1) رمضانی (داور) : کلمه «ذو» از اسماء خمسه است که معرب می‌باشد و چون در این آیه قبل از کلمه، حرف جرّ «عن» آمده بنابراین کلمه «ذی» مجرور خواهد شد و علامت جر آن با «یاء» است اما در آیات 86 و 94 سوره مبارکه کهف، قبل از کلمه، حرف ندا «یا» آمده و «ذا» منادای مضاف منصوب می‌شود که علامت نصب آن «الف» است.

1) جعفری : علیکم السلام
منظورتان از غیر قابل انفکاک بودن یعنی اینکه کل عبارت به یک معناست و نباید از جز به کل رسید؟
و اینکه قرن در قرآن با توجه به لینک زیر
http://wikifeqh.ir/قرن_(سال)
به معنی جمعیتی است که در یک زمان با هم زندگی می‌کنند و اینکه عبارت مد نظر ما قرآنی نیست و بنده از عمق تاریخی این عبارت هیچ اطلاعی ندارم که اگر شما بفرمایید خوشحال میشم که بدونم
رمضانی (داور) : لطفا معانی واژه‌های عصر و زمان را نیز مطالعه بفرمایید.
ارائه یک مقارنه، نیازمند تحقیق و اطلاع همه جانبه است تا متقن باشد.
2) جعفری : از اینکه به پاسخ اول شما درست توجه نکردم عذر میخواهم
غیرقابل انفکاک نیست رو من هست خوندم
و اینکه این عبارت عربی هست ولی قرآنی نیست
بنده فقط خواستم تطبیقی داده باشم بین این عبارت و ذالقرنین
3) رمضانی (داور) : با سلام
اولا: عبارت «یا صاحب العصر و الزمان» یک عبارت غیر قابل انفکاک نیست همانطور که هر کدام از واژه‌ای آن نیز به تنهایی کاربرد دارد.
ثانیا: این عبارت، یک عبارت رایج در بین مردم است و حتی یک اصطلاح روایی هم نیست.
ثالثا: در فرهنگ قرآن معنای عصر و زمان و قرن با هم متفاوت است و هر کدام یک معنای اختصاصی برای خود دارد. (در فارسی این کلمات هم معنی هستند)
بنابراین نمی‌توان این دو اصطلاح را از این طریق به هم مرتبط کرد.