از آیه: تا آیه:
انتخاب سوره :
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، شما هم می توانید تفسیر ای در سايت ثبت کنید، تا با نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود.
 » تفسیر المیزان - خلاصه
(فوسطن به جمعا):(و سپاه دشمن را در میان گرفتند)(عدو)یعنی دویدن به سرعت (ضبح )یعنی صوتی که از نفس نفس زدن اسبان در حین دویدن شنیده می شود، (موریات ) به معنای بیرون کردن آتش از سنگ چخماق است ،(قدح )یعنی سنگ آتش زنه را به هم کوبیدن ،(مغیرات )یعنی غافلگیر کنندگان وهجوم برندگان (اثاره )یعنی گرد و غبار برانگیختن و (نقع )یعنی غبار.می فرماید: سوگند به اسبان تیز تکی که نفس نفس می زنند و این اسبان در هنگام تاختن در اثر برخورد سمهایشان به سنگها آتش از زمین بیرون می کند و قسم به سوارانی که در هنگام صبح غفلتا بر دشمن هجوم می برند و با غافلگیر کردن آنها، گرد و غبار برمی انگیزند و دسته جمعی آنها را در میان می گیرند.این آیات در وصف علی ع نازل شد آن زمان که با سپاه خود در غزوه ذات سلاسل (دارای زنجیرها)شرکت نمود و لشکر دشمن را شکست داد و این پیروزی بعد از چندنوبت اعزام لشکر واقع شد که رسولخدا ص غیر علی ع به سرکردگی سپاه گسیل داشته بود و آنها نتوانسته بودند کاری صورت دهند و هر یک لشکر را دچار شکست نمودندو در خصوص پیروزی امیرالمؤمنین در این جنگ ، سوره عادیات نازل شد، در حالیکه مردم همراه حضرت رسول نماز صبح را می خواندند و وقتی پیامبر ص این سوره راتلاوت فرمود بعد از نماز، اصحاب عرضه داشتند: یا رسول الله ، ما این سوره رانمی شناسیم و نشنیده بودیم ، رسولخدا ص فرمود: بلی ، علی بر دشمنانش ظفر یافت وخدای تعالی این سوره را توسط جبرئیل فرستاد و فتح علی را به من مژده داد، چند روزبیشتر نگذشت که امیرالمؤمنین با غنائم و اسیران از جنگ بازگشت و این جنگ را به این جهت ذات سلاسل می گویند که حضرت علی ع شکست فاحشی به دشمن داد و عده ای را کشت و جمع بسیاری را اسیر و در بند نمود. [ نظرات / امتیازها ]
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  حاجيه تقي زاده فانيد - تفسیر انگلیسی- ابن کثیر
(And penetrating forthwith as one into the midst.) means, then are all in the middle of that spot, together. Allah's saying; [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
 » تفسیر راهنما

1 - سوگند خداوند، به اسبانى که هنگام جهاد، خود را به قلب سپاه دشمن زده، رزمندگان را براى نبرد همه جانبه یارى مى دادند.

فوسطن به جمعًا

«جمع»، به معناى جماعت و گروه است. این کلمه مصدرى است که به صورت اسم به کار مى رود (مصباح). ضمیر «به» به «عَدْو» (دویدن) ـ که از «عادیات» انتزاع شده است ـ بازمى گردد.

2 - آسیب زدن به قلب سپاه دشمن و از کار انداختن مرکزیت آن، رزمى در خور تمجید و سوگند خداوند

فوسطن به جمعًا

3 - مجاهدان در غزوه «ذات السلاسل» با اسبان دونده اى که از ضربه سم آنها برق مى جهید، صبحگاهان بر دشمن تاختند و در میان غبار پاى اسبان، خود را به قلب دشمن رساندند.

