( هُوَ )کاشف والهان است
(الله )کاشف موحدان است
(احد )کاشف عارفان است
(صمد )کاشف عالمان
و بقیه سوره کاشف عاقلان است .
ای محمد , والهان را بگو :(هو)ایشان را رمز و اشارت کفایت باشد ,نام و صفات مگوی که ایشان را اصحاب غیرتند و نتوانند دید و شنید که کسی نام و صفت دوست برد ,هر چند همه دل و دیده و زبان ایشان باشد !
این چنان است که گویند :
در عشق تو ام کار بدان جای رسید
کز دیده خود دریغم آید رخ تو !
با عارفان بگوی : (الله )که ایشان قدم بر بساط تفرید دارند و در نام الله چنان مستغرق شده اند که پروای نفی دیگری (لااله)ندارند !
با موحدان بگوی :(احد)که جان ایشان را مدد از نور توحید است !و راحت و روح ایشان به یافت توحید است .
با عالمان بگوی :الله الصمد که ایشان رخت نیاز به درگاه بی نیاز افکنده اند !وبی تحفه ای یاز نگردند .
با عاقلان بگو : لم یلد و لم یولد تا شما که خردمندید در یابید و بدانید که اورا زن و فرزند نیست , خویش و پیوند نیست , مثل و مانند نیست .
[ نظرات / امتیازها ] اینکه در صد سینه پیچـد یک نفس سرّی از اسـرار توحـید است و بس
رنـگ او بــرکــن مثـال او شــوی در جـهان عـکس جـمال او شـوی
آن که نام تـو مسلمـان کـرده است از دویـی سـوی یـکی آورده اسـت
خویشتن را ترک و افغان خوانده‌ای وای بـر تـو آنــچـه بـودی مانـده‌ای
با یـکی سـاز از دویـی بردار رخـت وحدت خود را مگـردان لخت لخت
صـد مـلل از مـلّتـی انـگیــخـتـی بـر حصـار خـود شبیـخون ریـخـتی
یک شــو و توحیـد را مشهـود کـن غایبــش را از عمــل مــوجـود کـن
لـــذّت ایمـان فــزایـد در عـمــل مـرده آن ایـمان کـه نـایـد در عمــل
[ نظرات / امتیازها ] بسم‌الله الرّحمن الرّحیم
سوره توحید و عدد پی (π) و عدد تاو (tau)
﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم، قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) اللَّهُ الصَّمَدُ (2) لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ (3) وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ (4)﴾؛
به نام خداوند مهرگسترِ بخشاینده‌ی مهرورز؛ بگو: او خداوند یکتا و یگانه است [1]. خداوند بی‌نیازی که ثابت است (و سرچشمه‌ی همه چیز می‌باشد و جهانیان آهنگ و قصد او می‌کنند) [2]. هرگز فرزندی نمی‌آرود و از هیچ‌کسی زاییده نشده است [3]. و برای او شبیه و مانند و همتایی نبوده و نخواهد بود [4].
سوره‌ی اخلاص (توحید) به شناسنامه‌ی خداوند متعال (الله) معروف است و اعجاز انشای ریاضی و عددی بی‌نهایتی دارد. همه‌ی ما در دایره‌ی هستی از الله جل جلاله هستیم!
آفرینش عالم از دیدگاه عرفا، ظهور اسما و صفات حقّ تعالی است. جهان، نظامی حساب شده با درجات تشکیکی دارد و هر مظهری تقدّم و تأخّر خود را از تقدّم و تأخّر اسمی که مظهر آن است، به دست آورده‌است. بنابراین، هیچ یک از مراتب به تنهایی نمی‌توانند آیینه‌ی تمام نمای حقّ واقع شوند، بلکه هر مرتبه‌ای از مراتب متعدّد هستی، نشانه و آیتی الاهی و یا اسمی از اسمای حقّ تعالی است. اطلاق لفظ «عالم» بر کلّ دایره هستی نیز بر همین وجه است؛ زیرا، هر فردی از افراد عالم، علامت و نشانه‌ای بر اسمی از اسمای الاهی است. براین اساس، عالم تکوین به اعتبار مجموع و به لحاظ تمامی مراتب، حاکی از اسم جامع تمامی اسما و صفات می‌باشد.
