توضیح : در عهد داوود پادشاهی از او قوی تر نبود و حضرتش شخصی بود شجاع و با هیبت و جنود و لشگر بسیار زیادی داشت (و فقط هر شب اطراف محرابش سی و سه هزار نفر پاس میدادند) و مراد از حکمت نبوت و پیغمبری است و مقصود از فصل الخطاب علم و فهم و دانش او به قضاوت و حکومت بین مردم است.
ابن بابویه ذیل آیه فوق از ابی صلت هروی روایت کرده گفت حضرت رضا ع به زبانهای مختلفه تکلم مینمود و در هر زبانی فصیح تر از اهل آن سخن می فرمود, روزی حضورش عرض کردم ای فرزند رسول خـــدا تعجب دارم از شما که بهمه لغات و زبانها واقف بوده و با مردم هر دیاری بزبان خود آنها تکلم میفرمائید! فرمود: ای ابی صلت من حجت خــــدا بر مخلوقات او هستم و هر حجت خـــدائی زبان تمام مخلوقات را میداند, آیا فرمایش جدم امیرالمؤمنین ع بشما نرسیده که می فرمود خــــداوند بمن فصل الخطاب فرموده و مراد از فصل الخطاب معرفت و آگاهی بالا و آشنائی به زبانهای مخلوقات است. [ بستن توضیحات ]