و العـدیـت ضبحًا . فالموریـت قدحًا . فالمغیرت صبحًا . فأثرن به نقعًا . فوسطن به جمعًا

براساس بعضى از روایات، این آیات به غزوه «ذات السلاسل» نظر دارد.
[ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
 » تفسیر ص‍ف‍ی‌ ع‍ل‍ی ش‍اه‌
چون‌ ‌که‌ برگشتند رودی‌ بد عظیم‌ واب‌ طغیان‌ داشت‌ صد لشکر مقیم‌

‌تا‌ ‌که‌ آب‌ اندک‌ شود بتوان‌ عبور ‌بر‌ مدینه‌ نامد اخبار ‌از‌ مرور

‌آن‌ دورویان‌ ‌از‌ نشان‌ بیفروغ‌ منتشر کردند اخبار دروغ‌ [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
 » تفسیر کشاف
( فوسطن به ) بذلک الوقت ، أو بالنقع ، أی وسطن النقع الجمع . أو فوسطن ملتبسات به ( جمعا ) من جموع الأعداء . ووسطه بمعنی توسطه . وقیل : الضمیر لمکان الغارة . وقیل : للعدو الذی دل علیه ( والعادیات ) ویجوز أن یراد بالنقع : الصیاح ، من قوله علیه السلام " ما لم یکن نقع ولا لقلقة " وقول لبید : * فمتی ینقع صراخ صادق * أی : فهیجن فی المغار علیهم صیاحا وجلبة . وقرأ أبو حیوة : فأثرن بالتشدید ، بمعنی : فأظهرن به غبارا ، لأن التأثیر فیه معنی الإظهار . أو قلب ثورن إلی وثرن ، وقلب الواو همزة . وقرئ : فوسطن بالتشدید للتعدیة . والباء مزیدة للتوکید ، کقوله ( وأتوا به ) وهی مبالغة فی وسطن . وعن ابن عباس : کنت جالسا فی الحجر فجاء رجل فسألنی عن ( العادیات ضبحا ) ففسرتها بالخیل ، فذهب إلی علی وهو تحت سقایة زمزم فسأله وذکر له ما قلت ، فقال : ادعه لی ، فلما وقفت علی رأسه قال : تفتی الناس بما لا علم لک به ، والله إن کانت لأول غزوة فی الإسلام بدر ، وما کان معنا إلا فرسان : فرس للزبیر وفرس للمقداد ( العادیات ضبحا ) الإبل من عرفة إلی المزدلفة ، ومن المزدلفة إلی منی ، فإن صحت الروایة فقد استعیر الضبح للابل ، کما استعیر المشافر والحافر للانسان ، والشفتان للمهر ، والثفر للثورة وما أشبه ذلک . وقیل الضبح لا یکون إلا للفرس والکلب والثعلب . وقیل : الضبح بمعنی الضبع ، یقال : ضبحت الإبل وضبعت : إذا مدت أضباعها فی السیر ، ولیس بثبت . وجمع : هو المزدلفة . فإن قلت : علام عطف ( فأثرن ) ؟ قلت : علی الفعل الذی وضع اسم الفاعل موضعه ، لأن المعنی : واللاتی عدون فأورین ، فأغرن فأثرن . [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  سيد مصطفي فاطمي کيا - تفسیر المیزان
" فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً" کلمه" وسط" که مصدر فعل" وسطن" است، به معناى توسط- در وسط قرار گرفتن- است، و ضمیر" به" به صبح بر مى‏گردد، و حرف" باء" به معناى حرف" فى" است، که در این صورت معنا چنین مى‏شود:" پس در وقت صبح در وسط جمع قرار گرفتند". ممکن هم هست ضمیر به کلمه" نقع" برگردد، و حرف" با" براى ملابسه باشد، که در این صورت معنا چنین مى‏شود:" پس در هنگام صبح دسته جمعى در وسط غبار قرار گرفتند".
بعضى گفته‏اند: منظور در وسط قرار گرفتن شتران در جمع منى است.
ولى خواننده محترم توجه دارد که حمل کردن آیات پنجگانه، با اینکه تک تک مفردات آن ظهور در سوارکاران دارد، بر شتران حاجیان که از مشعر به منى کوچ مى‏کنند حملى است بى‏اندازه خلاف ظاهر.
پس متعین آن است که آیات را حمل بر جنگندگان اسلام کنیم، و سیاق آیات مخصوصا جمله" فَالْمُغِیراتِ صُبْحاً"، و جمله" فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً" مى‏رساند که منظور همان جنگندگان است، که خداى تعالى در این آیات به آنان سوگند یاد کرده، و حرف" فاء" در آیات چهارگانه دلالت دارد بر اینکه مضمون آنها مترتب بر همین سوگند است.
[دو خصلت بنى آدم:" کنود" بودن و حب مال‏] [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  نيره تقي زاده فايند - تفسیرهدایت
[5] غارت‌ و هجوم‌ همراه‌ ‌با‌ قهر و غلبه‌ ‌آن‌ ‌است‌ ‌که‌ ناگهانی‌ صورت‌ پذیر شود، و ‌به‌ سرعت‌ ‌به‌ هدفهای‌ ‌خود‌ برسد، و چنین‌ حمله‌ ‌است‌ ‌که‌ قلب‌ دشمن‌ ‌را‌ می‌شکافد.

