جمله «إِنَّهُ کانَ تَوَّاباً» دستور به استغفار را تعلیل مى‏کند، و در عین حال تشویق و تاکید هم هست. [ نظرات / امتیازها ]

1- آفرینش جهان با برنامه‏ریزى و زمان بندى صورت پذیرفته است. «ستّة ایّام» (وقتى بر نظام هستى برنامه و تدبیر حاکم است، چگونه مى‏توان پذیرفت انسان که گل سرسبد موجودات است، بى‏برنامه باشد؟!)
2- اوّل خداشناسى، سپس خداپرستى. «ان ربکم اللَّه الذى ... فاعبدوه»
3- هستى قانون‏مند و هدفدار است. لازمه‏ى تدبیر امر، عاقبت وهدف داشتن و قانون‏مند بودن است. «یدبّر الامر»
4- عبادت، سزاوار کسى است که خلقت و تدبیر به دست اوست، نه دیگران. «خلق... یدبّر... ذلکم اللَّه ربّکم فاعبدوه»
5 - خداوند هستى را آفریده، «خَلق» ودر قبضه دارد، «استوى» وبا حکمت دائماً آن‏را اداره مى‏کند، «یدّبر» وبدون اذن او کسى را نفوذى نیست، «مامن‏شفیع» و توجّه به این حقایق، زمینه‏ى پیدایش روح بندگى وپرستش است. «فاعبدوه»
6- واسطه‏شدن هر موجودى باید از سوى خداوند تأیید شود. پس بى‏جهت بت‏ها را شفیع قرار ندهیم. «ما من شفیع الاّ من بعد باذنه»
7- الوهیّت از ربوبیّت جدا نیست. طاغوت‏ها مى‏کوشند خالق را خدا بدانند، ولى سیاستگذار ومدبّر را خودشان، ودین را از سیاست جدا بدانند. «اللَّه‏ربّکم»
8 - انسان آفریدگار خویش را باور دارد، تنها نیازمند تذکّر است.«افلاتذکّرو [ نظرات / امتیازها ]

اوّل خداشناسى، سپس خداپرستى. «ان ربکم اللَّه الذى ... فاعبدوه» [ نظرات / امتیازها ]