اسم جامع تمامی اسما و صفات، اسم «اللّه» جلّ جلاله است. اسم «اللّه»، اسم ذات متّصف به صفات و اسما، و جامع تمامی اسما است؛ به همین دلیل آن را اسم اعظم خوانده‌اند.
عدد پی (π):
به طور ساده، محیط یک دایره‌ی π برابر قطرش است که به آن عدد پی می‌گویند. عدد پی از عددهای ثابت ریاضی و تقریباً برابر با 3.14 است. این عدد را با علامت π نشان می‌دهند. عدد پی عددی حقیقی و گُنگ است که نسبت محیط دایره به قطر آن را در هندسه‌ی اقلیدسی مشخّص می‌کند و کاربردهای فراوانی در ریاضیات، فیزیک و مهندسی دارد. عدد پی هم‌چنین به ثابت ارشمیدس نیز معروف است. عدد پی 3.14 در علم ریاضیات از مجموعه اعداد طبیعی محسوب می شود. این عدد از تقسیم محیط دایره بر قطر آن به دست می‌آید. کشف عدد پی جزو مهم‌ترین کشفیّات در ریاضیات است.
ریاضی‌دان بزرگ ایرانی «غیاث‌الدّین جمشید کاشانی» برای نخستین بار مقدار ثابت نسبت محیط به قطر دایره را به دست آورد که تا شانزده رقم پس از ممیز دقیق بود این ریاضی‌دان و منجّم مسلمان ایرانی توانست مقدار دوبرابر π را تا شانزده رقم اعشار در رساله محیطیه برابر 6.2831853071795865 به دست آورد.
مهندسان هخامنشی راز استفاده از عدد پی (3.14) را دو هزار و 500 سال پیش کشف کرده بودند. آن‌ها در ساخت سازه‌های سنگی و ستون‌های مجموعه تخت جمشید که دارای اشکال مخروطی است، از این عدد استفاده می‌کردند.
«عبدالعظیم شاه کرمی» متخصص سازه و ژئوفیزیک و مسؤول بررسی‌های مهندسی در مجموعه تخت جمشید در این باره، گفت: «بررسی‌های کارشناسی که روی سازه های تخت جمشید به ویژه روی ستون‌های تخت جمشید و اشکال مخروطی انجام گرفته؛ نشان می‌دهد که هخامنشیان دو هزار و 500 سال پیش از دانشمندان ریاضی‌دان استفاده می‌کردند که به خوبی با ریاضیات محض و مهندسی آشنا بودند. آنان برای ساخت حجم‌های مخروطی راز عدد پی را شناسایی کرده بودند.
دقت و ظرافت در ساخت ستون‌های دایره‌ای تخت جمشید نشان می‌دهد که مهندسان این سازه عدد پی را تا چندین رقم اعشار محاسبه کرده بودند. شاه کرمی در این باره گفت: «مهندسان هخامنشی ابتدا مقاطع دایره‌ای را به چندین بخش مساوی تقسیم می‌کردند. سپس در داخل هر قسمت تقسیم شده، هلالی معکوس را رسم می‌کردند. این کار آن‌ها را قادر می‌ساخت که مقاطع بسیار دقیق ستون‌های دایره‌ای را به دست بیاورند. محاسبات اخیر، مهندسان سازه تخت جمشید را در محاسبه ارتفاع ستون‌ها، نحوه ساخت آن‌ها، فشاری که باید ستون ها تحمّل کنند و توزیع تنش در مقاطع ستون‌ها یاری می‌کرد. این مهندسان برای به دست آوردن مقاطع دقیق ستون‌ها مجبور بودند عدد پی را تا چند رقم اعشار محاسبه کنند. اکنون به وسیله‌ی ابررایانه‌ها تا چند تریلیون بعد از اعشار را محاسبه کرده‌اند.
