(والذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدوها و انابوا الی الله لهم البشری فبشرعباد): (و کسانی که اجتناب می کنند از اینکه طاغوت را بپرستند و به سوی خدا بازمی گردند برایشان بشارت است ،لذا بندگان مرا بشارت بده ) [ نظرات / امتیازها ]

در این آیات ، قرآن از روش مقایسه بهره گیرى کرده ، و در مقابل مشرکان متعصب و لجوجى که سرنوشتى جز آتش دوزخ ندارند سخن از بندگان خاص و حقیقتجوى پروردگار به میان آورده ، مى گوید: ((بشارت باد بر کسانى که از عبادت ((طاغوت )) اجتناب کردند و به سوى خدا بازگشتند)) (و الذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدوها و أ نابوا الى الله لهم البشرى ).
با توجه به اینکه ((بشرى )) در اینجا مطلق است همه گونه بشارت بر نعمتهاى الهى اعم از مادى و معنوى را شامل مى شود، اما این بشارت وسیع و گسترده مخصوص کسانى است که از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوى خدا باز آیند که مجموع ایمان و اعمال صالح در همین جمله جمع است .
زیرا ((طاغوت )) در اصل از ماده ((طغیان )) به معنى تعدى و تجاوز از حد و مرز است ، و لذا این کلمه بر هر متجاوز، و هر معبودى جز خدا، مانند شیطان و حکام جبار اطلاق مى شود (این کلمه در واحد و در جمع هر دو به کار مى رود).
بنابراین ((اجتناب از طاغوت )) با این معنى وسیع و گسترده ، دورى از هر گونه شرک و بتپرستى و هواپرستى و شیطان پرستى و تسلیم در برابر حاکمان جبار و سلطه گران ستمکار را فرا مى گیرد، ((انابه الى الله )) جامع روح تقوى و پرهیزگارى و ایمان است ، و البته چنین کسانى درخور بشارتند.
این نکته نیز قابل توجه است که عبادت طاغوت تنها به معنى رکوع و سجود نیست ، بلکه هر گونه اطاعت را نیز شامل مى شود، چنانکه در حدیثى از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم : من اطاع جبارا فقد عبده !: ((کسى که اطاعت زمامدار ستمگرى کند او را پرستش کرده است .))
سپس براى معرفى این بندگان ویژه مى گوید: ((بندگان خاص مرا بشارت ده )) (فبشر عباد). [ نظرات / امتیازها ]

قوله تعــــالی: {وَ الَّذینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَی اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْری‏ فَبَشِّرْ عِبادِ}
خــــداوند در این آیه بندگان را بشارت داده و میفرماید: "به آنهائی که از طاغوت و پرستش آن دوری و اجتناب نموده و بسوی خـــدا توبه و انابه مینماید بشارت و مژده باد".
مراد از طاغوت هر کسی است که مردم را بسوی غیر خــــدا دعوت میکند و آنها را از توحید و خــــداشناسی و احکام دین منحرف میسازد.
چنانچه حضرت صادق ع فرمود: هر که اطاعت و فرمانبرداری از شخص جبار و ستمکار بنماید هم او را پرستیده و هم از طاغوت پیروی نموده است و این آیه نازل شد در شأن چهار نفر زید بن عمر و بن نضیل و سلمان فارسی و ابوذر غفاری که ایشان در عصر جاهلیت و پیش از اسلام به وحدانیت خــــدا اعتقاد داشته و خداشناس بودند و میگفتند (لااله الا الله).
طبرسی از ابی بصیر روایت کرده گفت آیه فوق را حضور حضرت صادق ع تلاوت نمودم فرمود: شما شعیان مصداق این آیه میباشید و آیه مذکور در حق شما اصحاب نازل شده.
آنگاه پــــــروردگار به پیغمبر دستور میدهد ای رسول ما بآن بندگانی که چون سخنی بشنوند از مضامین پسندیدۀ آن پیروی و تبعیت می نمایند مژده بده این مردم کسانی هستند که خــــداوند آنها را هدایت فرموده و اینان خردمندان و صاحبان عقل می باشند.
سعد بن عبدالله ذیل آیه فوق از حضرت صادق ع روایت کرده فرمود: منظور از آن بندگان اشخاصی هستند که تسلیم اوامر آل محمّد ﷺ شده اند و هر وقت حدیثی از ما بشنوند بدون کم و زیاد و همانطوریکه شنیده اند از طرف ما آل محمّد ﷺنقل می نمایند.
طبرسی از ابوالدرداء روایت کرده گفت اگر برای خاطر سه چیز نبود دوست نداشتم یکروز در دنیا زندگانی کنم یکی آنکه در روزهای گرم روزه بدارم و تشنگی بکشم دیگر در نیمه های شب به نماز و عبادت پـــــروردگار قیام نمایم و سوم نشستن و برخاستن و مجالست کردن با قومی که سخن نیکو گویند و گفتارشان چون شهد و خرما باشد. [ نظرات / امتیازها ]

وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى‌ فَبَشِّرْ عِبادِ «17»
وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ‌: و آنانکه اجتناب نمودند از شیطان که در غایت‌
طغیان و عدوان است و شیاطین انسى که رؤساى ضلالند و دورى نمودند، أَنْ یَعْبُدُوها: از اینکه پرستش و اطاعت کنند آنها را، وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ‌: و بازگشتند بسوى خدا از روى یقین و به صدق بدرگاه او رو آوردند، لَهُمُ الْبُشْرى‌: مر ایشان راست مژده ثواب، و آن یا در زمان حیات به لسان پیغمبر یا بعد از ممات به خطاب الهى به مغفرت گناهان و دخول جنان است. فَبَشِّرْ عِبادِ: پس بشارت ده اى پیغمبر بندگان مرا. [ نظرات / امتیازها ]