«فَوَسَطن‌َ بِه‌ِ جَمعاً‌-‌ و ‌با‌ ‌آن‌ ‌به‌ قلب‌ دشمن‌ دست‌ پیدا می‌کنند.»

‌اینکه‌ تأویل‌ ‌به‌ ظاهر آیه‌ها نزدیکتر ‌است‌، و تأویل‌ دیگری‌ نیز هست‌ ‌که‌ مفسران‌ ‌از‌ ‌آن‌ یاد کرده‌ و گفته‌اند ‌که‌ مقصود ‌از‌ ‌اینکه‌ آیات‌ رسیدن‌ گروه‌ اسبان‌ ‌ یا ‌ شتران‌ حاجیان‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌به‌ عرفات‌ و سپس‌ مزدلفه‌ و منی‌ می‌رسند، و معنی‌ ایراء و آتش‌ افروختن‌ ‌که‌ ‌از‌ «الموریات‌» مفهوم‌ می‌شود، افروختن‌ آتش‌ ‌برای‌ پختن‌ خوراک‌ ‌است‌، و معنی‌ «جمع‌» مزدلفه‌، اما معنی‌ «المغیرات‌ صبحا»‌-‌ بنا ‌بر‌ تفسیر‌-‌ شتران‌ ‌است‌ ‌که‌ سواران‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌در‌ روز قربانی‌ ‌از‌ منی‌ ‌به‌ جمع‌ می‌رسانند، و سنت‌ ‌آن‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌اینکه‌ حرکت‌ ‌تا‌ صبح‌ نشود صورت‌ نگیرد.

چنان‌ می‌نماید ‌که‌ تأویل‌ کردن‌ ‌اینکه‌ آیات‌ ‌در‌ حج‌ و مناسک‌ ‌آن‌ منافاتی‌، تأویل‌ ‌آن‌ ‌در‌ جهاد ندارد، مگر حج‌ جهاد مستضعفان‌ نیست‌! و ‌به‌ مناسک‌ و حرکت‌ ‌ایشان‌ شباهت‌ ندارد، ‌به‌ همین‌ سبب‌ روایت‌ سومی‌ ‌از‌ امام‌ امیر المؤمنین‌‌-‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌‌-‌ دو تأویل‌ ‌را‌ ‌با‌ یکدیگر چنین‌ جمع‌ کرده‌ ‌است‌:سعید ‌بن‌ جبیر ‌از‌ ‌إبن‌ عباس‌ روایت‌ می‌کند ‌که‌ ‌گفت‌: هنگامی‌ ‌در‌ الحجر نشسته‌ بودم‌، مردی‌ نزد ‌من‌ آمد و ‌از‌ «العادیات‌ ضبحا» پرسش‌ کرد، و ‌من‌ ‌به‌ ‌او‌ گفتم‌ ‌که‌: مقصود سواران‌ مجاهد ‌در‌ راه‌ ‌خدا‌ ‌است‌، ‌که‌ چون‌ شب‌ فرا می‌رسد، طعام‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌بر‌ روی‌ آتش‌ می‌نهند، ‌پس‌ ‌از‌ ‌من‌ دور شد و ‌به‌ سوی‌ ‌علی‌ ‌بن‌ ابی‌ طالب‌‌-‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌‌-‌ رفت‌‌-‌ و ‌او‌ ‌در‌ زیر سقف‌ سقاخانه زمزم‌ نشسته‌ ‌بود‌‌-‌ و چون‌ درباره «العادیات‌ ضبحا» ‌از‌ ‌او‌ پرسید، ‌گفت‌: «آیا پیش‌ ‌از‌ ‌من‌ ‌از‌ کسی‌ دیگر ‌در‌ ‌اینکه‌ باره‌ پرسش‌ کرده‌ای‌!»، ‌گفت‌: آری‌، ‌از‌ ‌إبن‌ عباس‌ پرسیدم‌ و ‌گفت‌ مقصود سواران‌ مجاهد ‌در‌ راه‌ ‌خدا‌ ‌است‌، ‌گفت‌: «‌پس‌ برو و ‌او‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌من‌ واگذار» و چون‌ ‌به‌ ‌او‌ رسید ‌گفت‌: «چرا درباره چیزی‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آن‌ آگاهی‌ نداری‌ فتوی‌ می‌دهی‌! سوگند ‌به‌ ‌خدا‌ ‌که‌ نخستین‌ غزوه‌ ‌در‌ اسلام‌ بدر ‌بود‌ ‌که‌ ‌با‌ ‌ما بیش‌ ‌از‌ دو اسب‌ نبود: اسبی‌ ‌از‌ زبیر و اسبی‌ ‌از‌ مقداد ‌بن‌ الاسود، ‌پس‌ چگونه‌ ممکن‌ ‌است‌ ‌که‌ مقصود ‌از‌ العادیات‌ خیل‌ و گروه‌ اسبان‌ ‌باشد‌! بلکه‌ مقصود ‌از‌ العادیات‌ ضبحا شترانی‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ عرفه‌ ‌به‌ مزدلفه‌ و ‌از‌ مزدلفه‌ ‌به‌ منی‌ می‌روند» ‌پس‌ ‌إبن‌ عباس‌ ‌گفت‌: ‌از‌ گفته ‌خود‌ بازگشتم‌ و ‌به‌ آنچه‌ ‌علی‌ گفته‌ ‌بود‌ باور کردم‌.«1»