عدد «تاو» (tau):
ادعای کارشناسان دانشگاه لیدز که به تازگی ارائه شده‌است، می‌گویند: عدد پی که از عددهای ثابت ریاضی و نشان دهنده نسبت محیط دایره به قطر آن است، اشتباه بوده و باید با یک ارزش دیگر موسوم به «تاو» (tau) جایگزین شود.
با اینکه مدت‌هاست «پی» به عنوان مهم‌ترین عدد جهان شناخته شده، امّا ریاضی‌دانان اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که دیگر «پی» باید جایگاه خود را تعویض کند. به گفته ریاضی‌دانان با اینکه ارزش 3.14 برای «پی» نادرست نیست، اما بنا به ادعای آن‌ها این عدد شاخص متناسبی برای خصوصیات دایره نیست. آن‌ها هم‌چنین از هم اکنون در حال مبارزه برای بازنویسی کتاب‌های مدارس و جایگزینی عدد «تاو» هستند که از ارزشی دوبرابر پی ( ۶.۲۸) برخوردار است. در مسیر این مبارزه، آن‌ها ۲۸ ژوئن (28/6) مصادف با هفتم تیرماه را روز «تاو» نام‌گذاری کرده‌اند.
از مدّت‌ها پیش این عدد به عنوان اصلی اساسی برای بسیاری از فرمول‌های ریاضی و هم‌چنین اصلی بسیار حیاتی در معادلات علوم و مهندسی به شمار می‌رود. از عدد پی برای محاسبه محیط یک دایره با ضرب قطر در این عدد استفاده می‌شود. این در حالی است که برای استنباط مساحت آن باید عدد پی را ضرب در مجذور شعاع آن کرد.
از سویی ریاضی‌دانانی که خواهان تعویض این عدد با «دوپی» یا «تاو» هستند بر این گفته پافشاری می‌کنند که از آنجایی که بسیاری از فرمول‌ها نیازمند استفاده از عدد تاو هستند، باید از این عدد به عنوان عدد ثابت اصلی دایره استفاده کرد. به گفته این دانشمدان، ریاضی‌دانان زوایا را با درجه اندازه‌گیری نکرده بلکه از واریان برای سنجش استفاده می‌کنند و در یک دایره رادیانهای دوپی وجود دارند.
این مساله منجر به پریشانی بسیار در ریاضی می‌شود. اگر تنها یک چهارم دایره را در نظر بگیریم، اندازه آن با یک چهارم رادیانهای دوپی یا نیمی از پی سنجیده می‌شود. برای سنجش تعداد رادیان‌ها در سه چهارم دایره باید فکر کرد و اندازه آن به شکل ساده قابل اندازه‌گیری نیست. امّا مورد تاو این مساله فرق دارد. در این حالت، دایره از رادیانهای تاو برخوردار بوده و یک نیم دایره با نیم تاو، یک چهارم دایره با یک چهارم تاو و به همین شکل اندازه گیری می‌شوند.
سوره‌ی توحید (اخلاص):
سوره‌ی توحید شناسنامه‌ی خداوند متعال است و این سوره با (بسم الله الرّحمن الرّحیم) 66 حرف دارد که معادل ارزش ابجدی کلمه‌ی (الله) جلّ جلاله است. این سوره از 21 کلمه نیز تشکیل شده‌است. ازاین دوعدد صحیح (66 و 21)، عدد پی 3.14 به دست می‌آید. اگر عدد 66 را بر 21 تقسیم کنیم، عددی نزدیک به عدد پی (3.14) به دست می‌آید: 3.142857142857142857142857142857=21÷66
سوره‌ی شریف توحید در قرآن مجید از لحاظ ترتیب نزول آیات، شماره‌ی 22 دارد که ثلث عدد 66 است و اگر 22 را بر ثلث عدد 21 تقسیم کنیم به همان عدد می‌رسیم: 3.142857142857142857142857142857=7÷22
عدد بعداز اعشار (142857) عددی خاصّ و شگفت‌انگیز است که تکرار می‌شود (عدد در گردش بعداز اعشار) و مضارب جالبی دارد و از سه عدد دو رقمی (57؛ 28؛ 14) تشکیل شده‌است: 142857=3×3×3×11×13×37.
