1-در تفسیر عیاشى در ذیل آیه «هُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ اللَّهِ» از امام صادق(ع) روایت آورده که فرمود: "آنها که پیرو رضوان خدایند همان ائمه هستند، و آنان به خدا سوگند نزد خدا براى مؤمنین درجاتند، هر کس ولایت و مودت ما را داشته باشد به همان معیار خداى تعالى پاداش اعمالشان را مضاعف مى‏کند، و خداى تعالى درجات على را براى آنان بالا مى‏برد، و کسانى که ثمره زندگیشان سخط و خشمى از خداى تعالى است، کسانى هستند که حق على و امامان از ما اهل بیت را منکر شدند، و به خاطر همین دچار سخط خدا گشتند.

علامه طباطبایی: مضمون این حدیث از باب تطبیق کلى بر مصداق است، (البته مصداق مهم‏تر و روشن‏تر" مترجم: موسوی همدانی").

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

خداى سبحان بعد از تقسیم مردم به این دو قسم مى‏فرماید: هر یک از این دو طایفه درجاتى مختلف دارند، آنها که تابع رضوان خدایند، همه با هم مساوى نیستند، آنها هم که تابع سخط خدایند همه در یک درجه نیستند، و خدا بصیر به اعمال است، و مى‏داند هر کسى در چه درجه‏اى از پیروى سخط و یا رضاى او است، پس خیال نکنید که خیر اندک و یا شر مختصر از قلم او مى‏افتد، و به خاطر این خیال باطل در این جور خیر و شرها مسامحه کنید. [ نظرات / امتیازها ]

O در شاءن نزول این آیه آمده است که وقتى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله دستور حرکت به سوى اُحد را صادر کردند، منافقان به بهانه هاى مختلف در مدینه ماندند و گروهى از مسلمانان ضعیف الایمان نیز از آنها پیروى کرده و در جبهه حاضر نشدند.
O در آیه ى 155 خواندیم که خداوند کسانى را که از جبهه فرار کرده و پشیمان شدند مى بخشد، امّا این آیه مى فرماید: مرفّهان و منافقان بهانه گیر را نمى بخشد.
O در آیاتى از قرآن این تعبیر آمده است که براى مؤ منان درجاتى است : (لهم درجات عند ربّهم )(174)، (لهم الدّرجات العُلى )(175) امّا در این آیه مى فرماید: خود مؤ منان درجات مى شوند. همان گونه که انسان هاى پاک همچون علىّبن ابیطالب علیهما السّلام ابتدا طبق میزان حرکت مى کنند و سپس خود آنان میزان مى شوند، ابتدا دور محور مى گردند، سپس خود آنان محور حقّ مى شوند.
[ نظرات / امتیازها ]

1 نه تنها پیامبران و مجاهدان با منافقان تن پرور فرق دارند، بلکه هریک از افراد این دو صف براساس فداکارى یا نفاق خود، در پیشگاه خدا جایگاه خاصى خواهند داشت که از صفر شروع مى شود و تا بى نهایت ادامه مى یابد

2 از امام رضا علیه السلام حکایت شده که

هر درجه اى به اندازه ى فاصله ى میان آسمان و زمین است

این حدیث براى بیان زیاد بودن فاصله، به فاصله ى بین زمین و آسمان اشاره کرده است، وگرنه ممکن است فاصله ى درجات معنوى و واقعى بیش از این باشد

3 واژه ى «دَرَجه» به پله هایى گفته مى شود که انسان به وسیله ى آنها به نقطه ى بلندى صعود مى کند؛ در مقابل «دَرَک» که به پله هایى گفته مى شود که براى پایین رفتن به نقطه اى استفاده مى شود

در قرآن، واژه ى اول براى مؤمنان و واژه ى دوم براى منافقان، به کاررفته است اما در اینجا باآنکه مؤمن و منافق هر دو مطرح اند، واژه ى «دَرَجٰاتٌ » گفته شده است تا جانب مؤمنان رعایت شود و، به اصطلاح، از تغلیب استفاده شده است

4 پیامبران، مؤمنان و منافقان خودشان درجه هستند؛ یعنى هرکس در ذات خود، براساس کمالات و فضایل، یا نواقص و رذایل، درجه ى وجودى دارد که بالا یا پایین است [ نظرات / امتیازها ]