مؤید جمع‌ میان‌ دو تأویل‌ مطلبی‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ شأن‌ نزول‌ ‌آیه‌ آمده‌: مربوط ‌به‌ «نبردی‌ ‌که‌ رهبری‌ ‌آن‌ ‌با‌ امام‌ ‌علی‌‌-‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌‌-‌ ‌بود‌، و جبرییل‌‌-‌ ‌علیه‌ ‌السلام‌‌-‌ پیامبر ‌را‌‌-‌ ‌صلی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌‌-‌ ‌از‌ ‌آن‌ آگاه‌ کرد ‌که‌ مردم‌ وادی‌ الیابس‌ ‌به‌ شماره دوازده‌ هزار نفر اجتماع‌ کرده‌ و ‌با‌ ‌هم‌ عهد بسته‌اند ‌که‌ یکدیگر ‌را‌ ترک‌ نکنند ‌تا‌ ‌آن‌ ‌که‌ ‌محمّد‌ و ‌علی‌ ‌را‌ بکشند، ‌پس‌ ‌رسول‌ اللّه‌ سریّه‌ای‌ ‌را‌ ‌به‌ رهبری‌ ابو بکر مرکب‌ ‌از‌ چهار هزار مرد ‌بر‌ سر ‌ایشان‌ فرستاد، و چون‌ قدرت‌ و دوری‌ سرزمینهاشان‌ ‌را‌ دید، ‌از‌ نبرد کردن‌ ‌با‌ ‌ایشان‌ خودداری‌ کرد، و سپس‌ ‌رسول‌ اللّه‌ عمر ‌را‌ ‌به‌ ‌اینکه‌ مهم‌ گماشت‌، و ‌او‌ نیز ‌به‌ همین‌ سبب‌ بدون‌ ‌اینکه‌ ‌که‌ اقدامی‌ کند بازگشت‌، و چون‌ ‌علی‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌اینکه‌مأموریت‌ روانه‌ ساخت‌، ‌از‌ جز راه‌ معمولی‌ ‌به‌ راه‌ افتاد، و سخت‌ ‌در‌ رفتن‌ شتاب‌ کرد، و چون‌ سرزمین‌ ‌ایشان‌ ‌را‌ ‌در‌ میان‌ گرفت‌، صبحگاهان‌ ‌در‌ حال‌ غفلت‌ آنان‌ ‌بر‌ ‌ایشان‌ حمله‌ برد و ‌تا‌ اسبان‌ ‌به‌ میان‌ ‌ایشان‌ رسیدند بی‌خبر ماندند، و ‌علی‌ و همراهان‌ ‌با‌ اسیران‌ و اموالی‌ ‌به‌ نزد ‌رسول‌ اللّه‌ بازگشتند و ‌اینکه‌ سوره‌ نازل‌ شد».«2» [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
 » مجمع البیان
و با آن یورش سریع، در سپیده دمان در دل نیروى گرد آمده دشمن در مى آیند و صف هاى آن ها را از هم مى پاشند،

