توضیح : جوابش این است که : این از قبیل ذکر خاص بعد از عام است ، که در مواردی بکار میرود که گوینده نسبت به خاص عنایت بیشتری داشته باشد ، و شاهد بر اینکه خدای تعالی از میان همه اعمال صالح به تواصی به حق عنایت بیشتر داشته ، و بدین منظور خصوص آن را بعد از عموم اعمال صالح ذکر نموده این است که همین تواصی را در مورد صبر تکرار کرد ، و با اینکه میتوانست بفرماید : و تواصوا بالحق و الصبر ، فرمود : و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبرو بنا بر همه آنچه گفته شد ، ذکر تواصی به حق و به صبر ، بعد از ذکر اتصافشان به ایمان و عمل صالح برای این بوده که اشاره کند به حیات دلهای مؤمنین ، و پذیرا گشتن سینههاشان برای تسلیم خدا شدن ، پس مؤمنین اهتمامی خاص و اعتنایی تام به ظهور سلطنت حق و گسترده شدن آن بر همه مردم دارند ، و میخواهند همه جا حق پیروی شود ، و پیروی آن دائمی گردد ، و خدای تعالی در باره آنان فرموده : ا فمن شرح الله صدره للاسلام فهو علی نور من ربه فویل للقاسیة قلوبهم من ذکر الله اولئک فی ضلال مبین در آیه مورد بحث صبر را مطلق آورده ، و بیان نکرده که صبر در چه مواردی محبوب است ، و نتیجه این اطلاق آن است که مراد از صبر اعم از صبر بر اطاعت خدا و صبر از معصیت و صبر در برخورد با مصائبی است که به قضا و قدر خدا به آدمی میرسدو گاه در سرمایههاى درونى مانند صحت و سلامت و عقل و ایمان و ثواب و این همان است که خداوند متعال به عنوان خسران مبین ( زیان آشکار ) از آن یاد فرموده آنجا که مىگوید : ان الخاسرین الذین خسروا انفسهم واهلیهم یوم القیامة الا ذلک هو الخسران المبین زیانکاران واقعى کسانى هستند سرمایه وجود خود و خانواده خویش را در قیامت از دست مىدهند ، بدانید خسران مبین همین است ( زمر - 15).
فخر رازى در تفسیر این آیه سخنى نقل مىکند که حاصلش چنین است : یکى از بزرگان پیشین مىگوید : معنى این سوره را من از مرد یخفروشى آموختم ، فریاد مىزد و مىگفت : ارحموا من یذوب رأس ماله ارحموا من یذوب رأس ماله ! : رحم کنید به کسى که سرمایهاش ذوب مىشود ، رحم کنید به کسى که سرمایهاش ذوب مىشود ! پیش خود گفتم این است معنى ان الانسان لفى خسر : عصر و زمان بر او مىگذرد و عمرش پایان مىگیرد ، و ثوابى کسب نمىکند و در این حال زیانکار است .
[ بستن توضیحات ]