى آماده شد و تصمیم گرفتند شبانه پیامبر را بکشند. آن حضرت، على‏بن ابى‏طالب‏علیهما السلام را به جاى خود خواباند و شبانه همراه ابوبکر به سوى غار ثور رفت. کفّار در تعقیب پیامبرصلى الله علیه وآله تا در غار آمدند، ولى با دیدن تار عنکبوت بر غار، منصرف شدند و برگشتند و پیامبرصلى الله علیه وآله پس از سه روز به مدینه عزیمت فرمود. در آن مدّت، غلام ابوبکر، (عامربن فهره) براى آنان غذا مى‏برد و على‏علیه السلام مقدّمات سفر به مدینه را فراهم مى‏کرد. پس از سه روز، سه شتر آماده شد و پیامبرصلى الله علیه وآله، ابوبکر و راهنما، عازم مدینه شدند. [71]
[ نظرات / امتیازها ]

زهرى گفته: هنگامى که رسول خدا- صلى اللَّه علیه و آله- با ابو بکر داخل غار شدند خداوند یک جفت کبوتر فرستاد تا بر در غار تخم گذاردند، و عنکبوت را مأمور کرد تا بر آنجا تارى تنید، و چون سراقة بن مالک بجستجوى آن دو آمد و تخم کبوتران و تار عنکبوت را مشاهده کرد، گفت: اگر کسى داخل این غار شده بود این تخمها شکسته شده بود و تار عنکبوت از هم گسیخته بود، و بهمین جهت از آنجا گذشت. رسول خدا- صلى اللَّه علیه و آله- نیز دعا کرده گفت: خدایا چشمشان را کور کن، و در اثر همان دعا نتوانستند داخل غار گردند و شروع بگردش اطراف غار کردند، در آن حال ابو بکر گفت: اگر اینها بپاهاى خود نگاه کرده بودند ما را میدیدند

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

عده ای از اهل سنت تمام تلاش را میکنند که از این آیه یک فضیلتی بسازند ولی آیا واژه ان الله معنا فضیلتی برای ابوبکر دارد....؟؟ من جواب را از طریق خود قرآن به استنعانت خداوند بزرگ میاورم تا ببیند جواب خیر است....اولا آقایون چون میبینند قرآن گفته ان الله مع المتقین یا غیره خیال میکنند تا قیامت این معیت هست ولی اگر کمی فکر کنند میبینند که اگر کسی که گفته میشود او فرد با تقوا و صابر و محسن هست این معیت تا زمانی هست که بنده دارای تقوا یا صبر یا احسان باشد ولی به محض اینکه از این صفات خارج شود چون جبری در کار نیست پس معیت هم نخواهد بود به این مثالهای قرانی توجه کنید:
1-وَلَقَدْ أَخَذَ اللّهُ مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَآئِیلَ وَبَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَیْ عَشَرَ نَقِیبًا وَقَالَ اللّهُ إِنِّی مَعَکُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَآتَیْتُمُ الزَّکَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِی وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُکَفِّرَنَّ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَلأُدْخِلَنَّکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِیلِ

2-فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَن یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ

ببینید در مثال اول خداوند سبحان فرموده قال الله انی معکم قَالَ اللّهُ إِنِّی مَعَکُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ در اینجا خداوند تاکید کرده که معیت خداوند در صورت اقامه نماز و پرداخت زکات و ایمان به پیامبران و یاریشان و قرض الحسنه میباشد و اگر بنی اسرائیل اینها را رعایت نکند از ان الله معکم خبری نیست...حالا شما حساب کنید یهودیان بیان با این آیه حقانیت خود را ثابت کنند...

و در مثال دوم خداوند متعال گفته است والله معکم و این شامل تمامی مسلمان میشود پس اگر اینطور باشد خداوند هم با یزید هست هم با امام حسین علیه السلام و هم با معاویه هست و هم با امام علی علیه السلام و هم با زبیر هست و هم با امام علی علیه السلام و هم با امام رضا هست و هم با هارون الرشید و مامون چون تمامی این افراد مسلمان بوده اند و این معیت با آنهاست و همچنین چون در این آیه مخاطب عام مسلمانان میباشد و عده ای مرتد شده اند پس خدا هم با مرتدین هست هم با مسلمانان و بطلان این سخن آشکار است. ولی هیچ آدم منصفی این رو قبول نمیکند زیرا خدا با یکی از اینها باشد ...پس معلوم شد که خداوند متعال تا زمانی با انسان با تقوا و صابر و محسن هست که او هم در مقابل از خط مستقیم خارج نشده باشد....

و اما نکته آخر این که ممکن است این ان الله معنا به معیت برنگرده بلکه به حضور خداوند در همه حال باشد مثل آیه:
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
و هو معکم این ما کنتم
و اینجا مخاطب آیه کافر و مسلمان میباشد...و این نشان میدهد که پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم دارد ابوبکر را توبیخ میکند که خدا با ماست از لحاظ حضوری چرا غمگینی لا تحزن یعنی دارد حضور خداوند رو به او که از حضور خدا غافل شده گوشزد میکند...از خداوند مهربان هدایت ما و شما را خواستارم [ نظرات / امتیازها ]

1 این آیه مى فرماید خداى متعال پیامبرش را بارها با لشگریان نادیدنى یارى کرده که در آیاتى دیگر، از مواردى مانند امدادهاى الهى در جنگ بدر و حنین یاد شده است

2 در آیه اشاره شده که خدا «سَکینه» یعنى آرامش و اطمینان خود را بر پیامبر صلى الله علیه و آله فرود آورد و در آیات دیگر قرآن نیز به این موضوع اشاره شده بود که در هنگام خطر و سختى، خدا آرامش خود را بر پیامبرش فرود مى آورد

3 در این آیه به جریان هجرت پیامبر صلى الله علیه و آله از مکه به مدینه اشاره شده و امداد الهى به پیامبر در آن موقع خطرناک و حسّاس یادآورى گردیده است

مشرکان مکه نقشه ى قتل پیامبر را کشیده بودند که با خوابیدن امام على علیه السلام به جاى ایشان، این توطئه خنثى شد و در نهایت، پیامبر صلى الله علیه و آله مجبور گردید مکه را ترک کند که در آیه به عنوان «اخراج پیامبر» از آن یاد شده است

پیامبر اسلام براى بیرون رفتن از مکه و براى آن که مشرکان که در تعقیب او بودند، به ایشان دست نیابند، نخست به غار «ثَور» رفت که در جنوب مکه و در جهت مخالف راه مدینه قرار داشت و پس از سه روز که مشرکان از جستجو ناامید شدند و خطر برطرف شد، به سوى مکه حرکت کرد و پس از چند روز به مدینه رسید در این سفر «ابو بکر» نیز همراه پیامبر صلى الله علیه و آله بود که در آیه ى فوق به صورت سربسته و با عنوان مُصاحِب و همنشین یا هم سفر به او اشاره شده است [ نظرات / امتیازها ]