به باور «محمد بن کعب»، واژه «جمعاً» نه نیروى گردآمده دشمن براى یورش، بلکه منظور زائران بیت الله هستند که در «منا» گرد مى آیند. [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
 » یوسفعلی
6245. The forces of evil mass themselves for strength, but their massing itself may become a means of their speedy undoing. [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  عبد بائس - تفسیر نمونه
چنان هجوم آنها غافلگیرانه و برق آسا بود که در چند لحظه صفوف دشمن را از هم شکافته و به قلب آنها هجوم بردند، و جمعیت آنها را از هم متلاشى کردند، و این نتیجه همان سرعت عمل و بیدارى و آمادگى و شهامت و شجاعت است .
و یا اشاره به ورود حاجیان از ((مشعر)) به قلب منى است .
بعضى نیز گفته اند: منظور، قرار دادن دشمن در حلقه محاصره است ، ولى این تفسیر، در صورتى صحیح است که جمله ((فوسطن )) با تشدید سین خوانده شود در حالى که قرائت مشهور چنین نیست ، بنابراین صحیح همان معنى اول است .

[ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  آسيه افشار - ترجمه جوامع الجامع، ج‏6، ص: 690
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً یعنى در آن وقت یا با دویدنشان، در میان جمع و انبوه دشمن قرار گرفتند، ممکن است مقصود از نقع، صیحه‏ها و فریادها باشد که از این سخن معصوم علیه السّلام گرفته شده.
ما لم یکن نقع و لا لقلقة مادامى که فریاد و آوازى نباشد.
و گفتار لبیده‏ : یعنى در شبیخون زدن بر آنها به هیجان آمده فریادها زدند و جار و جنجال کردند.
ابن عبّاس گوید: در حجر [اسماعیل‏] نشسته بودیم که مردى آمد و راجع به‏عادیات ضبحا از من سؤال کرد پس آن را به اسبان تفسیر کردم، آن گاه خدمت على علیه السّلام رفت در حالى که حضرت داخل در (آب انبار) زمزم بود، سائل از حضرت در همان مورد سؤال کرد و آنچه من گفته بودم براى او نقل کرد حضرت فرمود ابن عبّاس را نزد من فرا بخوان و چون خدمتش رسیدم فرمود: براى مردم به چیزى که علم ندارى فتوا مى‏دهى، به خدا که در اولین غزوه اسلام که بدر بود تنها دو اسب زبیر و مقداد را داشتیم پس منظور از «وَ الْعادِیاتِ ضَبْحاً» شتر سوارانى از عرفه تا مزدلفه و از آنجا تا منى هستند. اگر این روایت صحیح باشد «ضبح» استعاره از شتران است چنان که باقر استعاره از انسان و بقر استعاره از گاو نر و نظایر آن است.
بعضى گفته‏اند: «ضبح» به معناى «ضبع» است، گویند: ضبّحت الإبل و ضبعت اذا مدّت اضباعها فى السّیر، یعنى هر گاه شتر در حال حرکت زیر بغل و وسط بازوى خود را بکشد.
فوسطن به جمعا منظور از جمع، مزدلفه است.
این سوره [به قولى‏] در غزوه ذات السلاسل نازل شد که پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله پس از آن چند نفر (مانند ابو بکر و عمر و ...) را به جنگ فرستاد و کارى از پیش نبرده و برگشتند، حضرت على علیه السّلام را فرستاد [وجه تسمیه این غزوه به ذات السّلاسل این است که جمعى از مشرکان کشته و جمعى اسیر شده و به ریسمان کشیده شدند]. [ نظرات / امتیازها ]
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.