راغب در مفردات (مفردات راغب، ماده ‏«عبر») مى‏گوید: اصل کلمه ‏«عبر» به معناى تجاوز از حالى به حالى است، و اما عبور تنها، مختص به تجاوز از آب است ... و ‏«اعتبار» و ‏«عبرة» مخصوص به حالتى است که انسان بوسیله آن از شناختن چیزى که قابل مشاهده است به چیزى که قابل مشاهده نیست مى‏رسد. هم چنان که خداى تعالى فرمود: ‏«إِنَّ فِی ذلِکَ لَعِبْرَةً- در این آیات عبرت است». [ نظرات / امتیازها ]

ضمیر در ‏«قصصهم» به انبیاء، که یکى از ایشان یوسف، صاحب داستان این سوره است برمى‏گردد، احتمال هم دارد که به یوسف و برادرانش برگشته و معنا چنین باشد: ‏«قسم مى‏خورم که در داستانهاى انبیاء و یا یوسف و برادرانش عبرت است براى صاحبان عقل»، و این داستان که در این سوره آمده حدیثى افترایى نبود، لیکن تصدیق کتاب آسمانى قبل از قرآن یعنى تورات است. [ نظرات / امتیازها ]

‏«وَ تَفْصِیلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ ... » هم بیان و تمیز هر چیزى است از آنچه که مردم در دینشان که اساس سعادت دنیا و آخرتشان است بدان نیازمندند، و هم هدایت بسوى سعادت و رستگارى است، و هم رحمت خاصى است از خداوند به مردمى که بدان ایمان آورند، آرى از این نظر رحمت خاص الهى است که مردم با هدایت او بسوى صراط مستقیم هدایت مى‏شوند. [ نظرات / امتیازها ]

«عبرت» و «تعبیر» به معنى عبور است، عبور از صحنه‏اى به صحنه‏اى دیگر. «تعبیر خواب» عبور از رؤیا به واقعیات. و «عبرت» یعنى عبور از دیدنى‏ها و شنیدنى‏ها به نادیدنى‏ها و ناشنیدنى‏ها.
«قصصهم» شاید اشاره به داستان تمام انبیا باشد و شاید مراد، داستان یوسف، یعقوب، برادران، عزیز مصر وحوادث تلخ وشیرینى باشد که در این سوره آمده بود. [ نظرات / امتیازها ]

1 واژه ى «عبرت» در اصل به معناى عبور است؛ عبور از صحنه اى به صحنه اى دیگر؛ عبور از دیدنى ها و شنیدنى ها به نادیدنى ها و ناشنیدنى ها!
2 این آیه به تمام بحث هاى گذشته این سوره اشاره دارد و فشرده اى از آن ها را بیان مى کند و محتواى این سوره و سرگذشت یوسف و پیامبران دیگر را مایه ى عبرت و درس آموزى براى خردمندان مى داند
3 سرگذشت پیامبران ازآن جهت عبرت آموز است که آیینه ى خوشبختى و بدبختى انسان ها و عوامل شکست و پیروزى آن هاست این سرگذشت ها عصاره تمام تجربیات رهبران الهى و اقوام پیشین است؛ آیینه است که مشاهده آن عمر کوتاه بشر را به اندازه عمر بشریت طولانى مى کند تو نیز از قصه هاى روزگار باستان گردى بخوان از بهر عبرت قصه هاى باستانى (پروین)
4 در این آیه چند ویژگى براى آیات قرآن و قصه هاى آن بیان شده است که عبارت اند از: الف) سخنانى دروغین و ساختگى نیستند، یعنى سرگذشت هاى واقعى بشر هستند نه افسانه هاى ساختگى و خیالى ب) کتاب هاى الهى پیشین را تأیید مى کنند؛ پس قرینه صدق دارند [ نظرات / امتیازها ]