عدد جدید پیشنهادی به جای عدد پی (3.14) که دو برابر عدد پی است، به نام عدد «تاو» (6.28) است. عدد به دست آمده از سوره‌ی توحید نیز اگر دو برابر شود اعداد آن قابل تأمّل است: 6.285714285714285714285714285714
عدد بعد از اعشار (285714) نیز عددی خاصّ و شگرف است که تکرار می‌شود و مضارب آن نیز جالب است و باز از سه عدد دو رقمی مانند حالت قبل (14؛ 57؛ 28) تشکیل شده‌است: 285714=2×3×3×3×11×13×37.
عدد 6.28:
عدد صحیح 6 تنها عدد یک رقمی تامّ است و عدد 28 (در قسمت اعشار) کوچک‌ترین عدد دو رقمی تامّ است. عدد تامّ عددی است که جمع مقسوم‌علیه‌های آن برابر همان عدد است. (عدد 6 مقسوم‌علیه‌های: 1؛ 2؛ 3 دارد) و (عدد 28 مقسوم‌علیه‌های: 1؛ 2؛ 4؛ 7؛ 14 دارد).
پی نوشت ها:
1-سوره‌ی توحید (112) آیات 1 تا 4.
2-محمّد داود قیصری رومی، شرح فصوص الحکم، تصحیح و تعلیق سید جلال الدین آشتیانی، ص 356تهران، 1375.
3-صدرالدین محمّد شیرازی، اسرارالآیات، قم، نشر حبیب، ص 82 1420 ه.ق.
4-مقالات و نوشته های اینجانب
محمدامین احمدی فقیه- بیستم تیر 1390- نهم شعبان المعظم 1432-پژوهشکده علوم هسته‌ای
[ نظرات / امتیازها ] ((الله )) اسم خاص براى خداوند است ، و مفهوم سخن امام (علیه السلام ) این است که در همین یک کلمه به تمام صفات جلال و جمال او اشاره شده است ، و به همین جهت آن اسم اعظم الهى نامیده شده .
این نام جز بر خدا اطلاق نمى شود، در حالى که نامهاى دیگر خداوند معمولا اشاره به یکى از صفات جمال و جلال او است مانند عالم و خالق و رازق و غالبا به غیر او نیز اطلاق مى شود (مانند رحیم و کریم و عالم و قادر و…)
با این حال ریشه آن معنى وصفى دارد، و در اصل مشتق از ((وله )) به معنى تحیر است ، چرا که عقلها در ذات پاک او حیران است ، چنانکه در حدیثى از امیر مؤ منان على (علیه السلام ) آمده است : الله معناه المعبود الذى یاله فیه
الخلق ، و یؤ له الیه ، و الله هو المستور عن درک الابصار، المحجوب عن الاوهام و الخطرات : الله مفهومش ، معبودى است که خلق در او حیرانند و به او عشق مى ورزند، الله همان کسى است که از درک چشمها، مستور است ، و از افکار و عقول خلق محجوب .
گاه نیز آن را از ریشه ((الاهة )) (بر وزن و به معنى عبادت ) دانسته اند، و در اصل ((الاله )) است ، به معنى تنها معبود به حق .
ولى همانگونه که گفتیم ریشه آن هر چه باشد بعدا به صورت اسم خاص درآمده ، و به آن ذات جامع جمیع اوصاف کمالیه ، و خالى از هر گونه عیب و نقص اشاره مى کند.
این نام مقدس قریب هزار بار در قرآن مجید تکرار شده ، و هیچ اسمى از اسماء مقدس او این اندازه در قرآن نیامده است ، نامى است که قلب را روشن مى کند، به انسان نیرو و آرامش مى بخشد، و او را در جهانى از نور و صفا مستغرق مى سازد.
[ نظرات / امتیازها ]